නිදහස් දවස නොදැන සිටි එකී හම ගැසීම….

ආයිස් අප්පඩා…!…ඕන්න මේ සුමානෙ සයිබරයේ ඉන්න වීරෝධාර විරුවන්ට මරාගෙන කන්න, රෙදි ගලවලා හම ගහන්න උණු උණු නර බිල්ලක් ලැබිලා තියෙනවා….දැන් ඉතින් සාරයි සාරම්මා…!…ආයෙ සති දෙකකට බස් එකේ ජැක් ගහන්න ඕනෑන්නෙ නෑ අසහනේ පිටකරගන්න…!….ගෙනෙන් ඕකිව පිට්ටනිය මැදට…!.. ගලවපියව් රෙදි…!…ගහපියව් ගල්…!….අර සුජී සීන් එකේ ගෑණු කෙනා වගේ මැදි වයසෙ කෙනෙකුත් නෙවෙයි…!…ඉටිකිරිස් ළමිස්සියෙක්…!…

මේ දවස් වල සයිබරේ හෙලුවෙන් වනන ( සිංහලයෙන් වර්ණනා කරන ) ජනතාවට කුණු කසළ කවන ගොසිප් මාධ්‍යවේදීන්ට ධන ලක්ෂ්මී යෝගය ලබලා….එකක් යනකොට එකක්….හම්මා මෙහෙමත් අවුරුදු ! … කොයි ගෙරියද යකෝ කිව්වෙ හැමදාම අවුරුදු නෑ කියන අමන කථාව….?…මේ තියෙන්නෙ මදි නොකියන්න….සෝඩා එපා…!…වෙන ප්‍රශ්ණ එහෙම අපට නෑනේ….!…ඔය මොකක් හරි කොරන්න එපැයි ටයිම් පාස් කරගන්න…!…

දැන් පොඩ්ඩක් සීරියස් වෙමුකො…..සතිපතා මේ වළට ගෑණි‍යෙක් ගෙනත් දාලා, ඒකිව සමූහ දූෂණය කරන එකට සමාජයක් වශයෙන් ඇබ්බැහි වීමේ භයානක කම අපි වගේ ගොන් බඳින කණු වලට වැටහුණාට මේ රටේ බුජ්ජිමත් ජනතාවට වැටෙහෙන්නෙ නැතුවා…..ඒක පැත්තක තියලා අපි දැන් මේ වෙච්ච දේ පොඩ්ඩක් බලමුකො….

කුණු මස් කෑමේ ආශාව ඇති කිරීම 

සනුද්‍රි නෙමෙයි, ඔය අද කාලෙ හතු පිපෙන්නා වගේ එන නිළියො, මොඩ්ල්ස්ලා, අරකිලා, මේකිලාගෙන් අති බහුතරය කේප්ප වැස්සියො, එළදෙන්නු තමයි…ආයෙ ඕකෙ අමුතුවෙන් සුද්ද කරන්න දෙයක් නෑනේ….ඒ වගේ එළ වැස්සියෝ ජනමාධ්‍යයට ගෙනල්ලා උන්ගෙන් සඳ මෝරන ටෝක්ස් බළාපොරොත්තු වෙන උන් ඊටත් වඩා දැවැන්ත ගවයන්….ඒ එන එකීලගෙන් සාස්ත්‍රීය ප්‍රශ්න අහලා උන්ව බයිට් එකට ගන්න මෝල් වහන්සෙලා ඒ සේරටම වඩා වටිනා ජාතික පුත්තු දූලා….මේ ගව සම්පත ඉල්ලුමේ සහ සැපයුමේ ප්‍රතිඵලයක් කියන එක අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නෑනේ….ප්‍රේමකීර්තිලට, සීලානන්දලට, අරුන් ඩයස් බණ්ඩාරනායකලට, විජය කොරෙයලට, වැඩසටහන් මෙහෙයවන්න ඉල්ලුම තිබ්බෙ ඒ කාලෙනෙ…ඒ ඒ කාලෙ ඉල්ලුමට අනුවනෙ…දැන් රූපවාහිනිය කියන එක තව දුරටත් සුඛෝපභෝගී භාණ්ඩයක් නොවී සමාජයේ අපරි ව්‍යුහගත උනාම, ඒ ඒ බනිස් වලට ඒ ඒ කෙහෙල් දෙනව මිසක් ආයෙ මක්ක කියලා කොරන්නද?….ඔන්න ක්‍රමානුකූලව ප්‍රබුද්ධ මාධ්‍යකරණය විසින් හසුරුවලා ඒ හඳුන්වා දීම කරා නම්, රටත් වෙනස් කරගෙන, අපිත් වෙනස් වෙලා දියුණු තැනකට යන්න තිබුණා….අපි පොඩි කාලේ “අධ්‍යාපනය සේවය” කියලා එකක් මගින් අපට උගන්නපු දේවල් තාම මතකයි….

“ආලෝක කිරණයක් සඳට ඇඳී විත් පරාවර්තනය වේ… හිරු සඳු අතරට පොළව හරස් වෙයි – චන්ද්‍ර ග්‍රහණෙ මෙයයි”

කියන ගීතය අධ්‍යාපන සේවය සිහිබුද්ධියෙන් බලපු ඕනම කෙනෙක්ව ක්ෂණිකව ජාතික රූපවාහිනියේ ඒ සාරවත් අතීතයට ගෙනියනවා….”තෙලිතුඩ” කියන වැඩසටහනේ තේමා වාදනය 80 – 90 දශක වල ළමා කාලය ගතකරපු කවුරුත් දන්නවා….නව යොවුන් තාරුණ්‍යයට ඒ කාලේ ආමන්ත්‍රණය කලේ සුපිරි වැඩ්ඩෝ ටිකක්….ඒ අය දායාද කරපු දේවල් නිසා හුඟ දෙනෙක් හිතන පතන විදිහ වෙනස් උනා….

ටිකෙන් ටික, දැඩි සංයමයකින් යුතුව සමාජය වෙනස් කරන්න හදපු විද්‍යුත් මාධ්‍යකරණයේ රෙද්ද කඩලා දැම්මෙ සිරස මාධ්‍ය ජාලය….විලි ලැජ්ජාව කියන සාධකය ටිකෙන් ටික අමතක කරලා, ප්‍රමිතිය, අන්තර්ගතයේ ගුණාත්මක භාවය බල්ලට දාලා, ප්‍රබල කියවීමක් සහිත ඇත්තන් අතින් සිදුවුනු සංස්කරණය අමතක කරලා, ඕන වඳුරු කුණු ගොඩක් ගුවන් ගත කරන්න පුළුවන් වෙන ගාණට ලාංකික පොදු ජනතාවගේ චින්තන අවකාශයට කඩා වදින්නන් විපරිණාමය කලේ සිරස…සිරස අල්ලලා දුන්නු බැටන් එක අරගෙන දුවපු එතැන් සිට බිහිවෙච්ච අනිත් පඩත්තල මාධ්‍ය සිරසටත් එහා ගිය කාබාසිනියා කිරීමක් කළා…..

ඒ විදියට තමයි අද මේ තියෙන පිරිහිච්ච, අතිශය සරල, තුට්ටු දෙකේ බහුජන මාධ්‍යකරණය බිහිවුණේ….

“වේලාව මධ්‍යහ්න දොළහ පසුවී විනාඩි හතළිස් පහයි…මේ ශ්‍රී ලංකා ගුවන් විදුලි සංස්ථාවේ ස්වදේශීය සේවයයි….මෙන්න ප්‍රවෘත්ති…ප්‍රකාශය තිස්ස ජයවර්ධන / රම්‍යා වනිගසේකර”

කියනකොට මුළු රටම හෙල්ලිලා ඉන්නවා…ඒකෙ ගාම්භීර බව ඇඟට දැනෙනවා…ඒ කාළයේ ඉඳලා,

“සොහොනි දන්නවද ලේටස්ට් නිව්ස් එක? ඊයේ ඉඳලා පෙට්‍රල් වැඩි කරලා…”

“අහා…කියන්න බලන්න කීයකින්ද කියලා?”

“අපිට ආපු නිව්ස් එකේ හැටියට රුපියල් පනහකින් තමයි වැඩි කරලා තියෙන්නෙ”

කියන කාළය දක්වා ලාංකික විද්‍යුත් මාධ්‍ය විපරිණාමය වුනේ මේ විදියට තමයි….පොත පත කියවපු, වේදිකාව, සිනමාව දිග්විජය කරපු, ප්‍රඥාවන්ත මිනිස්සු අතේ තිබුණු සමාජ ආමන්ත්‍රණය අන්තිමට ඕජස් ගළන මළ මිනියක් උනත් ගජරාමෙට විකුණගන්න පුළුවන් අය අතට ගියා…ඉහත කී බුද්ධිමතුන්ට, උගතුන්ට, මේ හැළි වඳුරන් නිර්මාණශීලීත්වයට මුවා කරගෙන ජන විඥාණයට ඉදිරිපත් කරපු කුණු කරවළ රසය සමග තරඟ කරන්න බැරි උනා….ඒ අය විසි වුණා…විසිවෙලා, හිතල හිතල ලෙඩ වෙලා, හිඟන්නො වෙලා මැරුණා….

මේ ප්‍රපංචය ලාංකික ජන සමාජයට විතරක් ආවේණික වුණු දෙයක්ද?…මම හිතන්නෙ මේක මුළු ලෝකෙටම මේ වෙනකොට අදාළ ශිෂ්ඨාචාරයේ ගරා වැටීමක්, වල් බිහිවීමක් කියලයි….

මස් පිණිස සතුන් ඇති කිරීම 

සමාජ රසඥතාවය ඒ විදියට අමු අමුවේ කුණු මස් කෑමේ ආශාවක් දක්වා පහළ දැමූ පසුව මේ මාධ්‍යයන් විසින් ඊළඟට කරන්නෙ කුමක්ද?….

ඔන්න දැන් කුණු මස් කන්න ඉල්ලුම තියෙනවා….මේ ඉල්ලුමට සරිලන සැපයුමක් දෙන්න අවශ්‍ය මස් පිණිස ඇතිකරන සත්තු….දැන් මාධ්‍ය ආයතන කරන්නෙ ඒක…විවිධ ක්‍රමවේදයන් මගින් ඔවුන් සතුන් ඇති කරනවා….මේ නවක නළු නිළියන්, නිරූපිකාවන්, නිවේදකයන් සහ නිවේදිකාවන්, මිස්, මිස්ටර් එක එකා, මේ අය තමයි උදාහරණ….ඔය නිදහස් දිනේ නොදන්න එකීත් එක උදාහරණයක්….මේ අය හඳුනාගන්න ලේසියි….

1. ඔවුන්ගේ මුළු පැවැත්මම රඳා පවතින්නේ ඔවුන්ගේ ශරීරයේ අවයව කිහිපයක් මත….මේ අවයව ටික පවත්වා ගන්නා විදිහට අදාළ දේවල් හැර වෙන කිසිවක් ඔවුන්ට උගන්වන්නෙ නෑ…හරියට අර “Never Let me Go” චිත්‍රපටියේ අවයව ප්‍රධානය සඳහා ඇතිදැඩි කරන Donor දරුවන්ගේ ඉරණම වගේ….අවයව ටික පවත්වාගෙන ඒවා ආකර්ශණීය ලෙස ඉදිරිපත් කිරීමේ ශාස්ත්‍ර හැර අන් කිසිවක් ඔවුන් දන්නෙ නෑ….

2. ඔවුන්ව අපට මතක හිටින්නෙත් ඒ අවයව නිසා….

3. ඔවුන් රංගන කලාවට, සාහිත්‍යයට, අනෙකුත් කලා කර්මයන්ට දක්වන දායකත්වයක් නෑ…කොටින්ම කිව්වොත් උන් මෙළෝ මගුලක් ඒ ගැන දන්නෙත් නෑ…ඒත් ඔවුන් “කලා කරුවන්, නළුවන්, නිළියන් ලෙස අතිශයින්ම ජනප්‍රියයි”…

4. ඔවුන් හැම තැනම ඔබට පේනවා….හරියට අන්තර්ජාලයේ ස්පෑම් ලින්ක් එකක් වගේ….එකම තැනට විවිධ විදිහෙන් ඔබව යොමු කරනවා….උදා: මෙගා නාට්‍යය හැම එකේම ඔවුන් ඉන්නවා…හැම වෙළඳ දැන්වීමේමත් ඔවුන් ඉන්නවා….අවුරුදු උත්සවයක් තිබ්බොත් එතනත් ඔවුන් ඉන්නවා…”මාධ්‍ය දිනයක්, සයිබර් බ්ලොග් කරුවන්ගේ දිනයක්, මිතුරු හවුලක්, ක්‍රීඩා උත්සවයක්, රාත්‍රී සාදයක්” තිබ්බොත් එතනත් අනිවාර්යෙන්ම ඔවුන් ඉන්නවා….

කාඩේශියන් උදාහරණය ….

70-80 දශක වලින් පසුව අද මේ වනවිට ලෝක සමාජයේත් අවධානය කේන්ද්‍රගත කරගෙන ඉන්නෙ කවුද?…මහා සමාජ අර්බුද සිය සෙවණැල්ලෙන් වසාගෙන ඉන්නෙ කවුද?…කවුද මේ “කාඩේශියන්ස්ලා” කියන්නෙ…?….මොකක්ද අපිට මේ කාඩේශියන් සොයුරියන්ගේ තියෙන ප්‍රයෝජ්‍ය වටිනාකම..? ( උදේ හවහා කාඩේශියන් අක්කා නගෝ බල බල පොල් කළටි කඩන එකට අමතරව?) .. කිම් කාඩේශියන් වටා පරිභ්‍රමණය වන කාඩේශියන් සොයුරියන් මෙතරම් ධනවතුන් කලේ කුමන බලවේගයක් විසින්ද?….

මුලින්ම කිම් කාඩේශියන්ගෙ පුක ලෝකයේ බළසම්පන්නම පුක බවට පත්වුනා….අන්තර්ජාලය හරහා සහ වෙනත් සීමා විරහිත මාධ්‍ය හරහා කිම්ගේ ගුද මාර්ගය ආශ්‍රිත ප්‍රදේශය ගාසා තීරය ආශ්‍රිත ප්‍රදේශයට, මධ්‍යධරණී මුහුද, රතු මුහුද ආශ්‍රිත ප්‍රදේශයට, ලතින් ඇමරිකානු කළාපය ආශ්‍රිත ප්‍රදේශයට, සහරාව ආශ්‍රිත ප්‍රදේශයට වඩා න්‍යෂ්ටිගත වුණා….අවධානයට ලක් වුනා….ලක්ෂ ගණනක යුද හමුදා, දහස් ගණනක් සන්නද්ධ රථවලට නොමැති බළ පරාක්‍රමයක් ලැබුණු මේ පුකට කැමරා මිලියන ගණනක ෆ්ලෑෂ් ගන්, ලයිට් වල එළිය වැටුණා…එහෙම එළිය වැටිලා ඒක දිළිසෙනකොට, ඒ කාඩේශියන් පවුලේ ඉන්න අනිත් ගෑණු ටිකත්, කිම් කාඩේශියන්ගේ පුකෙන් පරාවර්තනය වෙන ආලෝකය දෙසට තමන්ගේ පුකවල් සහ තන් ගෙඩි ඇල්ලුවා….ඒ ආලෝකය කර්ට්නි කාඩේශියන්, ක්ලෝ කාඩේශියන්, කෙන්ඩල් ජෙනර්, කයිලි ජෙනර් වගේ කිම්ගේ අළගිය මුළගිය හැම ඥාති බවලතියකගෙම තන්ගෙඩි සහ පුකවල් වලට වැටිලා, ඒවායින් පරාවර්තනය වෙලා, අවසානයේදි කාඩේශියන් පවුල “පුක් ග්‍රහ මණ්ඩලයක්” ලෙස ඈතට පෙනෙන තැනට ආවා…මරු නේද?….ඒ ආවේ නිකන් නෙමෙයි….ඒ තන් සහ පුක් හිමිකාරියන්ට දහසින් බැඳි පියළි, සිටු මාළිගා සහ විජයොත් රථයන් අරගෙන….

දැන් මේ  “කාඩේශියන් පෞක ග්‍රහ මණ්ඩලයෙ” ආලෝක ප්‍රභවය කිම් කාඩේශියන්ගේ පුකද?….නෑ….ආලෝක ප්‍රභවයන් වන්නේ කිම් කාඩේශියන් ඇයගේ පුක පානකොට, ඒක “Light up” කරපු මාධ්‍ය කාරයන්ගේ කැමරා ආලෝක පද්ධති….එතනින් එහාට ඒ කැමරා වල බොත්තම් ඔබන ඇඟිලි මෙහෙයවෙන දිග කථාවක් තියෙනවා….ඒ කථාව කියවා නොගෙන, ඒ ක්‍රියාදාමය ඔස්සේ කාඩේශියන්ලට ලැබුණු සැප සම්පත් මහෝඝයට අපි ඔවුන්ට පළු යන්න බැන්නාට ඵලක් නෑ….

මාධ්‍ය ද්වි-ගුණය 

බොහෝ විට අද දකින්න ලැබෙන්නේ මේ මොළය හිස්, කඳ බඩ විකුණාගෙන ජීවත් වන ගැහැණුන්ගේ සහ පිරිමින්ගේ ජීවිත සෞභාග්‍යමත් වීමත්, ඒ තත්වය කෙරෙහි සමාජයේ ඇතැම් කොටස් දක්වන ක්‍රෝධයත්, එකම කාසියේ දෙපැත්ත වීම...එකම දිශානතියකට ගමන් ගැනීම….සිද්ධිය සහ සිද්ධියට එරෙහිවීම යන දෙකම උත්තේජනය කරන්නෙත්, කරලා අවසානයේ විකුණාගෙන ලාභ ලබන්නෙත් එකම මූලාශ්‍රයක්...කිම් කාඩේශියන්ගෙ පුකට මේ සා බළයක් සහ වස්තුවක් ලබා දුන් මාධ්‍යම තමයි, පුකේ බළෙන් සිටු කුමරියක් වුනු කිම් කාඩේශියන් එසේ වීම ගැන ජනතාවගේ ඇතැම් කොටසකින් නැගෙන ක්‍රෝධය සහ විරෝධය විකුණන්නෙත්….හොලිවුඩ් ගොසිප් වෙබ් අඩවි සහ ඊනියා ටැබ්ලොයිඩ් සඟරා බැලුවාම ඔබට පෙනේවි මේ තත්වය….

සිද්ධිය සහ ප්‍රතිචාර 

එක් පසෙකින් කාඩේශියන්ලා යන යන තැන සිය අධි තාක්ෂණික තෙවැනි ඇස යවන මාධ්‍ය කරුවන් ඔවුන්ගේ සහවත සහ නිරුවත යන දෙකමත් සමග ඔවුන්ගේ එදිනෙදා චර්යාවන් සියල්ලගේම අතිශය ක්ෂුද්‍ර ක්ෂතිය දක්වාම ඡායාරූප හෝ වීඩියෝ ගත කරලා සමාජගත කරනවා….ඒවා සමාජයට ද්වි-දිශා සන්නිවේදනය කරන්න පුළුවන් අන්තර්ජාලය තුළ වෛරසාභිනයෙන් ප්‍රචාරය වෙනවා…

මේක දකින කාඩේශියන්ලා මාධ්‍යයන්ට උවමනා දේ සැපයෙන්නට ඉඩ හරිනවා…උදා: 2012 දි කර්ට්නි කාඩේශියන් කහපාට කොට සායක් ඇඳගෙන මයෑමි (Miami) වල ඔවුන්ගේ නවාතැනක බැල්කනියකට ඇවිත් නටනවා…කැරකෙනවා…සායට හුළං බදන බව දැන දැන ඒක උඩ යන්න ඇරලා බොරු ලැජ්ජාවක්  පෙන්නලා අල්ල ගන්නවා…පසුවදා ටැබ්ලොයිඩ් මැගසින් කටු වල පිටු පුරවලා කර්ට්නිගේ යට ඇඳුමෙ ෆොටෝ…මෙතනදි කාඩේශියන්ලා කරන්නේ මාධ්‍යයට උවමනා දේ වික්ටෝරියානු සභ්‍යත්වයේ සීමා තුළ ඉඳගෙනම සැපයෙන්න ඉඩ හරින එක…කෙළින්ම බැල්කනියට ඇවිත් සාය උස්සලා “ගනිල්ලා ෆෝටෝ!” කියලා පෙන්නනවට වඩා ශිෂ්ඨ විදියට ඒක කරලා, ඊට පස්සෙ ඒ මාධ්‍ය වලටම Interview එකක් දීලා කියනවා “මට මාර ලැජ්ජාවක් උනේ අනේ !” කියලා….එතනදි කරන්නෙ අර මුලින් රඟ දක්වපු නාටකයට හඬ කවන (Dubbing) එක….

දැන් මේවයේ අතුරු ප්‍රතිඵල නිසා මේ අයට විශාල මුදළක් ගලා එනවනෙ…ඒ එන මුදල් වලින් මේ ගොල්ල ෆෙරාරි කාර්, අධිවේගී සුපිරි බෝට්ටු, මන්දිර, හෝටල් හෝ මුහුදු වෙරළවල බංගලා ගන්නකොට, අර්ධ- විදග්ධ සමාජයට සහ මධ්‍යම පාන්තික වෘත්තික සමාජයට යකා නගිනවා…ඇයි ඔවුන් වෘත්තිමය සුදුසුකම් පසුපස ලුහුබැඳ ගිහින්, සිය ජීවිතයෙන් වසර ගණනාවක් පොත් එක්ක ඔට්ටු වෙලා, දුක් විඳලා, විභාග කරලා තම නමට යටින් ඉංග්‍රීසි අකුරු රෑනක්ම එකතු කරගෙන හදාගන්න ජීවන මාර්ගයට මේ දේවල් අමු හීන විතරයි…මේ කපේදි ලබාගන්න පුළුවන් දේවල් නෙමෙයි….එක සුළු මොහොතකට කර්ට්නිගේ සාය උඩ ගිය එකේ ආර්ථික වටිනාකම, වරලත් ගණකාධිකාරිවරයෙක් සිය වෘත්තිය තුළ තමා වෙනුවෙන් මාසයකට ජනනය කරන වටිනාකම වගේ කිහිප ගුණයක්….ඉතින් යකා වැහෙන්නෙ නැද්ද බ්ං…?…

ඊට පස්සෙ ඒ සමාජය මොවුන්ගේ යස ඉසුරු කෙරෙහි සිය ක්‍රෝධය ඵල කරනවා…ඒ ඵල කරන්නේ වස්තු බීජයන්ගේ ස්ත්‍රීත්වයට සහ බොහෝ විට ඔවුන්ට පවතින නූගත්කමට නිග්‍රහ කිරීමෙන්….මෙසේ සමාජයෙන් විශාල කොටසක් කරන නිග්‍රහයට ගලා එන්න අවකාශය සළසා දෙන්නෙත් අර ඉහත කී සිදුවීම කරපු මාධ්‍ය කරුවන් තමා….ඔවුන් ඔවුන්ගේම මාධ්‍ය ජාලයන් හරහා හෝ ඒ හා බැඳුණු ගොසිප් උප සංස්කෘතියක් සහිත වෙනත් ජාලයන් හරහා අර ක්‍රෝධය ගජරාමෙට අළෙවි කරනවා…..

ලංකාවෙ කාඩේශියන් සොයුරියන් කිහිප දෙනෙක්ම ඉන්නවා….කාඩේශියන්ලා කේන්ද්‍රගත කරගෙන පවතින අන්තර් ක්‍රියා ව්‍යුහයම ඊට වඩා කුඩා ප්‍රමාණයක ක්‍රියාදාම ගෝලයක් ලෙස මේ අයවත් වටකරගෙන පවතිනවා…කාඩේශියන්ලාගේ අංගෝපාංග වලට වැටෙන ආලෝකය ජනනය වන ආලෝක ප්‍රභවයේම සම ආරක ප්‍රභවයකින් තමයි මේ අක්ක නගාලත් Light up වෙන්නෙ….

ඉතින් දැන් මේ අයගෙන් ඔබ බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ දැනුමද?…සාමාන්‍ය දැනුමද…?…මොකක්ද?….මතක තියාගන්න, ඉස්සර එකේ හිටපු තරුණ කාන්තාවන්ගෙන් සමාජය බලාපොරොත්තු වුනේ පෘථුල යමක්…ඒ අයගෙන් ස්ත්‍රීත්වයේ ශෘංගාරය වගේම, රංගන කෞෂල්‍යය, භාවය, බුද්ධිය, වැනි බොහෝ දේවල් වල පොදු එකතුවක් ලෝකය බලාපොරොත්තු උනා….ඒ බලාපොරොත්තු ඉෂ්ඨ කරලා සාර්ථක වෙන්න නිළියකට, චරිතාංග නිරූපණ ශිල්පිනියකට විශාල පරාසයක දේවල් අවශ්‍ය උනා….අද සමාජය ඊට වඩා Specific …ඔවුන් කෙළින්ම තමන්ගේ කායික අවශ්‍යතාවය ප්‍රකාශයට පත් කිරීම සඳහා අවශ්‍ය විෂය වස්තුවට තමයි අවධානය යොමු කරන්නෙ….ඒ කියන්නෙ පුරුෂාර්ථයේ අවශ්‍යතා සඳහා කාන්තා ශරීරයෙන් ලබා ගත යුතු අවයව වලට තමයි කෙළින්ම අවධානය දෙන්නෙ…ඔවුන්ගේ අධිවේගී ජීවන රටා තුළ ශෘංගාරය කලාව හෝ සාහිත්‍යය සමග එකට අරගෙන විඳින්න ඔවුන්ට වෙලාවක් නෑ…ඒකනේ “චන්දන මල් අතුරා ඇති යහනට – කන්ද කපා පායන් රන් පුන් සඳ”  කියලා ආදරණීයව ඇරයුම් කරනවාට වඩා “නුඹ වැතිරීලා උඩුකුරුව සයනේ ඉන්ට සොඳා” කියන්නෙ…තව ඉස්සරහට සින්දු හැදෙයි “රෙද්ද උස්සපන්, රෙද්ද උස්සපන්…අහ..අහ…රෙද්ද උස්සපන්”  කියලා රැප් එකකුත් එක්ක…නැද්ද මං අහන්නෙ…?….

මේ වගේ සමාජයක නිළියකට ඒ ඉල්ලුමට සැපයුම දෙන්න වැඩි දෙයක් උවමනා නෑ….අර මූලික අවයව ටික විශාලව, වටකුරුව තිබීම පමණයි වාසනාව උදාකරගන්න අවශ්‍ය….මේ නිසා තමයි ඉතින් “නිකී මිනාජ්” අද ලෝකයේ වැඩිම රසිකයන් සහිත ෆේස්බුක් රසික පිටු වලට සහ වැඩිම දර්ශණයන් සහිත යූ ටියුබ් මියුසික් වීඩියෝ වලට උරුමකම් කියන්නෙ….නිකී මිනාජ්, කාඩේශියන් ඉඳලා ලංකාවේ නවක නිළි පරපුර දක්වාම කථාව මේකයි….ඒ ගොල්ලන්ට ජීවත් වෙන්න IQ, Intelligence වගේ දේවල් උවමනා වෙන්නෙ නෑ කියන එක ඔබ අවබෝධ කරගන්න ඕන….ගුද මාර්ගය අවට ප්‍රදේශය, උර කුහරයේ ක්ෂීර ග්‍රන්ථි තරඟකාරී විශාලත්වයකින් පිහිටා තිබීම හොඳටම ප්‍රමාණවත්…ඔවුන් කරන සහ දායක වන නිර්මාණයනගේ ගුණාත්මක භාවය කියන්නේ පසුබිමින් දිස්වන දිය සළකුණක් පමණයි….ඒක අදාළම නෑ….දැන් ඔය බටහිර ලෝකයේ “නිකි මිනාජ්, ජෙනිෆර් ලෝපෙස්” එහෙම “Ass, Ass, Booty, Booty, Bum, Bum” යන තේමාවන් සහිතව සින්දු හදාගෙන ඒවට මියුසික් වීඩියෝ කරන්නේ ඒකයි….කළාවෙන් හෝ සාහිත්‍යයෙන් තොරව අමු අමුවෙ අවයවය ඉල්ලනකොට, අවයවය දෙන්න තමයි ඒ අය සැදී පැහැදිලා ඉන්නෙ…

“සිද්ධිය” නිර්මාණය කිරීම 

ඉතින් මෙහෙම අය ගෙන්නගෙන ඔවුන්ගේ දැනුම මනින්නෙ මොන ලබ්බටද?….අනික මේ සිද්ධියට මූලික වෙච්ච මාධ්‍ය ජාලය නොදන්නවයැ තමන්ම හදපු මේ විපරීත සමාජයේ නියෝජිතයන්ගේ දිග ඵලල…?…උන් නෙ මේ අයට එන්න පාර කිව්වෙ….අම්මා දන්නවනේ දරුවගේ අඩුපාඩු ගැන, වෙන කවුරු නැතත්….ඉතින් එහෙමත් තියාගෙන මේ අය ගෙන්නගෙන ප්‍රශ්ණ අහන්නෙ ඇයි…?….ආන්න ඒක තමයි සිද්ධිය නිර්මාණය කිරීම කියලා කියන්නෙ….උන් සක් සුදක් සේ දන්නවා මේ වගේ එළ වැස්සියෙක් ගෙනල්ලා ඒකිගෙන් සාමාන්‍ය දැනුම ප්‍රශ්ණයක් ඇහුවත් අනිවා ඩෙෆා නාගන්නවා කියන එක….මොකද මේ කෙල්ලන් තමන්ගේ පැවැත්ම සම්පූර්ණයෙන්ම තම අඟපසඟ වලට ඌනනය කරගෙන නෙ ඉන්නෙ….එයින් බාහිර කිසිම දැනුමකට ඔවුන් අවධානය යොමු කරන්නෙ නෑ….මාධ්‍යයට උවමනා අන්න ඒකමයි…මොකද ඒකෙන් තමයි “සිද්ධිය” නිර්මාණය වෙන්නෙ…

දැන් ඔබට තේරෙනවද ඔබ විශාල ධනෝපායන මාර්ග ජාලයකට කිහිප ආකාරයකින් දායකයෙක් වෙලා කියලා?….

1. ඔබ ඇය කොට ගවුමකින් සැරසී මුහුදු වෙරළේ ඉඳගෙන පෙන්වන දෙපා සහ වටොර බලලා ආශ්වාදයක් ගැනීමෙන් සහ ඇගේ බෝක්කුව පෙනේදැයි ඇසිපිය නොහෙළා බලා සිටීමෙන් එක් ආකාරයකින් මේ ධනෝපායන ජාලයට උදව් කරනවා…
2. ඊට පස්සෙ ඇය දෙන මෝඩ උත්තර නිසා කෝපාවිෂ්ඨව ඒ ගැන වැඩි වැඩියෙන් තමන්ගේ මතය ප්‍රකාශ කිරීම මගින් මේ ධනෝපායන ජාලයටම උදව් කරනවා….
3. ඊළඟට අන්තර්ජාලය සහ සමාජ වෙබ් අඩවි හරහා ඇයට වාචිකව පීඩා කිරීම මගින් මිශ්‍ර අසහනය මුදා හැර ආශ්වාදයක් ලැබීමට ගොස් මේ ධනෝපායන ජාලයටම තව විදියකින් උදව් කරනවා….
4. දැන් තව ටික දවසකින් මේ කෙල්ල සමාජ වෙබ් අඩවියකදි ” අනේ මට සමාවෙන්න” කිව්වාම ඔබ “අන්නා…ස්වීට් නංගා බබා…වැරදීම් වෙනව තමයි පැට්ටෝ…ඔයා ඕවට නොසැලී ඉදිරියට යන්න” කියලා ඇයගේ හිස අත ගා ඈ හුරතල් කිරීමට යෑම මගින් මේ ධනෝපායන ජාලයටම තවත් විදියකින් උදව් කරනවා….

මේ එක් එක් අවස්ථාවේදි ඔබ දක්වන දායකත්වය වෙනුවෙන් ඔබට පිරිවැයක් දරන්න සිද්ද වෙනවා…ඒ තමයි විදුලි බිල්, අන්තර්ජාල පිවිසුම් ගාස්තු, දුරකථන ගාස්තු, කෙටි පණිවිඩ ගාස්තු සහ ඒ වගේ වැඩසටහන් ප්‍රචාරය වන අතරතුර වක්‍ර අළෙවිකරණය මගින් විකුණන දේවල් මිළට ගැනීමට යන වියදම….ඒ වගේම ඔබ අදාළ විෂය වස්තුවට ලබා දෙන ජනප්‍රියත්වය හරහා ඒ මාධ්‍ය ජාලයට එම වැඩසටහන සහ එම තරුණිය වෙනත් දිනෙක මීට වඩා වැඩි මුදළකට ව්‍යාපාරික ගැණුම් කරුවන්ට අළෙවි කිරීමට අවශ්‍ය කරන අස්පර්ශනීය වටිනාකම (Intangible Value) ඔබ විසින් සකසා දෙනවා…

මෙතනදි එකම විෂය වස්තුව, ඒ කියන්නෙ අර කෙල්ල, වටා දීර්ඝ Value Addition එකක් සහ Re-marketing Process එකක් ක්‍රියාත්මක වෙනවා….Re-marketing කිව්වාම ඔබට මතක් වෙන්නෙ විකුණගන්න අර එකම ලින්ක් එක නැවත නැවත ඔබට හමුවන්න අන්තර්ජාලයේ විවිධ තැන්වල ඇලවීම…ඔබ එකම අඩවියට විවිධ ලින්ක් හරහා යළි යළි පිවිසෙනවා….මේකත් ඒ වගෙයි…ඔබ එකම ලාභ ලැබීමේ ක්‍රියාදාමයට විවිධ තැන්වලින් යළි යළි දායකත්වය දක්වනවා….

දැන් අපි මෙතෙක් කියපු දේ සමාලෝචනය කරමු… මෙන්න මේකයි වෙන්නෙ…

1. වාණිජ මාධ්‍ය මගින් ඔබේ රසඥතාවය පහත හෙළා ඔබට කුණු මස් කෑමේ ආසාව ඇති කරනවා…ඒක කරන්නෙත් ඔබේ වියදමෙන්….

2. ඉන් පසුව ඔවුන් මස් පිණිස සතුන් ඇති කරනවා… ( අර ස්ටාර්, මේ ස්ටාර්, අරකි, මේකි, මූ ) .. ඒ සතුන්ව පෝෂණය කරන්න වියදම් කරන්නෙත් ඔබ…

3. එයිනුත් පසුව ඔවුන් ප්‍රසිද්ධියේ ඒ සතුන් මරා ඔබට මස් අළෙවි කරනවා…මස් වල අළෙවි මිළට අමතරව, සතා ඝාතනය කිරීමටත්, උගේ මස් කොක්කේ එල්ලීමටත් ඔවුන් ඔබෙන් මුදල් ගන්නවා…

4. අනතුරුව ඒ කුණු මස් කෑමෙන් ඔබට උදරාබාධයක් වැළඳී ඔබ කෑ මොර දෙනවිට, ඒ කෑ මොර දීමටත් ඔවුන් ඔබෙන් මුදලක් අය කරගන්නවා…

දැන් ඉතින් ඔබට තේරෙනවා ඇති නිදහස් දිනය නොදැන සිටීම ගැන ෂනුද්‍රිව උල තබන්නට උත්සාහ කිරීම සහ ෂනුද්‍රි නිදහස් දිනය නොදැන සිටීම යන මේ දෙකම එකම ක්‍රියාවලියේ කොටස් බව….

“Josephine the Singer, or the Mouse Folk”

ෆ්‍රාන්ස් කෆ්කාගේ අවසන් කෙටි කථාව වන ” Josephine the Singer, or the Mouse Folk” යන නිර්මාණයේ එන යොසෆින්ට අවසන් වශයෙන් අවධානය යොමු කරමු….

අපි ඒක වඩා ඔබට සමීප විදියට කියමුකො “යොසෙෆින් සහ මීපුර වැසියෝ” කියලා…( කෆ්කා මේ අයට Mouse Folk කියන්නෙ ඇයි කියලා කවුරුත් දන්නෙ නෑ..)

මේ මී පුර වැසියන්ට ඉන්නවා යොසෙෆින් කියලා අපූරු ගායිකාවක්….ඇයට මහා ලොකු ගායන හැකියාවක් නෑ…ඒත් අතිශය දුෂ්කර, රළු පරළු ජීවිත ගෙවන මී පුර වැසියන්ට ඇය විරාමයක් සපයනවා…ඔවුන්ගෙන් සමහරු ඇයගේ ගායනය පිළිකුල් කරනවා….සමහරු ඇය අගය කරනවා….නමුත් ඔවුන් දෙපිරිසම ඇය ගායනය කරනවිට දැඩි අවධානයෙන් අහගෙන ඉන්නවා….ඔවුන්ගේ එදිනෙදා වැඩ කටයුතු කරන්නේ මේ ගායනය අහගෙන….ඒ නිසා ඔවුන්ගේ එදිනෙදා වැඩ කටයුතු කෙරෙන්නේ අවිඥාණිකව….සවිඥාණිකව කෙරෙන එකම වැඩේ ඇගේ ගායනය පමණයි….ඇය ගී ගයනකොට ඔවුනුත් එයට සමගාමීව ඒ ගීයම ගයනවා….එතනදි ඔවුන්ට වැටහීමක් නෑ ඔවුන්ගේ ගායනයත් ඇගේ ගායනයට නොදෙවනි බව….

නමුත් වඩාත්ම වැදගත් වෙන්නේ ඇය ගී ගයනකොට ඇය සිටින ජනපදය පුරා පැතිර යන අපූරු නිහඬතාවය….මේ නිහඬතාවය තුළ ඒ ජනපද වැසියන්ගේ ඔවුනොවුන් මොන තරම් වෙනස් කම් තිබුණත්, මොන තරම් ප්‍රශ්ණ තිබුණත් ඔවුන් සුළු මොහොතකට එකඟතාවයකට පත්වෙනවා…ඔවුන්ගේ දුෂ්කර ජීවිත ඇය නිර්වින්දනය කරනු ලබනවා….ඇය ජීවත් වන ජනපදය ඇයව ගායනයේ පරමෝත්තම චරිතය ලෙස දකිනවා…ඇගේ ගායනයක් නොඇසුවෝ නම් ඒ කන් වලින් වැඩක් නෑ කියලා කියනවා….ඇය ඒ ජනපදයේ ගායනයේ සළකුණ ලෙස අභිෂේක ගන්වනවා….ඒ කාලෙදි ඒ ජනපද වාසියෙකු ලෙස පෙනී ඉන්න කථා ආඛ්‍යායිකයා කියන්නෙ මෙහෙම….

“Josephine is the sole exception, she loves music and also knows how to give a voice to it… she is the only one, and with her demise music will disappear for who knows how long from our lives.”

කොටින්ම කිව්වොත් ඇය නැත්නම් ගායනයක්, සංගීතයක් නෑ කියන තැන තමයි මී පුර වැසියන් ඉන්නෙ….

මේ යොසෙෆින්ගේ ගායනය ක්‍රමානුකූලව ආඛ්‍යායිකයා විසින් නිරර්ථක, දුර්වල දෙයක් බව අපට ඒත්තු ගන්වනවා…කල් පවතින කිසිවක් එහේ නැහැ….එහෙත් යොසෙෆින් තමන් ගැන ඉන්නෙ අධි තක්සේරුවක….තමන් ශ්‍රේෂ්ඨ ගායිකාවක් බවත්, තමන් කලාවට දක්වන අනුග්‍රහය උත්කෘෂ්ඨ බවත් යොසෙෆින් කල්පනා කරනවා….

එක් දිනෙක යොසෙෆින් අතුරුදහන් වෙනවා….ඇය තම ගායනයට ජනතාවගෙන් ලැබෙන හරසර සහ ප්‍රතිචාර මදි යැයි කල්පනා කරලා එම සමාජයෙන් ඉවත්ව ගියා කියල තමයි හැඟවෙන්නෙ…..හරියට අපේ රටේ කලාකරුවන්, නළු නිළියන් ඔය හිටපු ගමන් නො-එන්නම රට යන්නෙ…අන්න ඒ වගේ….ජනතාව ඈ නොමැති වීම නිසා සුළු මොහොතකට දුක් වෙනවා….දුක්වෙලා ආයෙමත් සුපුරුදු පරිදි තමන්ගේ එදිනෙදා වැඩටික කරගෙන යනවා…ඇයව ලෙහෙසියෙන්ම අමතක කර දැමීමට ඔවුහු සමත්වෙනවා….

මගේ සටහන ඒ කෙටි කථාවේ  අවසානයට කෆ්කා විසින් තබන ලද සටහනකින්ම අවසන් කරන්නම්….

“…So perhaps we shall not miss so very much after all, while Josephine, for her part, delivered from earthly afflictions, which however to her mind are the privilege of chosen spirits, will happily lose herself in the countless throng of the heroes of our people, and soon, since we pursue no history, be accorded the heightened relief of being forgotten along with all her brethren…..”