අදට වඩා හෙට හොඳයි…

සමස්ථයක් වශයෙන් ගත් කළ, අප දන්නා බව නොදන්නා සහ නොදන්නා බව දන්නා ඉතිහාසය සොඳුරු කවියක් නොවේ…මිනිසා ( සහ ගැහැණිය ) ජාතීන් වශයෙන් හෝ ගෝත්‍රික ප්‍රභේද වශයෙන් පසු කරනු ලැබූයේ ඝෝර වූ ඉතිහාසයකි…එම ඉතිහාස ගමන් මඟ තුළ, බොහෝ නිර්භීත මිනිසුන් කරන ලද නොයෙකුත් ලොමු ඩැහැ ගන්වන කැප කිරීම් නිසා, අපි අද සියළු මිනිසුන්ට මනුෂ්‍යත්වයෙන් සැළකීම ගැන අවම වශයෙන් කථා කළ හැකි යුගයකට වත් පැමිණ සිටින්නෙමු…උපතෙහි සම්මුතිගත වරද නිසා සතුන්ට සේ මිනිසුන්ට කස පහර කන්නට සිදුවීම, රජෙකුගේ හෝ නරපතියෙකුගේ එක වදනකින් පුවක් ගස් වල බැඳ මිනිසුන් දෙකට ඉරා දැමීම, ප්‍රකටව හිස් ගසා දැමීම, උළෙහි හිඳුවීම, ඇතුන් ලවා පාගවා මැරීම, මනු කුළයෙන් හරි අඩක් වූ ගැහැණුන් පුරුෂයන්ගේ නොතිත් ආශාවන් සංතෘප්ත කිරීමට උපන් වෛෂයීකරණය වූ කෙළි බඩු, දේපළ ලෙස දැකීම, කුල හීනයන්ගේ දෙකන් වලට රත්වූ ලාකඩ දැමීම, සැමියාගේ සෑයේ බිරිය දැවීම, ආදී නැතක් සාමාජීය ගැහැට පිරි, රෝබිය, මර බිය, සාගත වසංගත පිරී ඉතිරී ගිය අඳුරු ඉතිහාසයන් සියළු දේශයන්, සියළු ශිෂ්ඨාචාරයන් පසු කර ඇත…එසේ පසු කොට, අවසානයේ මිනිසුන්, ගැහැණුන්, දරුවන් සමූහ වශයෙන් ගාල් කොට ගෑස් ගස්වා, ගිනි තබා අලු පොහොර වශයෙන් යෙදූ යුධයක් පරම්පරා ගණනකට හෙණ වදින සේ පරමාණු බෝම්බ හෙළා අවසන් කොට, ඒ ත්‍රාස ජනක ඉතිහාසය මුළුල්ලේ නිදහස, මානුෂිකත්වය සහ සමානාත්මතාවය පතා බිහිවූ සියළු දර්ශණ වාදයන් ඒ අසාධාරණයන්ට එරෙහිව පොර කෑමේ ප්‍රතිඵල ලෙස ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ හිමිකම් පිළිබඳව සම්මුතීන්ගෙන් සමනය වූ ලෝකයක අද බොහෝ දෙනෙකුට ජීවත් වීමටත්, එසේ නොවන්නන් හට ඒ ආලෝකය ලබා දීම ගැන කථා කරන්නටත් පුළුවන් යුගයකට පැමිණ සිටින්නෙමු…

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හා මානුෂීය හිමිකම් සම්මුති කර ගනු ලැබුවේත්, ප්‍රඥප්තීන් තුළ සිරගත කරනු ලැබූවේත්, අද ඒවා හිතුමතයේ වාසිය පිණිය යොදා ගනු ලබන්නේත් අධිරාජ්‍යවාදී රටවල් වුවද, ඒවා තුළ ලෙයින්,කඳුළින් සහ දහදියෙන් පාදා ගත් උතුම් අරමුණු සහ ශ්‍රේෂ්ඨ සත්‍යයන් ගැබ්ව පවතී…යමෙකු ඒවා වංචනික අරමුණින් යුතුව ප්‍රරෝහණය කරයි නම්, මිනිසා බුද්ධිමත්ව විවේචනය කළ යුත්තේ ඒ ප්‍රරෝහණය කරන වංචනිකයන්ගේ ක්‍රියා කළාපයන් විනා , මෙලොව අපට ජාති,කුල, ගොත්, සමය නිසා කුරිරු වධ බන්ධනයන්ට ලක්ව මරු වැළඳ ගන්නට සිදුවූ යුගයන් නිමා කළ ඒ දියුණු මනෝ භාවයන් නොවේ…ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හෝ මානුෂිය අයිතිවාසිකම් කාගේවත් බූදළය නොවේ…ඒවා මෙලොව පැවතිය යුතු, සැමට ලැබිය යුතු උතුම් තත්වයන්ය…ඒවා ලබාදිය හැක්කේ ගුවන් ප්‍රහාර මඟින් හෝ තවත් මර බිය වපුරන ක්‍රම වේදයන් මඟින් ද නොවේ…අධ්‍යාපනයෙන්, ප්‍රත්‍යක්ෂයෙන් සහ අවබෝධයෙන් එක් මිනිසෙකු අනිත් මිනිසුන් කෙරෙහි හැසිරෙන ආකාරය වෙනස් කිරීම තුළිනි…., ඒවා කාගේත් බූදල නොවන නිසාත්, කාටත් සමව ලැබිය යුතු නිසාත්, සියල්ලෝම ඊට ගරු කළ යුතු වන්නාහ…අප ගමන් කල යුත්තේ යළිත් අඳුරට නොව, අඳුරෙන් එළියටය…

වනචාරියාගෙන් පටන් ගෙන, වනචාරියා මරා දමමින් ක්‍රමයෙන් ශිෂ්ඨයා කරා ගමනක අප යමු…තවමත් ඒ ගමන ඇත්තේ ලත් තැනින් මඳක් ඔබ්බෙහිය…ලෝකය සැපවත් තැනක් වන්නේ ඒ ගමන යන්නට අවංකව දිරි දෙන්නන් අතීතයේ සිටි නිසාය…අනාගතයටත් සිටිනු ඇති නිසාය….යම් දේශයක ශිෂ්ඨාචාරයේ හා එහි වෙසෙන වැසියාගේ දියුණුව මැනිය යුත්තේ එම දේශයේ ඉතිහාසයේ දිග පළලෙන් වත්, ඒ ඉතිහාසය තුළ ගොඩ නඟන ලද ගොඩනැඟිලි වල උස, මහතෙන් වත් නොවේ…එම දේශයේ වැසියෝ වත්මනෙහිදී එකිනෙකා කෙරෙහි හැසිරෙන ආකාරයෙනි…අතීතයේ අප ඇසූ කතන්දර බොහෝ විට එක් මිනිසෙකුගේ හෝ එක් පරපුරක හෝ වීර කම්, උත්තුංග කම් වටා ගෙතී පවතින ඒවාය…නමුත්, ඒ මිනිසුන්ට එවැනි ප්‍රතාපයන් ආරෝපණය කරන්නට වෙහෙසුණු, දිවිදුන්, සදහටම මතකයෙන් සළකුණු නොමැතිව මැකී ගියාවූ සෑම අවශේෂ වූ මිනිසෙකුටම, සෑම ගැහැණියකටම වෙන්, වෙන් වූ කතන්දර ඇත…ඒ කතන්දර එසේ පැවති බව අපට අමතකය…සෑම මිනිසෙක්ම අප සේම කුඩා කාළයක්, තරුණ කාළයක් ගත කළ බවද, අනන්‍ය වූ කතන්දරයක් තුරුළු කරගෙන, බලාපොරොත්තු, අභිලාෂයන් කැටි කරගෙන වළ පල්ලට ගිය වගද, අප නොදන්නා ඉතිහාසයයි…දන්නේ එක නරපතියෙකුගේ, සෙන්පතියෙකුගේ, ගවේෂකයෙකුගේ වීර ක්‍රියා ( හෝ වීර ක්‍රියා යැයි සිතා සිටින ඒවා ) පමණි….මෙලොව මිනිසුන් මේ කතන්දර කාරයන්ට නොනැමී, ජීවත් වන, හුස්ම ගන්නා, හද ගැහෙන සෑම මිනිසෙකුගේම, සෑම ගැහැණියකගේම යහපත්, සාධාරණ, යුක්ති සහගත කතන්දරයන්ට ගරු කරන දාක ලෝකය සොඳුරු වූ තැනක් වූ බවට අතීතයේ මී මුත්තන්ට ඇසෙන සේ හඬ ගා කිව හැකිවනු ඇත….

අයුක්තිය, අසාධාරණය සහ අවනීතිය යන ත්‍රිත්වය ඕනෑම දේශයක ජීවයෙහි පිළිකාවක් සේ වැඩෙන සුළුය…ඒවාට තව, තව ඉඩ ලැබෙන්නට, ලැබෙන්නට ඒවා තව, තවත් වපසරිය බිලිගෙන, අවසානයේදී ඒවාට සෘජුව හෝ වක්‍රව සහාය දෙන, ඒවා ඉවසා වදාරනුවුන්ගේද නිවෙස් වලට එති…අනුන් ඒවායින් විඳින වේදනා ගැහැට “අපේ නොවෙයි, අපිට මොකද?” කියා ඉවසන්නවුන්ට තරු පෙන්නෙන්නේ ඒ පිළිකා වලින් තමන් අවට සමාජය මරණාසන්න වූ විටය….අත් අඩංගුවේ පසුවන පාතාල කාරයාට වුවද පොලීසියෙන් “වෙඩි පහර” ලැබීම හොඳ දෙයක් නොවන්නේ, සම්මත අධිකරණ ක්‍රියා මාර්ගයන්ගෙන් තොරව පාතාල නායකයාට වුවද ලැබෙන එසේ වූ අසම්මත පොලිස් මරණය, දේශපාලන මරණය තටු ලබා හෙට දිනයේදී ඔබවද සොයා එන බැවිනි…ඔබේ පුතු සොයා ද ආ හැකි බැවිනි….අසම්මතයට, අයුක්තියට, අසාධාරණයට, හිංසනයට කවරෙකුටවත් බිලි වන්නට ඉඩ නොතැබිය යුතුවේ…ඒවා තටු ලැබ ඉගිල්ලෙන සුළුය…රටක ජාතියක පෙර මඟ එළි වන්නේ ඒවාට තටු නොලැබෙන තරමටය…

ලෝකය අඳුරේ ගිළෙමින් පවතින බවට ඇතැමුන් කියති…මට සිතෙන්නේ ලෝකයට එළිය වැටෙමින් පවතින බවය…සැම විටම ආලෝකය සහ යහපත උදා වූයේ අර්බුද, පෙරැළි සහ කම්පා මතිනි…සිදුහත් තවුසාණන් බුද්ධත්වයට පත්වූයේ දුෂ්කර ක්‍රියා පරිච්ඡේදයකින් පසුවය… හිරු සැමවිටම උදාවන්නේ ක්ෂිතිජය මැඩ ගෙනය…ක්ෂිතිජයේ ඉම හිරු විසින් මැඩලන තෙක් අන්ධකාරයට ආවේණික අවිනිශ්චිත භාවය සහ අසහනය පවතී….සංස්කෘතිය යනු “අත්තාගේ, මුත්තාගේ කාළයේ සිට පණ මෙන් සුරකින “හැඹිලියක්” කර නොගන්නා දේශයන් සහ ජාතීන්” නැගෙති…සෙසු දේශයන් සහ ජාතීන් යටපත්ව අහෝසි වී යති…අනුවර්තී විකිරණය මේ මිහි මත සියල්ලටම අදාළ වන්නේ, සියල්ල යනු සුලු මොහොතකින් වෙනස් විය හැකි දේ නිසාය…..

FASCISM, SOVEREIGNTY AND THE TRUTH ABOUT THE TAMIL STRUGGLE – Dr. Dayan Jayatilleka ( Quote : Colombo Telegraph)

Let’s have a little context, shall we, comrades? When the vast multitude of Sri Lankan citizenry hoping and praying for emancipation from decades of terrorism and was determined to finish off the Tigers, Ajit Surendra Rupesinghe (ASR) was striving pathetically to mobilise opposition to that goal, by creating an organisation termed the Anti-War Front. An Anti-War Front, precisely during the last war! Relatively recent exposures in the media reveal that the Anti-War Front received quite considerable funding from a Western source.

 

Now for ASR’s politico-ideological coordinates. He proudly belonged to a so-called Maoist international which termed itself the Revolutionary International Movement (RIM), the most prominent member of which was the notoriously barbaric and terroristic ‘Sendero Luminoso’ (Shining Path) of Peru. Another member was the Indian Naxalite movement which is conducting an armed struggle against a secular, quasi-federal, electoral democracy; a struggle which includes attacks on civilians and the decapitation and dismembering of policemen.

 

ASR’s stance within Marxist-Leninist theory and history is also eccentric. Having joined the Ceylon Communist Party led by N. Sanmugathasan, he produced a long and turgid dissenting document (which comrade Shan showed with me with a smile and shake of the head at the political illiteracy of the author) claiming that the Communist International, Georgi Dmitrov and Stalin were wrong in the one thing that even hostile historians concede they were correct: the Popular Front period and World War II, i.e. the formation of the broadest alliances against Nazi fascism, nationally (including with the bourgeoisie) and globally (with the US and UK).

 

Triangulate these three coordinates and ASR’s diatribe against me is entirely comprehensible and consistent. What is a little cheap is that he lies. I have never said that state sovereignty is above people’s sovereignty. Not only have I not said that, I have said exactly the opposite!     To give just a single example, in my polemic in defence of state sovereignty with Dr Nihal Jayawickrema (‘the State of state Sovereignty’ March 31, 2010 Transcurrents) I wrote:

 

N. Sanmugathasan (right) with Mao

“If Dr Jayawickrama were to content himself with charging that GOSL is abusing the concept of state sovereignty one could scarcely disagree. State sovereignty has certainly been over-invoked and abused by the GOSL in the post-war period; in peacetime. The problem today is that the closer affinity between ‘national sovereignty’ and (republican) ‘popular sovereignty’ has been glossed over in favour of the equation of ‘national sovereignty’ with ‘state sovereignty’ and ‘state sovereignty’ with ‘state security’, which has itself been equated not with the more holistic recent doctrine of ‘human security’ but with the government of the day, so that the monstrous equation concludes with any activity outside the parameters prescribed by the dominant ideology being anti-government activity; anti-government activity being anti-state activity, tantamount to activity against the security of the state and therefore against national/state sovereignty itself — while the role of the state is increasingly defined in ethno-religious terms. An illustration of this phenomenon is the hitherto unprecedented detention of a young Sinhala woman author and convert to Islam. That unconscionable narrowing of state sovereignty to state security and that too defined in the narrowest partisan sense, was perhaps pioneered by the 1970-77 administration of Madam Sirima Bandaranaike and chiefly by Hon Felix Dias Bandaranaike…”

 

I have also argued against any trade-off between national and popular sovereignty (‘Debating Sovereignty in Sri Lanka’ GV April 12, 2010). Most importantly I have pointed out that the Declaration of Rights of Man and the Citizen’, the iconic founding text of rights in the age of reason and modernity, proclaimed in Paris in the year of the Revolution 1789, says in its third Article that ‘all sovereignty flows from the nation’. Therefore, I argue – and strive with difficulty– for a synthesis between national/state, popular and individual sovereignty (or sovereignties).

 

ASR argues that the LTTE was not fascist; that it was not one of the world’s most ferocious terrorist movements, that the atrocities of the LTTE mirrored and were a response to those of the state, and that the EPRLF of K Pathmanabha, which was the ally of our Vikalpa Kandayama in the 1980s, was essentially no different from the LTTE. He is wrong on some of these counts and untruthful on the others.

 

He confuses the ‘regime phase’ of fascism with its ‘movement phase’. The Tigers were of a piece with fascism as movement, but its rule in the North East during the CFA showed structural and systemic similarities with even the regime phase of fascism. As for the role of the bourgeoisie, ASR omits that of the off-shore Tamil bourgeoisie and the conduits of imperialism which are still propelling the LTTE and secessionism globally.

 

ASR argues that the LTTE was not fascist; that it was not one of the world’s most ferocious terrorist movements, that the atrocities of the LTTE mirrored and were a response to those of the state, and that the EPRLF of K Pathmanabha, which was the ally of our Vikalpa Kandayama in the 1980s, was essentially no different from the LTTE. He is wrong on some of these counts and untruthful on the others. – Pathmanabha and Kethish with southern politicians

 

Now this identification of the LTTE with fascism is not a piece of idiosyncratic propaganda by me.  There may be much wrong with Sinhala society, but if any political formation/entity in Sri Lanka can be dubbed fascist it is surely not the state or mainstream political parties, and if any community on the island bears a resemblance to German society in its compliance with fascism it is surely not the Sinhalese. The editor of the Penguin/Pelican Reader’s Guide to Fascism, a standard text on the subject, Emeritus Professor Walter Laqueur, wrote of the Tamil Tigers in ‘The New Terrorism’, that “in respect of its ruthlessness and fanaticism,[he] could find only one parallel: the fascist movements of Europe in the 1920s and 30s”. John Burns, the Pulitzer Prize winning New York Times journalist described Prabhakaran as “the Pol Pot of South Asia”. In 2010, looking back at the war, The Economist referred to the LTTE as “almost classically fascist”. Robert D Kaplan refers to the “Tamil Tigers, among the post World War II era’s most ruthless and bloodthirsty organisations”.

 

Greg Sheridan, Foreign Editor of The Australian wrote late last year that: “…the defeat of the Tamil Tigers was a decisive defeat of perhaps the bloodiest and most murderous terrorist group the world has seen.” He goes on to write that ‘Alexander Downer, Australia’s foreign minister for 11 years of the war, tells me: “I know the Sri Lankan government played very hard ball and committed some human rights abuses, but it’s a wonderful thing the Sri Lankan government won that war. I have always regarded the Tamil Tigers as absolutely a terrorist organisation.” ‘(‘Criticism of Sri Lanka ignores Tiger Threat’, The Australian, November 5, 2011)

 

Ajit Surendra Rupesinghe lies serially. He says I belonged to the EPRLF, which I never did even for a day (and was never accused of). I belonged to the Vikalpa Kandayama, as did Dayapala Tiranagama, Pulsara Liyanage, Ram Manikkalingam, Qadri Ismail and Tisaranee Gunasekara among others, while Nirmal Ranjith Devasiri and CA Chandraprema were among those closely affiliated with the VK through the Independent Students Union (ISU). As for being “the foremost ideologue” of the North-East Provincial Council, it is a trifle difficult to believe how I could have done that since I resigned within months of taking office and publicised my criticisms in an Open Letter which appeared in the mainstream Sunday newspaper in early 1989!

 

ASR engages in calumny and vilification when he equates, implies similarities between or places in the same category, the Marxist-Leninist EPRLF and the fascist LTTE. An acknowledged expert on the Tigers and biographer of Prabhakaran, MR Narayan Swamy of India Abroad News Service sets the historical record straight in his commemorative piece on the EPRLF’s founder-leader K Pathmanabha, who was the 8th accused in the case in the High Courts of Colombo on 14 counts starting with ‘conspiracy to overthrow the state through violence’ under the PTA and the Emergency; a case in which I was the 1st accused.

 

 “If the Tamil Tigers had not assassinated him, K. Pathmanabha would have turned 60 Saturday. A Sri Lankan Tamil who embraced militancy in the 1970s, Nabha – as he was known – did not have the glamour of Velupillai Prabhakaran. He did not kill at will.

…A humble man, he embraced Marxism like so many of his era. Nabha strongly believed that salvation for the Tamils lay in forging bonds with like-minded Sinhalese and building a new non-racist Sri Lanka. He did not advocate ethnic hatred. In the process, he lost the race among militants to the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) that ballooned with tit-for-tat killings after the 1983 anti-Tamil violence.

 

The Tamil community then sought revenge. Prabhakaran delivered them what they wanted. The likes of Pathmanabha took a backseat. To the LTTE, men like Pathmanabha were a hindrance to the fight for Tamil Eelam. One day, Prabhakaran sent hitmen who shot dead Nabha and his close associates in Chennai in June 1990.

…When he died, Nabha was only 39 years old. Tamil Nadu Police was lax in their investigations, thanks to which the man who oversaw the mayhem came back to India next year to mastermind Rajiv Gandhi’s assassination.

Nabha was no theoretician or a military craftsman. Like Prabhakaran, he was at home in Tamil. But unlike the Tigers chief, he was passionate about a dignified political deal for the Tamils.

 

Born in 1951, Nabha was a student activist who became radicalized following the killing of 11 people at a 1974 Tamil conference in Jaffna. In 1976, when his middle class parents sent him to Britain for higher studies, he met fellow Tamils who shared his political views. In London, PLO representative Said Hamaami, later assassinated by radical Palestinians, helped a small group of Sri Lankan Tamils, Nabha included, to take military training in the Middle East. After a while, he returned to Sri Lanka where security forces were looking for him. He travelled in different identities, disguising himself as a worker or a shopkeeper or a student. He lived among farm workers. In 1981, Nabha travelled to Kumbakonam town in Tamil Nadu and laid the foundation for the EPRLF. He remained its general secretary till he died.

 

He was not without faults. His EPRLF regime was accused of killings and more when it presided over Sri Lanka’s northeast. But his heart was not in breaking up Sri Lanka. He bitterly opposed the LTTE’s killing of innocent Sinhalese. Nabha constantly argued that Prabhakaran’s murderous politics would one day leave the Tamil community in ruins. Even when he died, trying to ward off AK-47 carbine with a pillow, no one would have imagined that he would prove to be so very right.” (“A Sri Lankan Tamil who could have made a difference’, MR Narayan Swamy, IANS, 19 November 2011)

So much for politics and historical truth according to Comrade Ajit Surendra….

යථාර්තය යනු කුමක්ද? – ස්ටීවන් හොව්කින්ග් – අවසාන කොටස

ආකෘතියක් මත පදනම් වූ යථාර්තය මතු කියැවෙන වැනි ප්‍රශ්ණ සාකච්ඡා කිරීම සඳහා කදිම ආකෘතියක් සපයා දෙනවා : ලෝකය යම්කිසි නිශ්චිත කාළයකට පෙර නිර්මාණය වුනේ නම්, එයට පෙර මොකද වුනේ…? මුල් යුගයේ සිටි ක්‍රිස්තියානි දාර්ශණිකයෙකු වන ශාන්ත ඔගස්ටීන් ( 354 – 430) පළ කල පරිදි, දෙවියන් ලෝකය නිර්මාණයට පෙර , එවැනි ප්‍රශ්ණ අසන අය වෙනුවෙන් නිරය නිර්මාණය කරමින් නොසිටි අතර, “කාළය” යන ලෝක නිර්මාණයත් සමඟ දෙවියන් වහන්සේ විසින් බිහි කළ දෙයක් වන නිසා, එම යුගයට පෙර ( ලෝක නිර්මාණයට පෙර ) කාළය පැවතියේ නැත…මේකත් බයිබලයේ “ජෙනෙසිස්” කොටසින් ලෝකාරම්භය ගැන ලබා දෙන අදහස පිළිගන්නා අය කියන කථාවක් තමයි…එවැනි අයත් ඉන්නවා, ලෝකයේ මොන තරම්, එයටත් වඩා ලෝකය පරණයි කියා කිව හැකි ෆොසිල වර්ග තිබුණා වුනත්…( ඒ ෆොසිල එලෙස දමා ඇත්තේ අපිව නොමඟ යවන්නද? ) යමෙකුට වෙනත් යථාර්ත ආකෘතියක් ආරෝපණය කර ගන්නත් පුළුවන්, කාළය මීට වර්ෂ බිලියන 13.7 කට පෙර මහා පිපුරුමක් තෙක් දිව යන…අපගේ වර්තමාන නිරීක්ෂණයන්, ඓතිහාසික සහ භූගෝලීය සාධකයන්, සියල්ල පැහැදිලි කරන්නට පුළුවන් ආකෘතිය තමයි අපිට අතීතය නියෝජනය කරන්න ගන්න පුළුවන් හොඳම ආකෘතිය…

මේ ඉහත සඳහන් කරපු ආකෘතීන් දෙකෙන් දෙවනි ආකෘතියට තමයි හොඳටම පුළුවන් ෆොසිල සහ විකිරණ වාර්ථා මෙන්ම ආලෝක වර්ෂ මිලියන ගණනක් ඈතින් වූ මන්දාකිණි වෙතින් අපිට ලැබෙන ආලෝකය ගැන පහදන්න, ඒ නිසා එම ආකෘතිය, හෙවත් මහා පිපුරුම් ආකෘතිය, පළමුව කී ආකෘතියට වඩාත් ප්‍රයෝජනවත් වෙන්නේ…නමුත්, මෙහි එක ආකෘතියක් වත්, අනිත් ආකෘතියට වඩා “සැබෑය, යථාර්තවාදීය” කියන්නට නම් බැහැ…

නමුත් එහි ( ස්ටෑන්ඩඩ් මොඩලයේ ) අත්තනෝමතිකව වෙනස් කළ හැකි, නිරීක්ෂණයන්ට ගැළපෙන්නට සකසන ලද  පරාමිතීන් දුසිම් ගණනක් වූ අතර, ඒවා නිශ්චිත සිද්ධාන්ත මඟින් තීරණය වූ ඒවා නොවීය…

සතරවැනි කරුණ ලෙස, විද්‍යාඥයන් බොහෝ විට, විශ්මය ජනක නව අනාවැකි නිවැරදි බව ඔප්පු වෙනවා දැකීමෙන් ඉමහත් සතුටට පත් වෙති. ඒ වගේම එහි අනිත් අතට, යම් ආකෘතියක වැරදි හෝ අඩුපාඩු හෙළි වුවහොත්, පොදු ක්ෂණික ප්‍රතිචාරය

නමුත් එහි ( ස්ටෑන්ඩඩ් මොඩලයේ ) අත්තනෝමතිකව වෙනස් කළ හැකි, නිරීක්ෂණයන්ට ගැළපෙන්නට සකසන ලද  පරාමිතීන් දුසිම් ගණනක් වූ අතර, ඒවා නිශ්චිත සිද්ධාන්ත මඟින් තීරණය වූ ඒවා නොවීය…

සතරවැනි කරුණ ලෙස, විද්‍යාඥයන් බොහෝ විට, විශ්මය ජනක නව අනාවැකි නිවැරදි බව ඔප්පු වෙනවා දැකීමෙන් ඉමහත් සතුටට පත් වෙති. ඒ වගේම එහි අනිත් අතට, යම් ආකෘතියක වැරදි හෝ අඩුපාඩු හෙළි වුවහොත්, පොදු ක්ෂණික ප්‍රතිචාරය

සමහරු සහාය දෙනවා කාළය මහා පිපුරුම් වාදයටත් පෙර යුගයක් දක්වා දිව යන බව කියන ආකෘතියකටත්..මෙවැනි ආකෘතියකට වර්තමානයේ අපිට දකින්නට සහ සොයා ගන්නට ඇති නිරීක්ෂණයන් වඩා හොඳින් පැහැදිලි කරන්න පුළුවන් ද කියන එක නම් දන්නේ නෑ, මොකද පරිණාම වාදයේ සියළු නීති රීතින් මේ මහා පිපුරුම ළඟදි කඩා වැටෙන නිසා…( එතනින් ඔබ්බේ ඇති අතීතයකට බල පැවැත්වෙන්නේ නැති නිසා…) එහෙම වෙනවා නම්, කාළය මහා පිපුරුමටත් පෙර පැවති බව කියැවෙන ආකෘතියක් හදන එක ඵල රහිත ක්‍රියාවක් වෙනවා, මක් නිසාද කියනවා නම්, ඒ ප්‍රාග් – කාළ යුගයේ දකිනු ලබන කිසිදු දෙයකින් හෝ සොයා ගනු ලබන කිසිදු දෙයඉ වත්මන් යුගයට කිසිදු නිරීක්ෂණය කළ හැකි බලපෑමක් නැති නිසා…ඒ නිසා වඩාත් හොඳයි අපි “මහා පිපුරුම් වාදය” විශ්වයේ ආරම්භය ලෙස කරනු ලබන හැඳින්වීමට ඇලී සිටියොත්….

ආකෘතියක් යහපත් ආකෘතියක් වන්නේ එහි,

1. දර්ශණීය / මනරම් බවක් ඇත්නම්

2. ගළපා සැකසිය හැකි හෝ අත්තනෝමතික මූලිකාංග කිහිපයක් ඇත්නම්,

3. පවතින නිරීක්ෂණයන් සියල්ලට එකඟ වී, ඒවා නිවැරදිව විග්‍රහ කරනවා නම්

4. අනාගතයේ මේ ආකෘතිය බොරු හෝ ව්‍යාජ කළ හැකි නිරීක්ෂණයන් පිළිබඳව සවිස්තරාත්මක අනාවැකි පවසනවා නම්…

මෙවැනි ආකෘතියක් පිළිගත හැකි යහපත් ආකෘතියක් වන්නේය…උදාහරණයක් සළකමු: ඇරිස්ටෝටල් ගේ “ලෝකය මූල ද්‍රව්‍ය / මූල ධාතු / මූල භූතයන් සතරකින්, එනම් පෘතුවි ධාතුවෙන්, වායුවෙන්, ගින්නෙන් සහ ජලයෙන් සෑදී ඇත, .. වස්තූන් සියල්ල ඒවායේ කැමැත්ත ඉටු කරනවාය , ඒවායේ අභිමතාර්ථයන් ඉෂ්ඨ කරනවාය,  යන සිද්ධාන්තය ගෙන බලන්න… එහිත් වෙනස් කළ හැකි මූලිකාංග කිසිවක් සඳහන් වූයේ නැත..නමුත් බොහෝ අවස්ථාවන් වලදී ඒවා නිශ්චිත අනාගත වාක්‍යයන් හෝ පුරෝකථනයන් නොකළ අතර, එසේ කළ අවස්ථාවන් වලදීද ඒවා නිරීක්ෂණයන් හා නොගැළපෙන බව හෙළිවිය…මේ පුරෝකථනයන්ගෙන් එකක් වූයේ වඩා බරෙන් වැඩි වස්තු වේගයෙන් පහළ වැටෙන බවත්, එසේ පහළ වැටෙන්නේ ( ඉහළකින් අත් හැරිය විටකදී ) ඒවායේ අරමුණ වන්නේ පහළ වැටීම නිසා බවත්ය…

ගැලීලියෝට පෙර සිටි කිසිම කෙනෙකු, මෙය අත්හදා බැලිය යුතු යැයි කල්පනා කලේ නැති බව පෙනෙයි.. පීසාහි ඇලවෙන කුලුණින් බර කිහිපයක් බිමට අත හැරීමෙන් මෙය ඔහු පරීක්ෂා කරන ලද බවට කථාවක්ද ඇත…මෙය බොහෝ විට අයස්ථාභූත කථාවක් වුවත් ගැලීලියෝ විසින් බෑවුමක වස්තූන් කිහිපයක් පහළට රෝල් කිරීමෙන්, ඒවායේ ත්වරණය සමාන බවත්, එය ඇරිස්ටෝටලියානු නිරීක්ෂණයට පටහැණි බවත් දුටු බව අපි දනිමු…

ඉහත සඳහන් කරන ලද උපමානයන් බොහෝ විට මනෝ මූලික වූ ඒවාය. ( විෂයබද්ධ වූ ඒවාය ) .. ශෝභනත්වය ( අලංකාරය ) යන්න මැනීම ඉතාම දුෂ්කර වේ.. ( අලංකාරය යන්න මනිනුයේ කෙසේද…? )  නමුත් එයට විද්‍යාඥයන් අතරේ ඉතාම ඉහළ වටිනාකමක් ඇත්තේ, ස්වභාවික රීති මඟින් බොහෝ ව්‍යක්තික අවස්ථා රාශියක් එක සමීකරණයකට සම්පිණ්ඩනය කරනු ලබන නිසාය. ( පරිවර්තක පැහැදිලි කිරීම : බහු විධ සමීකරණ හෝ සබැඳුම් තබා ගන්නවාට වඩා එක සමීකරණයකට සම්පිණ්ඩනය කළ හැකි නම් මනා වන්නේ ආර්ථික කරුණු කාරණා නිසාමය…).

අලංකාර භාවය බොහෝ විට බල පැවැත්වෙන්නේ සිද්ධාන්තයක ස්වරූපයට වන නමුත්, එය එම සිද්ධාන්තයේ වෙනස් කළ හැකි අත්තනෝමතික මූලිකාංග නැතිවීමට සමීප සබඳතාවයක් දක්වයි… ( වෙනත් වචන වලින් කිව්වොත්, සිද්ධාන්තයක වෙනස් කළ හැකි මූලිකාංග අවම වීම, හෝ නැතිවීම, කෙරෙහි එම සිද්ධාන්තයේ රූපාලංකරණය සමීපව බැඳී පවතී…) …ප්‍රබන්ධ හා පල් හෑලි නිසා සිරවුණු සිද්ධාන්තයක අලංකාර බවක් නැත…එවෙනුවට එහි ඇත්තේ හුදෙක් විශ්වාසය මත රැඳී පවතින තාර්කික හිස් බවක් පමණි…ඇල්බට් අයින්ස්ටයින්ගේ වචන වලින්ම සඳහන් කළොත්, සිද්ධාන්තයක් හැකිතාක් සරල විය යුතු නමුත්, එයටත් වඩා සරල විය යුතු නැත… ( A theory should be as simple as possible, but not simpler. )

ටොලමි විසින් ආකාශ වස්තූන්ගේ චක්‍රාකාරව වූ කක්ෂයන්ට උපවක්‍රයන් එකතු කලේ, එම ආකෘතිය මඟින් ඒවායේ චලිතයන් නිවැරදිව විග්‍රහ කළ හැකි යැයි සිතා සිටි නිසාය. මෙම ආකෘතිය උපවක්‍රයන්ට, උපවක්‍රයන් සහ තවත් උපවක්‍රයන් එකතු කරා නම් වඩාත් නිරවද්‍ය වන්නටද ඉඩ තිබිණි…එකතු කරන ලද සංකීර්ණත්වය නිසා යම් ආකෘතියක් වඩා නිරවද්‍ය විය හැකි වුවද, විද්‍යාඥයන් කිසියම් නිරීක්ෂණ මාලාවක් සමඟ ගැළපීම සඳහා උවමනාවෙන් විකෘති කරන ලද ආකෘතීන් කෙරෙහි දක්වන්නේ අප්‍රසාදයකි. මෙයට හේතුව එබඳු ආකෘතීන් මඟින් යමක් ප්‍රයෝජනවත් මූලධර්මයන්

සකස් කරනු වෙනුවට, ඒවා නිකම්ම නිකං දත්ත ගබඩා ලෙස පෙනීමයි… ( අවශ්‍ය පරිදි දත්ත ඔබා, කපා, කොටා හැඩ ගස්වන ලද මූල ධර්ම )…

ස්වභාවයේ පවතින මූලික අංශු අතර අන්තර් සබඳතා පවතින අයුරු විග්‍රහ කරන “ප්‍රමිති ආකෘතිය / පරිමිති ආකෘතිය” (The Standard Model), බොහෝ දෙනෙකු විසින් අලංකාර “නොවන” ලෙස දකින අන්දම ගැන අප පස්වැනි පරිච්ඡේදයේදී විග්‍රහ කරමු…එම ආකෘතිය නම් ටොලමිගේ “උපවක්‍රතා” ආකෘතියට වඩා බෙහෙවින්ම සාර්ථක එකකි. එම “ස්ටෑන්ඩඩ් මොඩ්ල්” එක මඟින් නව අංශු වර්ග වල පැවතුම, ඒවා නිරීක්ෂණයටත් පෙර සිටම අනාවැකි ලෙස පළකිරීම සහ දශක ගණනක් තිස්සේ කෙරෙන්නට තිබුණු පරීක්ෂණ රැසක නිරීක්ෂණයන් ගැන ඉතාම නිරවද්‍ය ලෙස අනාවැකි ඵල කිරීම යන මේ දෙවර්ගයම ඉතාම විශිෂ්ඨ අයුරින් සිදු කරන ලදී…

නමුත් එහි ( ස්ටෑන්ඩඩ් මොඩලයේ ) අත්තනෝමතිකව වෙනස් කළ හැකි, නිරීක්ෂණයන්ට ගැළපෙන්නට සකසන ලද  පරාමිතීන් දුසිම් ගණනක් වූ අතර, ඒවා නිශ්චිත සිද්ධාන්ත මඟින් තීරණය වූ ඒවා නොවීය…

සතරවැනි කරුණ ලෙස, විද්‍යාඥයන් බොහෝ විට, විශ්මය ජනක නව අනාවැකි නිවැරදි බව ඔප්පු වෙනවා දැකීමෙන් ඉමහත් සතුටට පත් වෙති. ඒ වගේම එහි අනිත් අතට, යම් ආකෘතියක වැරදි හෝ අඩුපාඩු හෙළි වුවහොත්, පොදු ක්ෂණික ප්‍රතිචාරය වන්නේ එම “පරීක්ෂණය වැරදියි” කීමය…කාරණය එයත් නොවේ යැයි ඔප්පු වුවද ලෙහෙසියෙන් සිද්ධාන්තය අත්හැරීම නම් සිදු නොකරන අතර, අලුත් කිරීම්, නව්‍යතාවයන් හඳුන්වා දීම මඟින් සිද්ධාන්තය බේරා ගැනීමට හැකි සෑම උත්සාහයක්ම ගනිති…භෞතික විද්‍යාඥයන් බොහෝ විට තමන් ආශා කරන සිද්ධාන්තයන් සහ ආකෘතීන් බේරා ගන්නට උත්සාහ කරන නමුත්, සිද්ධාන්තයන් නව්‍ය කරණය හෝ අලුත්වැඩියා කරණය, ඒ අලුත් වැඩියා කිරීම්, නව වෙනස් කිරීම් හා ගැළපීම් කෘත්‍රිම සහ අශෝභන ලෙස පෙනෙන්නට පටන් ගන්නා තැනේ සිට ක්‍රමයෙන් අත්හැර දැමේ…

යම් සිද්ධාන්තයක, නව නිරීක්ෂණයන් ප්‍රතියෝජනය කිරීම සඳහා අවශ්‍ය විකරණයන් ඉතාම අශෝභන ඒවා බව හැඟුණොත්, එයින් කියන්නේ නව සිද්ධාන්තයක් සහ ආකෘතියක් අවශ්‍ය බවය…( පරණ එකට ඔයටත් වඩා පැළැස්තර ඇළවිය නොහැකි අතර, අලවන්නට ගියහොත් ඉතාම අශෝභන, කෘත්‍රිම, පිළිගත නොහැකි සිද්ධාන්තයක් ලෙස පෙනෙන්නට පටන් ගනී… එවිට එය අත්හැර දැමිය යුතු කාළය එළඹ ඇති බව වටහා ගත යුතුය…).. නව නිරීක්ෂණයන්ගේ බර  නිසා එසේ වළපල්ලට ගිය ආකෘතියක් ලෙස ස්ථතික විශ්ව ( ස්ථතික = නොවෙනස්වන සුළු ) ආකෘතිය හැඳින්විය හැක…( The idea of a Static Universe) ..

1920 ගණන් වලදී බොහෝ විද්‍යාඥයන් සිතා සිටියේ විශ්වය ස්ථතික බවත්, එහි විශාලත්වය වෙනස් නොවන බවත්ය. නමුත් 1929 දී එඩ්වින් හබ්ල් විසින් මේ විශ්වය ප්‍රසාරණය වන බවට කරන ලද ඔහුගේ නිරීක්ෂණ පළ කරන ලදී…නමුත් හබ්ල් විසින් සෘජුව විශ්වය ප්‍රසාරණය වනු දුටුවේ නැත….ඒ වෙනුවට ඔහු මන්දාකිණි වලින් නිකුත් වන ආලෝකය නිරීක්ෂණය කරන ලදී…මෙම ආලෝකය චරිතාංගමය ලකුණක්, හෝ වර්ණාවලියක් රැගෙන යන අතර, එය එකී මන්දාකිණියේ සංයුතිය මත පදනම් වෙමින්, අපට සාපේක්ෂව චලිතයේ යෙදෙද්දී යම් පරිමාවකට වෙනස් වේ…( වෙනස් වන්නේ වර්ණ සහ වර්ණාවලියයි..) එම නිසා, ඈතින් පිහිටි මන්දාකිණි වල වර්ණාවලිය විශ්ලේෂණය කිරීමෙන්, ඒවායේ ප්‍රවේගය සොයාගැනීමට හබ්ල් සමත් වූ අතර, ඔහු මුලින් සිතා සිටියේ අප දෙසට ( පෘතුවිය දෙසට සහ එය අඩංගු අපේ මන්දාකිණිය වන ක්ෂීර පථය දෙසට ) චලනය වන මන්දාකිණි ගණන, අපෙන් ඉවතට චලනය වන මන්දාකිණි ගණනට සමාන බවය…නමුත් පුදුමයකට මෙන්, අති බහුතරයක් මන්දාකිණි අපෙන් ඉවතට ඇදෙන බවත්, ඒ ඇදෙන තරමට ඒවායේ ඇදී යාමේ වේගයද වැඩි වන බවත් ඔහු නිරීක්ෂණය කර ගන්නා ලදී…

හබ්ල් “විශ්වය ප්‍රසාරණය වීම” යන්න ගැන විනිශ්චයකට එළඹියත්, එයට පූර්වයෙන් පිළිගත් ස්ථතික විශ්ව සංකල්පය සමඟ බැඳී සිටි අනිත් අය, එම මොඩලය රැක ගැනීම සඳහා ස්ථතික විශ්ව සංකල්පය ඇසුරෙන් ඔහුගේ නිරීක්ෂණයන් පැහැදිලි කරන්නට උත්සාහ දැරූහ…උදාහරණයක් ලෙස, කැල්ටෙක් භෞතික විද්‍යාඥ ෆ්‍රිට්ස් ස්විකි යෝජනා කලේ, නොදන්නා හේතු නිසා මෙම ආලෝක කිරණයන් විශාල දුර ප්‍රමාණයන් ගමන් කරන විට, ඒවා සතු ශක්තිය සෙමෙන් අඩුවන බවය…( එනයින් අපට ආලෝක වර්ණාවලිමය වෙනස් කම් දිස් වන බවය ).. මෙම ශක්තියේ අඩුවීම ආලෝක වර්ණාවලි වල වෙනසට හේතු කාරක වීම තුළ හබල් විසින් කරන ලද නිරීක්ෂණයන් මෙම විශ්වයෙහි පාලක රීතීන් සහ නීතින් සොයා ගැනීම සඳහා අප විසින් දරනු ලබන ප්‍රයාමයේදී අප, මූල ද්‍රව්‍ය සතරේ සිද්ධාන්තය, ටොලමිගේ ආකෘතිය, ෆ්ලොගිස්ටන් සිද්ධාන්තය, මහා පිපුරුම් සිද්ධාන්තය, ආදී වූ සිද්ධාන්ත සහ ආකෘතීන් විශාල ප්‍රමාණයක්  නිර්මාණය කොට ඇත්තෙමු…මේ සෑම සිද්ධාන්තයක් සහ ආකෘතියක් සමඟම අපේ යථාර්තය පිළිබඳව වූ සංකල්පයන් සහ විශ්වයේ පදනම් ගැන නිර්මාණය වී ඇති සංකල්පයන්ද වෙනස් වී ඇත. නිදසුන් ලෙස : ආලෝකයේ සිද්ධාන්තය ගෙන බලමු… නිව්ටන් සිතුවේ ආලෝකය කුඩා අංශු වලින් හෝ කලේවරකයන්ගෙන් සෑදී ඇති බවය. මෙමඟින් ආලෝකය සෘජු රේඛීයව ගමන් කරන්නේ ඇ‍යිද යන්න විග්‍රහ කළ හැකි වූ අතර, නිව්ටන් විසින් එයම ආලෝකය, වාතයේ සිට වීදුරුවකට හෝ වාතයේ සිට ජලයට, යනාදි වශයෙන් එක් මාධ්‍යයක සිට තවත් මාධ්‍යයක් වෙත යන විට ඇතිවන “වර්තනය” පැහැදිලි කිරීම සඳහාද යොදා ගන්නා ලදී… ( වර්තනය යනු ආලෝකය එක් මාධ්‍යයක සිට තවත් මාධ්‍යයක් වෙත යන විට ඇතිවන දෘෂ්‍ය නැම්මයි..) ..

නමුත් මේ අණුදේහ සිද්ධාන්තය, නිව්ටන් විසින්ම කරන ලද එක්තරා නිරීක්ෂණයක් වන, නිවට්න්ගේ “වළලු” පැහැදිලි කිරීම සඳහා යොදා ගත නොහැකි විය. පරාවර්තන ඇති කළ හැකි පැතලි තැටියක් මත කාචයක් තබා, එය සෝඩියම් ලයිට් එකක් වැනි ඒක වර්ණක ආලෝක මාධ්‍යයක් මඟින් ආලෝකනය කරන්න. උඩින් එය දෙස බලනවිට, කෙනෙකුට එම කාචය, තැටියේ මතුපිට පෘෂ්ඨය ස්පර්ශ කරන තැනට කේන්ද්‍රික වන ප්‍රභාමත් වූ සහ අඳුරු වළලු රාශියක් දැක ගත හැක…ආලෝකය සම්බන්ධ අංශු සිද්ධාන්තයෙන් මෙය පැහැදිලි කිරීම දුෂ්කරය වන නමුත්, “තරංග සිද්ධාන්තයේදී”

මෙයද සැළකිල්ලට ගෙන ඇත.

ආලෝකය පිළිබඳව “තරංග සිද්ධාන්තයේදී” මේ ප්‍රභාමත් සහ අඳුරු වළළු සෑදී ඇත්තේ “නිරෝධනය” නම් ක්‍රියාවලිය නිසාය. ජල තරංගයක් බඳු තරංගයක්, තරංග ශීර්ෂයන් සහ නිම්නයන් පෙළකින් සැකසී ඇත…තරංගයන් ගැටෙන විට, මේ ශීර්ෂ සහ නිම්න අනුරූප වුවහොත්, ඒවා එකිනෙක ශක්තිමත් කරනු ලබන අතර, එමඟින් වඩා විශාල තනි තරංගයක් නිර්මාණය වේ…මෙයට අප කියන්නේ “නිර්මාණාත්මක නිරෝධනය” කියාය…එවැනි අවස්ථාවක තරංග “ප්‍රාවස්ථව” පවතින බව කිව හැක. අනෙත් අන්තයේදී, මෙලෙස තරංග මුණ ගැසෙන විට, එක් තරංගයක ශීර්ෂය, අනෙකේ නිම්නය හා ගැටෙනු ඇත. එවැනි මොහොතක, ඒවා එකිනෙක නිෂේධනය කරනු ලබන තර, එලෙස ගැටෙන තරංග “ප්‍රාවස්ථ නොවන” බව කිව හැක. එවැනි තත්වයකට කියනුයේ “නාශක නිරෝධනය” කියාය…

නිව්ටන්ගේ වළලු තුළ වඩා ප්‍රභාමත් වළලු කේන්ද්‍රයෙන් දුරස්ථව පිහිටා ඇති අතර, එවැනි ස්ථාන වලදී කාචයේ සහ තැටියේ අතර ඇති වෙන්වීම් කෙසේද යත්, කාචයෙන් ප්‍රතිබිම්භනය කෙරෙන තරංග, තැටේයෙන් ප්‍රතිම්භනය කෙරෙන තරංගවලින් වෙනස් වන්නේ නිඛිල තරංග ආයාමයන් සංඛ්‍යාවකින් ( 1,2,3…යනාදි වශයෙන් ) වන අතර, එවිට නිර්මාණාත්මක නිරෝධනය සිදුවීඉ. ( තරංග ආයාමයක් යනු එක තරංගයක ශීර්ෂයේ සිට වෙනත් තරංගයක ශීර්ෂයට ඇති දුරය..) ..අඳුරු වළළු පිහිටා ඇත්තේ, කේන්ද්‍රයේ සිට, ඉහත කී තැටියේ සහ කාචයේ තරංග ප්‍රතිබිම්භයන් අතර වෙනස අර්ධ – නිඛිල තරංග ආයාමයන් වන තරම් දුරකිනි … ( උදා: 1 1/2, 2 1/2, 3 1/2 ආදී වශයෙන් )

මෙමඟින් නාශක නිරෝධනයන් ඇති වී, කාචයෙන් ප්‍රතිබිම්භනය කෙරෙන තරංග මඟින්, තැටියෙන් ප්‍රතිබිම්භනය කෙරෙන තරංග නිශේධනය කෙරේ….

19 වැනි සියවසේදී මෙය ආලෝකයේ තරංග සිද්ධාන්තයෙහි නිරවද්‍ය බව හා අංශුමය සිද්ධාන්තයෙහි සාවද්‍ය බව තහවුරු කිරීම සඳහා යොදා ගැනිණි…නමුත් විසිවැනි සියවසෙහි මුල් කාළයේදී අයින්ස්ටයින් විසින් “ප්‍රකාශ විද්‍යුත් ආචරණය”, අංශු හෝ ආලෝක ක්වන්ටම් මඟින් පරමාණු වලට පහර දී ඉලෙක්ට්‍රෝනයක් විමෝචනය කිරීම

මඟින් විග්‍රහ කර හැකි බව පෙන්වා දෙන ලදී. එම නිසා ආලෝකය තරංග ලෙස සහ අංශු ලෙසත් හැසිරෙන බව හෙළිදරව් විය…

තරංග නම් සංකල්පය මිනිස් මනසට ඇතුළු වූයේ මිනිසුන් මහා සමුද්‍රය දෙස බලන්නට හෝ දිය කඩිති වලට ගල් කැට විසි කර බලන්නට පුරුදු වී සිටි නිසා විය යුතුය. ඇත්ත වශයෙන්ම ඔබ දිය කඩිත්තකට ගල් කැට දෙකක් විසි කළහොත් ඔබට නිරෝධනය දැක බලා ගන්නට ලැබෙනු ඇත. අනෙත් ද්‍රවයන් වෙතින්ද බොහෝ විට සමාන හැසිරීම් නිරීක්ෂණය කළ හැක…

( නමුත් වයින් නම්, ඔබ වැඩිපුර පානය කරන ලද අවස්ථාවන් වලදී මෙයින් බැහැර වේ… ) ..

අංශු ගැන අදහස හුරු පුරුදු එකක් වූයේ ගල්, වැලි සහ කැට කැබිලිති නිසා විය යුතුය. නමුත් මේ අංශු / තරංග ද්වෛතය , හෙවත් යම් වස්තුවක් අංශු ලෙසි හෝ තරංග ලෙසින් විස්තර කළ හැක යන්න, ඔබට වැලිගල් කුට්ටියක් පානය කළ හැකිය යන්න තරමටම ආගන්තුක අදහසක් වෙනු ඇත…

වෙනස් සිද්ධාන්ත දෙකක් යොදා එකම ප්‍රපංචය විග්‍රහ කළ හැකි අවස්ථාවන් වලදී, ඇතිවන මෙවැනි ද්වෛතයන් ආකෘතිය මත යැපෙන යථාර්තය ( ආකෘතික – යැපුම් යථාර්තයට ) සංගත වේ….එක්, එක් සිද්ධාන්තය මඟින් එකම වස්තුවේ විවිධ ලක්ෂණයන් විග්‍රහ කළ හැකි අතර, එක සිද්ධාන්තයක් වත් “අනෙකට වඩා යථාවාදී නොවේ…” .. විශ්වය පාලනය කරන නීති රීති සම්බන්ධයෙන් අපට කිව හැක්කේ මෙයයි : විශ්වයෙහි ඇති සෑම ලක්ෂණයක්ම විග්‍රහ කළ හැකි එක ගණිතමය ආකෘතියක් හෝ සිද්ධාන්තයක් නොමැත. ඒ වෙනුවට, මෙම පරිච්ඡේදය ආරම්භයේදී ප්‍රකාශ කළ අන්දමටම, “එම්-තියරි” ලෙස හඳුන්වනු ලබන සිද්ධාන්ත ජාලයක් පවතී. ඒවායේ පරාසයන් එකිනෙක අතික්‍රමණය කරන විට, මෙම ජාලයේ ජාලගතව පවතින සිද්ධාන්ත එකඟතාවයකට පැමිණෙන බැවින් ඒවා “එකම සිද්ධාන්තයේ ” කොටස් ලෙස හඳුන්වන්නට පුළුවන. මේ එම්-තියරි ජාලයේ ඇති සෑම සිද්ධාන්තයක්ම යම් කිසි පරාසයක් තුළ ඇති ප්‍රපංචයන් විග්‍රහ කිරීමේ හැකියාවෙන් යුක්තවේ. නමුත් විශ්වයෙහි සෑම ලක්ෂණයක්ම හෝ, ඒවාට අනුබද්ධිත ස්වභාවික බලවේග හෝ ඒ බලවේග සංවේදනය කරන අංශු, ඒවා සියල්ල සිදුවන අවකාශ – කාළ රාමුව යන මේ සියල්ලම විග්‍රහ කළ හැකි “තනි සිද්ධාන්තයක්” මෙම ජාලයේ නොමැත….!! ( ඔන්න මෙහෙමයි…කොටින්ම කිව්වොත් යුනිෆයිඩ් තියරි කියා එක තියරියක් නැති අතර, තියරි රැසක් එම්-තියරි සංකීර්ණය ලෙස ජාලගතව තියෙනවා…මෙව්වායේ පරාසයන් එකිනෙක මත ඕවර් ලැප් වෙනකොට, ඒවායින් එකම දේ ඩිස්ක්‍රයිබ් වෙන නිසා ඒවා ඒ මොහොතට එකම තියරියේ කොටස් ලෙස සළකනවා…තේරුණැයි…? )

මේ තත්වය සාම්ප්‍රදායික භෞතික විද්‍යාඥයාගේ “ඒකාබද්ධ සිද්ධාන්ත ” සිහිනය සතුටු නොකරන මුත්, “ආකෘති මත යැපෙන යථාර්තය” නම් රාමුවේදී ඒය පිළිගත හැකි තත්වයකි….

අපි පස්වැනි පරිච්ඡේදයේදී මේ ද්වෛතය සහ එම්-තියරිය ගැන වඩා හොඳින් සාකච්ඡා කරමු…නමුත් අපි ඊට පෙර හැරිය යුතුයි “ක්වන්ටම් සිද්ධාන්තය දෙසට”…..

පරිවර්තකගෙන් – මහාචාර්ය ස්ටීවන් හොව්කින්ග් වියතාණන්ගේ “The Grand Design” නම් කෘතියේ එන නම් “What is Reality” පරිච්ඡේදයේ සිංහල පරිවර්තනය ඔබ හමුවේ තැබීම මෙලෙසින් නිමා කරමි…යළිත් එම වටිනා ග්‍රන්ථයේම වෙනත් පරිච්ඡේදයක් පරිවර්තනය තුළින් හමුවෙමු…….

43 ALL OUT

නිවේදකයා : “ඔව් දැන් අපත් සමඟ සිටිනවා ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් නායක තිලකරත්න ඩිල්ෂාන්..ඔව් ඩිල්ෂාන් ඔබට මේ ලකුණු 43කට සියළුම දෙනා දැවී යාම පැහැදිලි කරන්න පුළුවන්ද…?

ඩිල්ෂාන් : “නෑ..මේක අපි මේ 43 කට දැවී ගියා නෙමෙයි…මේක අපි හිතල මතල 43 ක් ලබා ගත්තේ…දකුණු අප්‍රිකාවෙ පිළ ආගමික පණිවිඩයක් අපට දුන්නෙ ලකුණු 301 ක් ලබාගෙන…ඔය 3 ඉලක්කම සංකේතවත් කරන්නෙ එයාලගෙ ආගමේ ශුද්ධවූ ත්‍රිත්වය…0 න් කියන්නේ ඒ ත්‍රිත්වය නැතිනම් විශ්වයේ ඇති ශූන්‍යතාවය… 1 නියෝජනය කරන්නේ කොහොම උනත් ඉන්නේ එක සර්වබලධාරි දෙවි කෙනෙකි කියන එක…

ඒකට පිළිතුරු හැටියට, මේ ඝෝර වූ සංසාරය දුකයි, එයින් මිදිය යුතුය කියල අවබෝධයක් දෙන්න තමයි අපි මේ ලකුණු 43 ගත්තේ..දැන් ඔය 4 ඉලක්කමෙන් සංකේතවත් වන්නේ චතුරාර්ය සත්‍යය….සසරින් එතෙර වෙන්නට නම් අපි මේ චතුරාර්ය සත්‍යයන් අවබෝධ කර ගන්න ඕන…ඒක කොහොමද කරන්නෙ..? ඒක කරන්න නම් අපි ත්‍රිවිධ රත්නය කෙරෙහි ශ්‍රද්ධාව පිහිටුවා ගන්න ඕන…ඔය 3 ඉලක්කමෙන් සංකේතවත් වෙන්නෙ ඒක…අන්න එහෙමයි ඒ ලකුණු 43 හැදුනේ…

9/11 මගඩි නැටුම – සයිට්ගයිස්ට් ව්‍යාපාරයේ ඇසින්.. – 1

හැඳින්වීම

ලෝකයේ විවිධ රටවල ජනතාවෝ, විවිධ කරුණු කාරණා නිසා සමූහයන් ලෙස මරණයට මුහුණ දෙති…එකී අවස්ථා අතුරින්, ස්වභාවික විපත්ති නිසා සිදුවන එවැනි සමූහ මරණයන් අතැර කථා කළහොත්, සෙසු මරණයන්ට වගකිව යුත්තේ මිනිස් ක්‍රියාකාරකම්ය…එවැනි මරණයන්ට ගොදුරු වන්නට සිදුවන්නෝද, එවැනි දේට ගොදුරු වීමෙන් පවුල් වල සාමාජිකයන් අහිමි වූ අයද ඉමහත් අවාසනාවන්තයෝය….නමුත්, බොහෝ අවස්ථා වලදි යම් මිනිස් සමූහයක් එලෙස මිය යන්නේ, සතුරු වූ රාජ්‍යයන්, සතුරු වූ ජාතීන්, ජන වර්ගයන්, ආගමික විශ්වාසයන් සහිත වූවන්, හා පාර්ශ්වයන් කරන ක්‍රියා කාරකම් නිසාය…නමුත්, එවැනි අයගේ අවාසනාව අබිබවා ගිය අවාසනාවන්තයෝ පිරිසක් මෙලොව වෙති…ඔවුහු වූ කලී, තමන් රකින්නට දිවුරා, තමන්ගේම අනුග්‍රහයෙන් ( ඡන්දයෙන් හෝ වෙනත් යම් කිසි එකඟතාවයක්, සම්මුතියක් මත ) බලයට පත්වන, හෝ රැකවරණය පිණිස තමන්ව බාර ගන්නා පාර්ශ්ව විසින්ම, වෙනත් දුෂ්ඨ යටි අරමුණු උදෙසා පාවා දෙනු ලදුව, ඒ අයම විසින් කපන්නා වූ බොරු වළවල් වල වැටී, තමන්ව රකින්නට ඉන්නා අයගේම ක්‍රියාකාරකම් නිසා ජීවිතයෙන් සමුගන්නට සිදුවන ඇත්තන්ය…ලෝකයේ සෑම රටකම, සෑම ශිෂ්ඨාචාරයකම මෙවැනි පිරිස් අපට ඉතිහාසය පුරාවටම දැක ගන්නට හැක…අනුන්ගේ පව් සඳහා “බිළි පූජා එළුවන්” හෙවත් “ස්කේප් ගෝට්” තත්වයට පත්ව, නො එසේ නම් පාලන අධිකාරීන් විසින් කරගෙන යනු ලබන පරීක්ෂණ සඳහා “පර්යේෂණාගාර මූසිකයන්” බවට පත්ව, නැතිනම් “ගිනි පිග්” වරුන් බවට පත්ව, ස්ව-පාර්ශවයෙන්ම මරා දැමෙන්නෝ සෑම  කාළ වකවානුවක දකින්නට ලැබිණි… මොන ආකරයේ ඇවතුම්, පැවතුම් තිබුණත්, ලොව කිසිදු රාජ්‍යයක ජනතාවට එබඳු විපතක් සිදුවීම ඉතාම කණගාටු දායක දෙයක් ලෙස, නරුමයන් නොවන ඕනෑම කෙනෙකු වටහා ගනු ඇත….

මෑත ඉතිහාසයේ සිදුවූ එවන් අවාසනාවන්ත සිදුවීමක් නිසා අදටත් නිශ්චිත අගයක් කිව නොහැකි ඇමරිකානුවන් පිරිසකට සිය ජීවිත “අන්‍ය වූ අරමුණු සහ ලාභ ප්‍රයෝජන” උදෙසා බිලි දෙන්නට සිදුවිය…. එහිදී වෛරය යොමු වූ පාර්ශවය වූයේ, එම ක්‍රියාදාමයට සෘජුව වගකිව යුතු බවට හඳුන්වා දුන් එතෙර සිට ක්‍රියාත්මක ත්‍රස්තවාදී සංවිධානයක් වන අල්-කයිඩා සංවිධානයත්, සහ තලෙයිබාන් ත්‍රස්ත රජයත් වුවත්, ක්‍රමානුකූල පර්යේෂණ රැසකින් අනතුරුව, ඒ සතුරු ප්‍රහාරය පිටුපස ඉන්නා සතුරන් කවුරුන්දැයි දැන් ඇමරිකානුවන්ට නිවැරදිව වටහා ගත හැකිව තිබේ….

දැන් අපි එම පරීක්ෂණයන් සහ විග්‍රහයන් පෙළ ගැස්වූ “සයිට්ගයිස්ට්” ව්‍යාපාරයේ දෘෂ්ඨි කෝණය වෙත යොමු වෙමු….

මොකක්ද මේ සයිට්ගයිස්ට් ව්‍යාපාරය? ..

ඇමරිකානු 9/11 මගඩි නාටකය ගැන කථාබස් කරන්නට පෙර අප මේ සයිට්ගයිස්ට් ව්‍යාපාරය යනු කවරේද යන්න ගැන යමක් දැනගෙන ඉමු….

සයිට්ගයිස්ට් ව්‍යාපාරය කියන්නේ “වීනස් ව්‍යාපෘතියේ” ( Venus Project) සන්නිවේදන සහ ක්‍රියාකාරී බාහුව…සැකෙවින් හඳුන්වමු මොකක්ද මේ වීනස් ව්‍යාපෘතිය කියන්නෙ කියලා…අනාගත වාදී දාර්ශණිකයෙකු, විද්‍යාඥයෙකු හා ප්‍රකට චින්තකයෙකු වන ජැක් ෆ්‍රෙස්කෝ විසින් 1972 වර්ෂයේදී ඇමරිකාවේ ෆ්ලොරීඩා ප්‍රාන්තයේ ඔකිචෝබී නම් විල් තෙරේ, “වීනස්” ස්ථානයේදී ආරම්භ කරන ව්‍යාපෘතිය තමයි වීනස් ව්‍යාපෘතිය ලෙස හඳුන්වන්නේ…මෙම ව්‍යාපෘතියේ අරමුණු මොනවාද කියන එක, එම ව්‍යාපෘතියේම නිල වෙබ් අඩවියෙන් උකහා ගමු…

//…The Venus Project advocates an alternative vision for a sustainable new world civilization unlike any socio-economic system that has gone before. It calls for a straightforward redesign of a culture, in which the age-old inadequacies of war, poverty, hunger, debt, and unnecessary human suffering are viewed not only as avoidable, but totally unacceptable…//

( Quoted from : http://www.thevenusproject.com/)

ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් කරන ලද ඒ උපුටා ගැනීම කියවන්න පුලුවන් අයට පැහැදිලි ඇති දැන් එම ව්‍යාපාරය කුමක්ද කියලා….නමුත්, එය තේරුම් ගන්න අසීරු අය වෙනුවෙන් අපි මේ සරල පරිවර්තනය කරමු…

“වීනස් ව්‍යාපෘතිය දේශනා කරන්නේ දරා ගත හැකි, සහ නොනවත්වා දිවෙන, අලුත් ලෝක ශිෂ්ඨාචාරයක්, මින් පෙර කිසිදු සමාජ-ආර්ථික පද්ධතියකට යන්න බැරි වෙච්ච…( සරලව උදාහරණ සඳහන් කළොත්, සමාජවාදී  / කොමියුනිස්ට් වාදී සමාජයන් , ලිබරල් වාදී, දක්ෂිණාංශික ධනවාදී සමාජයන් හෝ ඊනියා මිශ්‍ර ආර්ථික රටාවන්ට අනුගත වූ සමාජයන් යන මේ කිසිවකට Sustainability යන මාවතේ දිගටම යන්න බැරි වුණා…වර්ථමානයෙහි සාර්වසර ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති පැත්තෙන් මේ සියල්ල අසාර්ථක වෙලා තියෙන්නෙ…) එයින් සෘජු ආමන්ත්‍රණයක් කරනවා, සමස්ථ සාමාජීය සංස්කෘතියම ප්‍රති නිර්මාණය කිරීමක් කරන්න….යුද්ධය, දරිද්‍රතාවය, කුසගින්න, ණයබර, අනිසි මානව හිංසනය සහ දුක් විඳීම් යන මේ සියල්ල, වැළැක්විය හැකි දේ ලෙස පමණක් නොව, කිසි සේත්ම පිළිගත නොහැකි දේ ලෙසත් එමඟින් හඳුන්වනු ලබනවා…

මේ වීනස් ව්‍යාපෘතිය මෙසේ 1974 වර්ෂයේදී ආරම්භ වූවත්, එහි ක්‍රියාකාරීත්වය ඉතාම සීමිත පරාසයක සිරවී තිබුණා…එයට ක්‍රියාකාරී සහ සන්නිවේදන බාහුවක් ලැබෙන්න වසර 24 ක පමණ කාළයක් ගත වුණා…එය ලැබුණේ 2008 වසරෙදි…ඒ තමයි “සයිට්ගයිස්ට්” ව්‍යාපාරය…අද මේ වනවිට සයිට්ගයිස්ට් ව්‍යාපාරය විශාල පෙරමුණක් වශයෙන් ලෝකයේ සියළුම රටවල, පරිච්ඡේදයන් 1100 ක් තරම් විශාල ප්‍රමාණයකින් යුතුව ක්‍රියාත්මක වෙනවා….”සම්පත්-පදනම වූ ආර්ථික ආකෘතියක්” කෙරෙහි විශ්වාසය තබන සයිට්ගයිස්ට් ව්‍යාපාරය, මූල්‍ය හෝ දේශපාලනික නොවන ලෙස ඉතාම සෘජුව තාක්ෂණික වශයෙන් සමාජ කළමණාකරණයට පිවිසීම උනන්දු කරවනවා…එය ලොව කිසිදු රටකට, පාර්ශවයකට, හෝ කඳවුරකට බැඳී නොසිටින අතර, කිසිදු රාජ්‍යයක දේශපාලන ඇජෙන්ඩාවන් ක්‍රියාත්මක කිරීමටද බැඳී නොසිටිනවා….එම නිසා එම සංවිධානයට “පොදුවේ” ලෝකයේ සැමට සුබ සෙත සැලසෙන දේ ගැන, එවැනි තාක්ෂණය ගැන සිතන්න පුළුවන්…නිරවුල්ව, ජාති, ආගම්, කුල , ගෝත්‍ර භේදයෙන් තොරව, ලෝක ප්‍රජාවම ජයග්‍රහණයන් කරා මෙහෙයැවීම තමයි ඔවුන්ගේ අවසාන ඉලක්කය…එමෙන්ම වත්මනෙහි පවතින ක්‍රම වේදයන්ගේ අඩුපාඩු නිසා, මානව ශිෂ්ඨාචාරය සහ මුලින්ම වැනසී යාම වළක්වා ගෙන විද්‍යාවේ සහ තාක්ෂණයේ ලද දියුණුව උපයෝගී කරගෙන, දිගු කල් පවතින ශිෂ්ඨාචාරයක් නිර්මාණය කිරීමේ අවශ්‍යතාවය ඔවුන්ට තදින් දැනී තිබෙනවා…

දැන් මෙය කියවන ඔබට මේ සයිට්ගයිස්ට් ව්‍යාපාරය ගැන දළ අදහසක් ලැබෙන්නට ඇතැයි සිතනවා…මින් ඉදිරියට අපි නැවතත් අපේ ප්‍රස්තුතය වන 9/11 ඇමරිකානු මගඩි නැටුම වෙත යොමුවෙමු….

සයිට්ගයිස්ට් ව්‍යාපාරය, මෙම 9/11 සිද්ධිය සඳහා ඔවුන්ගේ විශ්ලේෂණයන් ඇතුළත් චිත්‍රපටියක් 2007 වසරේදී නිර්මාණය කරනු ලැබුවා….ස්වාධීන සිනමාවේදී පීටර් ජෝසෆ් මහතා විසින් තිර රචනය, අධ්‍යක්ෂණය, සංගීතය, නිෂ්පාදනය සහ සංස්කරණය යන සියල්ල තම ප්‍රමුඛත්වයෙන් යුතුව සිදු කොට මුදා හරින ලද මේ සිනමා කෘතියේ දෙවනි අදියරෙන්, 2001 වසරේ සැප්තැම්බර් 11 වෙනි දින ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයට එල්ල වූවා යැයි කියන ඊනියා “ත්‍රස්ත ප්‍රහාරයේ” රාජ්‍ය ත්‍රස්තවාදී නිරුවත, ඔබ හමුවේ ගෙන හැර දක්වයි….අප විසින් මෙම විශ්ලේෂණය සඳහා එම චිත්‍රපටයද යොදා ගැනීමට තීරණය කලේ, වඩාත් විචිත්‍රවත්ව ඔබට එම විග්‍රහය ඉදිරිපත් කිරීම සඳහාය…ලෝක ඉතිහාසයේ සිදුවූ මහා පරිමාණ රැවටීම් සියල්ල ගෙන බලන කළ, ඒ ලැයිස්තුවේ ඉහළම තැනක් ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ සැප්තැම්බර් 11 මගඩි නැටුමට හිමිවෙන බව, මෙය කියවීමෙන් පසුව ඔබට වැටහෙනු ඇත…

2001 සැප්තැම්බර් මස 11 වෙනිදා ශ්‍රී ලංකාවේ වේලාවෙන් රාත්‍රී 7 ට පමණ හෙවත්, ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ වේලාවෙන් උදෑසන 8.46 ට, ඇමරිකන් ගුවන් සේවයට අයත් 11 වැනි පියාසැරි අංකය දරන ගුවන් යානය, නිව්යෝර්ක් නුවර ලෝක වෙළඳ මධ්‍යස්ථානයේ උතුරු කුලුණට කඩා වදින ලදී…ඊට විනාඩි 17 කට පසුව, එනම් නැගෙනහිර වෙරළ කාළ රේඛාවෙන් උදෑසන 9.03 ට, ඇමරිකානු ගුවන් සේවා පියාසැරි අංක 175 දරන යානය දකුණු කුළුණේ ගැටෙන ලදී…

 

ඉන් පසුව ඊනියා “නිදහස්” ජන මාධ්‍යයන් ඔස්සේ පහත දසුන ඔබට දැක ගන්නට ලැබිණි….

දැන් මේ කරුණු ස්වල්පය හෙවත් සාධක සහිතව ඔප්පු කරන ලද දේ ලෙස අපිට පිළිගත හැක….එය එසේ වන්නේ මිලියන ගණනක් දෙනා පියවි ඇසින්ද, බිලියන ගණනක් දෙනා විදු ඇසින්ද මේ හරිය දැක බලා ගත් නිසාය…නමුත්, මේ සම්බන්ධයෙන් ඇමරිකානු රජය ඔබ වෙත කළ නිළ නිවේදනයෙන්, මෙහි මිථ්‍යාව ඇරඹේ…දැන් ඔබ “වුණ දේ” ලෙස සිතාගෙන සිටින්නේ ඒ මිථ්‍යාවයි….ඔබ “දන්නවා”‍යැයි සිතන සිද්ධිය පහත පරිදිය….

එම මිථ්‍යාව සැකෙවින් : ” ඔසාමා බින් ලේඩන්ගේ මග පෙන්වීම යටතේ, ගුවන් අපහාරකයන් 19 දෙනෙකු විසින්, මගී ගුවන් යානා 4 ක්, කටර් අඬු ආදි සුලු දෑ පෙන්වා පැහැර ගෙන, ලොව අතිශයින්ම සංකීර්ණ සහ තාක්ෂණිකව අනඝිභවණීය වූ “උතුරු ඇමරිකානු ගගන අවකාශ ආරක්ෂක ආඥාපතීත්වය” හෙවත් “නොරාඩ්” ( North American Aerospace Defence Command) ආයතනයේ ගුවන් ආරක්ෂණ පද්ධතිද මඟහැර, ඔවුන්ගේ ඉලක්කයන්ගේ 75% කට ( ධවල මන්දිරයද එක ඉලක්කයක් බව කියති. එම ඉලක්කය අසාර්ථක වූ බැවින් ) සාර්ථකව පහර දී ඇත. එම නිසා, ලෝක වෙළඳ මධ්‍යස්ථාන ගොඩනැඟිලි අංක 1, 2, සහ 7 ( පරිබාහිර පර්යන්තය ) අභ්‍යන්තර සැකිල්ලට ගින්නෙන් සිදුවූ හානියක් නිසා, “පෑන් කේක්” ගෙඩියක ආකාරයෙන් ( මෙනයින් හැඳින්වෙන්නේ ගොඩනැඟිල්ලක් “ඇතුලට” කඩා වැටීමය…බොහෝ අහස උස ගොඩනැඟිලි සකසා ඇත්තේ හදිසියකදී වත් පිටතට කඩා නොවැටී, හානිය අවම වන පරිදි කඩා වැටීමටය..), කඩා වැටී ඇති අතර, ගුවන් යානා දෙක ගැටීමේදීම වාෂ්ප බවට පත්ව තිබේ…ෂැන්ක්ස්විල් ප්‍රදේශයට කඩා වැටුණු ගුවන් යානයද එලෙසම විය…මෙම ත්‍රස්ත ක්‍රියාව සම්බන්ධයෙන් පෙර අනතුරු ඇඟවීම් කිසිවක් නොලැබුණු අතර, බහුවිධ රාජ්‍ය අසාර්ථක වීම් නිසා රජයට අවශ්‍ය පරිදි ආරක්ෂක පියවරයන් ගත නොහැකි විය…”

2.0……නොරාඩ් (N.O.R.A.D) ඇන්දේ මොකාටද?….

2.1 ….ගුවන් සරඹ වත….

2011 සැප්තැම්බර් 11 වෙනි දින, හෙවත් මෙම ගුවන් යානා ගොඩනැඟිලි වලට කඩා වැදුණු දිනයේම උදෑසන, එක්තරා විශේෂ ගුවන් ආරක්ෂණ සරඹයක් සිදු කිරීමට ඇමරිකානු බුද්ධි ඒජනිසය සහ ජාතික පිරික්සුම් කාර්යාලය සූදානමෙන් සිට ඇත…මෙම ගුවන් සරඹය ගැන අවදානය යොමු කරන්න: “මෙම ගුවන් සරඹයේදී පෙන්ටගනය ආශ්‍රිත තමන්ගේ ගොඩනැඟිල්ලකට පැහැර ගත් ගුවන් යානයක් කඩා වදින අවස්ථාවක් අනුරූපණය කොට, එවැනි අවස්ථාවක කරන දෙය සරඹයක් ලෙස කරන්නට සූදානම්” ව සිට ඇත…සරඹය ආරම්භ කරන්නට සිට ඇත්තේද, හරියටම උදෑසන 9.00 ටය…උදෑසන 9 වන විට මෙම ලෝක වෙළඳ මධ්‍යස්ථාන නාටකය දිග හැරෙමින් පැවතිණි….

(Source Link : http://www.usatoday.com/news/nation/2002-08-22-sept-11-plane-drill-_x.htm)

මෙයට සමගාමීව තවත් ගුවන් සරඹ හතරක් පළමු ගුවන් යානය ලෝක වෙළඳ මධ්‍යස්ථානය වෙත කඩා වදින මොහොත වන විටත් සිදු වෙමින් පැවතිණි….

එම ගුවන් සරඹ ගැන ඉතාම නිර්භීත කොංග්‍රස් සභිකවරියක් වන හරිත පක්ෂයේ “සින්තියා මැක්කෙනි” මහත්මිය විසින් මුල් වර වසර 2003 දී 9/11 විශ්ලේෂක මයික් රූපට් මහතාව දැනුවත් කරන ලදී…අවසානයේ මයික් රූපට් මහතා විසින් ලියන ලද “ක්‍රොසින්ග් ද රූබිකොන්” ( Crossing the Rubicon )  නම් ග්‍රන්ථය නිසා සමස්ථ ඇමරිකානු ප්‍රජාවටම, ඒ අභාග්‍ය සම්පන්න දිනයේ උදෑසන සිදුවූ මෙම අබිරහස් ගුවන් සරඹ හතර ගැන දැන ගැනීමේ අවකාශය උදාවිය….

එතැන් පටන් සින්තියා මහත්මියට එල්ලවූයේ මරණ තර්ජන වැලකි…එහෙත් මරණ තර්ජන කිසිවක් නොතකා ඇය දිගින් දිගටම මෙම කරුණ ජනතාවට හෙළි කිරීමේ ක්‍රියාවලිය හේතුවෙන් අසරණ වූ ඇමරිකානු රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුව 2005 මාර්තු මස 11 වැනිදා පැවති වාරය වෙනුවෙන් ඇමරිකානු ඒකාබද්ධ මාණ්ඩලික ප්‍රධානි ජෙනරාල් රිචඩ් මයර්ස් ව පෙරට දැම්මාහුය..සින්තියා නිසා කොංග්‍රසයට මෙම සිද්ධිය විභාග කිරීමට “සිදුවූ අතර”, කොංග්‍රසය මෙම සිද්ධිය විභාග කිරීමට ඉදිරිපත්වූයේද “ඒ හැටි කැමැත්තකින්” නොවේ….

(..හරිත පක්ෂයේ කොංග්‍රස් සභිකා සින්තියා මැකෙනි මෙනවිය….)

මාර්තු 11 වැනි දින, කොංග්‍රසය කැඳවූ විභාගය වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් වූ මාණ්ඩලික ප්‍රධානි ජෙනරාල් මයර්ස් උදෑසන 9.15 ට නිල වශයෙන් ජනමාධ්‍ය ඉදිරියේ “එම යුද සරඹ හතර පැවති බව” පිළිගත්තේය….!!

සින්තියා මීළඟට නගන ලද ප්‍රශ්ණය අප ඉතාම ගැඹුරින් සිතා බැලිය යුතු ප්‍රශ්ණයකි…

“ඒවා පැවතුනා නම්, මෙතෙක් කල් ( ඒ කියන්නේ 2005 ) වෙන තෙක්, ඒවා පැවති බවත්, එම සරඹ පැවැත්වීමේ අරමුණත්, ජනමාධ්‍ය ආයතනයන්ට නිරාවරණය නොකළේ ඇයි…?…මීට පෙර ආරක්ෂක අංශවල නියෝජිතයන් හා වෙනත් මහජනතාවගේ කොටස්, මාධ්‍යවේදීන්, එහෙන්, මෙහෙන් මේ ගැන තොරතුරු සොයාගෙන ප්‍රශ්ණ කරන විටදීවත් මෙලෙස පැවති බව ඔබලා පිළිනොගත්තේ ඇයි…? මෙම යුද සරඹ 4 ඔබලා වහං කරන්නට වෙර දරන්නේ ඇයි…?”

පහත කොටස ඇමරිකා එක්සත් ජනපද කොංග්‍රස් “ආරක්ෂණ අයවැය විවාදය” අංක 06, සින්තියා මැකෙනි එදිරිව ආරක්ෂක ලේකම් ඩොනල්ඩ් රම්ස්ෆෙල්ඩ්, ඒකාබද්ධ මෙහෙයුම් මාණ්ඩලික ප්‍රධානී ජෙනරල් රිචඩ් මයර්ස්, නියෝජ්‍ය ආරක්ෂක ලේකම් ටීනා ජෝන්ස් අතර සංවාදයෙන් උපුටා දක්වමු….

FY-2006,

Budget for the Department of Defense and Military Services.

3/11/2005: WASHINGTON, DC: 2 hr. 5 min.

//….31:25

CMK: The question was, we had four wargames going on on September 11th, and the question that I tried to pose before the Secretary had to go to lunch was whether or not the activities of the four wargames going on on September 11th actually impaired our ability to respond to the attacks.

 

RM: The answer to the question is no, it did not impair our response, in fact General Eberhart who was in the command of the North American Aerospace Defense Command as he testified in front of the 9/11 Commission I believe – I believe he told them that it enhanced our ability to respond, given that NORAD didn’t have the overall responsibility for responding to the attacks that day. That was an FAA responsibility. But they were two CPXs; there was one Department of Justice exercise that didn’t have anything to do with the other three; and there was an actual operation ongoing because there was some Russian bomber activity up near Alaska. So we –

CMK: Let me ask you this, then: who was in charge of managing those wargames?

DH: General, why don’t you give the best answer that you can here in a short a period of time and we’ll – the gentlelady wants to get a written answer anyway, and then we can move on to other folks.

RM: The important thing to realize is that North American Aerospace Defense Command was responsible. These are command post exercises; what that means is that all the battle positions that are normally not filled are indeed filled; so it was an easy transition from an exercise into a real world situation. It actually enhanced the response; otherwise, it would take somewhere between 30 minutes and a couple of hours to fill those positions, those battle stations, with the right staff officers…//

ජෙනරල් මයර්ස් කියන්නේ නල්ල මලේ කථාවකි…ඊනියා යුද සරඹ නිසා තමන්ට සැබෑ හදිසි අවස්ථාවකට මුහුණ දෙන්නට තිබුණු හැකියාව “වැඩි වූ බවත්”, ඉතාම පහසුවෙන් “යුද සේවා ස්ථාන වල සිටි” අයට ව්‍යාජ හදිසියකදී කරන ප්‍රතිචාර දැක්වීම සැබෑ හදිසි අවස්ථාවකට පෙරලා ගන්නට හැකි බවත් ඔහු කියයි….

එහෙනම් ගුවන් යානා පැහැර ගත් බවට ගුවන් තොටුපළ වෙත තොරතුරු ලැබී, එම තොරතුරු නොරාඩ් ආයතනය වෙතත් ලැබී තිබියදී ප්‍රතිචාර නොදැක්වුවේ අහවල් දෙයක් නිසාද…? ඔය දක්වපු “ප්‍රතිචාරයේ” හැටිද…?

සින්තියා හමුවේ වික්ෂිප්තව…ජෙනරල් රිචඩ් මයර්ස් සහ ආරක්ෂක ලේකම් ඩොනල්ඩ් රම්ස්ෆෙල්ඩ්…

සාමාන්‍යයෙන් ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ මෙවැනි විශේෂිත යුද සරඹ පැවැත්වෙන්නේ විශේෂිත දිනයන්හිදීය…එවැනි දිනයන් National Special Security Events (NSSE) දින ලෙස නම් කරනු ලබයි…එවැනි දිනයක් ලෙස ඇමරිකානු දේශීය ආරක්ෂක දෙපාර්තමේන්තුව යම් දිනයක් නම් කරයි නම්, එදිනට පැවැත්වෙන වෙනත් යම් කිසි ජාතික හෝ ජාත්‍යන්තර විශේෂ කටයුත්තක්ද සැළකිල්ලට ගනිති…( මූලාශ්‍ර සඳහා ඇමරිකානු Presidential Decision Directive – 62 ගෙන බලන්න )

මෙම දිනයේද ( 11 – 09 ) එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ නිව්යෝර්ක් නුවර මූලස්ථාන ගොඩනැඟිල්ලේ විශේෂ සම්මේලන කිහිපයක්ම සිදුවෙමින් පැවතිනි…එම සිද්ධි නිසාත්, මෙම හදිසි සුවිශේෂී යුද සරඹය නිසාත්, “මෙම දිනය NSSE දිනයක් ලෙස නම් කළාදැයි” සින්තියා විසින් ජෙනරල් මයර්ස්ගෙන් විමසන ලදී…මේ ඒ පැණයට ලැබුණු පිළිතුරයි….

//…

CMK: Mr. Chairman, begging your indulgence, was September Eleventh declared a National Security Special Event day?

RM: I have to look back; I do not know. Do you mean after the fact, or

CMK: No. Because of the activities going on that had been scheduled at the United Nations that day.

RM: I’d have to go back and check. I don’t know….//

“බබා පාට්” කියන්නේ මෙන්න මේවාටය…කණගාටුව ලොව බලවත්ම ඒකාබද්ධ මාණ්ඩලික ප්‍රධානියාට බබා පාට් දාන්නට සිදුවීමය…

2.2… ගුවන් විගඩම්….

ඉහත ඡායාරූපය දෙස බලන්න…සැප්තැම්බර් 11 වෙනිදා උදේ, වෙන කවරදාකවත් නොවූ විරූ අන්දමට නොරාඩ් ආයතනයේ සෘජු පරිපාලනය උප ජනාධිපති ඩික් චේනි මහතා අතට ගත්තේය…එවැනි තනතුරක් හොබවන්නෙකු සාමාන්‍යයෙන් එවැන්නක් කරන්නේ නැත…ඩික් චේනිගේ ධූර කාළය තුලත් එලෙස කළ පළවෙනි සහ එකම අවස්ථාවද එයයි…!!…නොරාඩ් විසින් ඔහුගේ නායකත්වය සහ සෘජු මෙහෙයවීම යටතේ සැප්තැම්බර් 11 වෙනිදා උදෑසන කළ යුධ ක්‍රීඩා දාමයෙන් අවම වශයෙන් එකක්, ගොඩනැඟිල්ලකට ගුවන් යානයක් කඩා වදින අවස්ථාවක් ඇතුළත් වටා සැකසී තිබිණි….!!

ඉහතින්ම දක්වා ඇති, ඔබ විසින් දැනට “දන්නවායැයි” සිතා සිටින 9/11 මිථ්‍යාවේ සඳහන් පරිදි රජය විසින් “වැරදීම්” රැසක් සිදුවූ නිසා මෙම ඊනියා ත්‍රස්ත ප්‍රහාරය වළක්වා ගැනීමට නොහැකි වූ බව පිළිගෙන තිබේ…නමුත්, වැරදීම් 4 ක්ම සිදුවුණාද???…( ඊනියා ප්‍රහාරය සඳහා යොදා ගැනුණේ ගුවන් යානා 4 කි…4 අවස්ථාවේදීම, මේ ගුවන් යානා පැහැර ගැනීමට ලක්වූ බව, ඒවා පිටත් වූ ගුවන් තොටුපළ වල් වෙතටත්, ඒ ගුවන් තොටුපළවල් වලින් නොරාඩ් ආයතනයටත් සියළු නිරවද්‍ය තොරතුරු කල් වේලා ඇතුව ලැබී තිබිණි…)…

ඒකත් කමක් නෑ කියමුකෝ….පහත සඳහන් කරුණ දෙස සැලකිල්ලෙන් බලන්න…සාමාන්‍යයෙන් ඇමරිකාවේ ගුවන් යානයක් ගුවන් තොටුපළ රේඩාර් මධ්‍යස්ථාන වල නිරීක්ෂණයෙන් ගිලිහී ගිය වහාම එය නොරාඩ් වෙත දැනුම් දීම සිරිතකි… එවිට වහාම නොරාඩ් ආයතනයෙන් ගුවන් ප්‍රහාරක යානා එකක් හෝ කිහිපයක් ගුවන් ගත කර (In English, this is known as “Scrambling” ), එම අතුරු දහන් වූ ගුවන් යානය සෙවීම කරන අතර, එම යානය සොයා ගත හොත්, වහාම එම යානය රැකවල් මැද ළඟම පිහිටි ගුවන් තොටුපළක් වෙත කැන්දාගෙන එයි…These are also known as Interception Missions….එසේ කැන්දාගෙන එන්න බැරි වී, ගුවන් යානය ජනාකීර්ණ ප්‍රදේශයකට හෝ න්‍යෂ්ඨික බලාගාරයකට වැනි අතිශය වැදගත් තැනකට කඩා වැටෙන්නට ගියහොත්, ඊට ගුවනේදීම පහර දී වනසා දැමීමද, එවැනි ගමනක අරමුණකි….

2000 September – 2001 June පුරාවට ඇමරිකානු නොරාඩ් ආයතනය විසින් කරන ලද ගුවන් අන්තර්නිරෝධන මෙහෙයුම් ( Air Interception Missions) 67 ක් සිදු කොට තිබේ…ඒ 67 ම 100% කාර්යක්ෂමතාවයෙන් යුතුව සිදු කර තිබේ…..!!

//…

At a NORAD operations center in Cheyenne Mountain in Colorado Springs, Colo., a noncommissioned officer listens to conversations on the FAA network from all over the United States, said Maj. Douglas Martin, NORAD spokesman.

“If he hears anything that indicates difficulty in the skies, we begin the staff work to scramble,” Martin said. Before Sept. 11, the FAA had to telephone NORAD about any possible hijackings.

From Sept. 11 to June, NORAD scrambled jets or diverted combat air patrols 462 times, almost seven times as often as the 67, conducted at 100% accuracy, scrambles from September 2000 to June 2001, Martin said. …//

2000 වසරේ සැප්තැම්බර් මාසයේ සිට 2001 ජූනි තෙක් 100% නිරවද්‍යතාවය සහ කාර්යක්ෂමතාවය රඳවා ගත් නොරාඩ් ආයතනයට, සැප්තැම්බර් මාසයේ එකම දිනයකදී 4 පාරක්ම වැරදුණාද…???

පියාසැරි අංක 11 – බොස්ටන්හි ලෝගන් ගුවන් තොටුපළ

1999 වසරේදී, සුප්‍රකට ගොල්ෆ් ක්‍රීඩක ස්ටුවර්ට් පෙයින් ගේ “ලියර් ජෙට්” යානය සුළු මොහොතකට රේඩාර් පද්ධතියෙන් ගිලිහී ගියේය…අතුරු දහන් විය….ක්ෂණිකව ක්‍රියාත්මක වූ නොරාඩ් ආයතනය එෆ්-16 වර්ගයේ ගුවන් ප්‍රහාරක යානා රැසක් යවා “විනාඩි 20 ක් ඇතුලත” එම යානය සොයාගෙන, එම යානය සමඟම රැඳිණි…නමුත් අවාසනාවට ඉන්ධන අවසන් වූ ලියර් යානය කඩා වැටී ස්ටුවර්ට් පෙයින් මහතා ඉන් මිය ගියේය…අපේ අවධානය යොමු විය යුත්තේ එම මරණයට නොව, එෆ්-16 ගුවන් යානා වලට එම යානය සොයා ගන්නට ගත වූ කාළයටය… – විනාඩි 20 .. මේ කාළය ඔබේ මතකයේ තබා ගන්න…

2011 සැප්තැම්බර් මස 11 වෙනි දින පළමු ගුවන් යානය හෙවත් ඇමරිකන් එයාර් ලයින් පියාසැරි අංක 11 දරන යානය, නිව්යෝර්ක් නුවර ලෝක වෙළඳ මධ්‍යස්ථානයේ උතුරු කුලුණට කඩා වැදුනේ, එම යානය “පාලනයෙන් ගිලිහී ගොස්” ඇති බවට නොරාඩ් වෙත ක්ෂණිකව තොරතුරු ලැබී විනාඩි 26 කට පසුවය…!!

පෙයින්ග් මහතාගේ ගුවන් යානය වෙත පියාසර කළ එෆ්-16 ගුවන් යානාවන්ට, ඔහුගේ ගුවන් යානයේ ප්‍රවේගය ත්වරණයෙන් අතික්‍රමණය කොට, එය අල්ලා ගැනීමට යා යුතු දුර, හෙවත් “ටින්ඩල් ගුවන් හමුදා කඳවුරේ” සිට, එම යානය මුල් දර්ශණය කර ගත් තැනට යා යුතු දුරට වඩා, නිව්යෝර්ක් නුවර ළඟම ඇති “ඔටිස්” ගුවන් හමුදා කඳවුරේ සිට, ගුවන් යානා අංක 11 සඳහා බොස්ටන්හි ලෝගන් ගුවන් තොටුපළ සකසා දුන් පියාසැරි පථයට ඇති දුර “බෙහෙවින්ම” අඩුය….!!

අර තරම් ක්ෂණික ප්‍රතිචාර දෙන නොරාඩ් ආයතනයට මෙම විනාඩි 26 ඇතුළත, කිසිදු ගුවන් යානාවක් ඒ අසළකටවත් යවා ගන්නට නොහැකි විය….

තවත් වැදගත් කරුණක් තිබේ…ගුවන් යානය අතුරුදන් වූ බව ක්ෂණිකව නොරාඩ් වෙත දැනුම් දුන් ලෝගන් ගුවන් පිරික්සුම් රේඩාර් මධ්‍යස්ථානය, උදෑසන 8.20 ට, එනම්, මුල් දැනුම් දීමෙන් විනාඩි දෙකකට පසුව, එම ගුවන් යානය සැබවින්ම පැහැර ගෙන ඇති බවට නිශ්චිත නිගමනයකට එළැඹිණි…නමුත්….උදෑසන 8.40 වන තෙක්, එනම් එම මුල් ගුවන් යානය ලෝක වෙළඳ මධ්‍යස්ථානයේ උතුරු කුළුණට වදින්නට විනාඩි 6 කට පෙර තෙක්, නොරාඩ් ආයතනයේ “ගුවන් ප්‍රහාරක නියමු පාලන මැදිරි” වෙත ( “ස්ක්‍රැම්බ්ල්” නියෝග දෙන්නෙ මෙතැනිනි ) එම අතිශය වැදගත් පණිවිඩය දී නැත…!! ( Source : http://www.washingtonpost.com/ac2/wp-dyn?pagename=article&node=&contentId=A34447-2001Sep14&notFound=true)

මෙම ප්‍රමාදය ඉතාම සැක සහිත එකකි…ඒත් කමක් නෑ කියමු…ඒ සැක සහිත ප්‍රමාදී පණිවිඩය ලැබුණු පසුව වත් උදෑසන 8.52 වෙන තෙක්, කිසිදු පියවරක් ගෙන නොමැත….අඩුම තරමේ ගුවන් නියමුවන්ට දැනුම් දීමක් වත් කර නොමැත….මෙසේ සිදුවූයේ ඇයිදැයි විමසූ විට , ඇමරිකානු ගුවන් ජාතික ආරක්ෂක බළමුලුවේ අධ්‍යක්ෂක මේජර් ජෙනරල් පෝල් වීවර් මහතා අපූරු කථාවක් කියා ඇත…” එතකොට ප්‍රමාද වැඩියි…අපිට මුකුත් කරන්න වෙලාවක් තිබුනේ නෑ…”

සාමාන්‍යයෙන් ඔවුන්ට අධි සූදානමේ පවතින ප්‍රහාරක යානයක් ගුවන් ගත කරන්නට යන්නේ විනාඩි පහකි…8.40 ට ලැබුණු පණිවිඩය අනුව අංක 11 යානය පැහැර ගෙන පියාසර කරවනවා නම්, අවම වශයෙන් 8.45 වන විට එක් ප්‍රහාරක යානයක් හෝ අවම වශයෙන් ධාවන පථයෙන් ඉහළට එසවෙමින් පැවතිය යුතු නොවේද…? මේ 11 වෙනි ගුවන් යානය යන්නේ 8.46 ට ලෝක වෙළඳ මධ්‍යස්ථානයේ උතුරු කුලුනේ හප්පන්නය කියා “දන්නේ කවුද?”…එහෙම නම් “වෙලාව මදි” කියන කීමේ අර්ථය කුමක්ද…??..වෙලාව මදි කුමක් සඳහාද…?

බුෂ්ගේ රූපවාහිනි බැලිල්ල….

ජනාධිපති ජෝජ්.ඩබ්ලිව්.බුෂ් මෙම පළමු ගුවන් යානය ලෝක වෙළඳ මධ්‍යස්ථානය වෙත කඩා වැදෙන මොහොතේ සිටියේ ෆ්ලොරීඩාහි බුකර් ප්‍රාථමික පාසැලේය…

“මම පන්ති කාමරයේ සිටියා….දෙවනි ගුවන් යානය කඩා වදින මොහොතේ මම පළමු ගුවන් යානය කඩා වදිනවා රූපවාහිනියෙන් දැක්කා….”

//…”I was sitting outside the classroom and I saw an airplane hit the tower. The TV was on. When we walked into the classroom, I had seen this plane fly into the first building.” ..// ( Source : http://georgewbush-whitehouse.archives.gov/news/releases/2002/01/20020105-3.html )

පළමු ගුවන් යානය ලෝක වෙළඳ මධ්‍යස්ථානයට කඩා වැදීම, දෙවනි යානය කඩා වදින තුරුම, හෙවත් උදෑසන 9.03 න් පසුව වෙන තුරුම, රූපවාහිනියේ පෙන්වූයේ නැති අතර, බුෂ් ජනාධිපතිවරයා සිටි පන්ති කාමරයේ රූපවාහිනි යන්ත්‍රයක් නොවීය…

ඔහු සිටියේ “මයි ෆේවරිට් ගෝට්” නම් ළමා කථාව දරුවන්ට කියවමිනි…ඔහුටද ආරංචිය කණට කර ලබා දුන්නේ අතර මඟදීය….

ඔහු එවැනි සජීවි විකාශයක් දුටුවේ කෙසේද…???

පියාසැරි අංක 175 – බොස්ටන්හි ලෝගන් ගුවන් තොටුපළ

දෙවනි යානය හෙවත් දකුණු කුළුණට කඩා වැදුණු පියාසැරි අංක 175 දරන යානය පසු පස්සේ ලුහුබැඳ යන්නට ඇමරිකානු ගුවන් ජාතික ආරක්ෂක බළමුළුවට අයත් එෆ්-15 ඊගල් ජෙට් ප්‍රහාරක යානා දෙකක් උදෑසන 8.52 ( එනම් එම ගුවන් යානය පැහැර ගැනී විනාඩි 30 කට පසුව ), නිව්යෝර්ක් නුවර ඔටිස් ගුවන් හමුදා කඳවුරේ සිට ගුවන් ගත වේ…

උදෑසන 9.03 ට පියාසැරි අංක 175 ලෝක වෙළඳ මධ්‍යස්ථානයේ උතුරු කුළුණට කඩා වදී…එනම් ගුවන් ප්‍රහාරක යානා දෙක පිටත්වී විනාඩි 9 කට පසුව….

අංක 175 යානයේ පියාසැරි පථය ඒ වන විට හඳුනාගෙන තිබුණු අතර, ඒ යානය සහ “ඊගල්” ප්‍රහාරක යානා දෙක අතර තිබුණේ සැතපුම් 100 ක දුරක් පමණි…

ගුවන් ජාතික ආරක්ෂක බළමුළුවේ අධ්‍යක්ෂක ජෙනෙරල් පෝල් වීවර් මෙසේ කියයි…”අපිට වෙලාව තිබුනේ නෑ..අපිට තිබුනේ යන්තම් විනාඩි 9 ක කවුළුවක් පමණයි…යානා දෙක පිස්සුවෙන් වගේ පැයට සැතපුම් 500 ක පමණ වේගයෙන් ගියත්, අපිට ඒ 175 යානයට යන්න සැතපුම් 100 ක දුරක් ආවරණය කර යුතුව තිබුණා…කොහෙත්ම කරන්න බෑ…”

//…”We had a nine-minute window, and we had in excess of 100 miles to intercept 175,” Gen. Weaver said. “There was just literally no way.”….//

සාමාන්‍යයෙන් එෆ්.15 ජෙට් ප්‍රහාරක යානයක් පැයට මැච් 2.5 ( ශබ්දයේ වේගය මෙන් 2.5 ගුණයක වේගයක් ) වේගයෙන් පියාසර කරන අතර, එය පැයට සැතපුම් 1875 ක්, හෙවත් විනාඩි 9 සැතපුම් 267.75 ක් වේ…!!!

විනාඩි නමයට සැතපුම් 100 ක දුරක් පහසුවෙන් යාමට තිබුණා නොවේද…?

9/11 මගඩි නැටුමේ හෙළිදරව්ව ඉදිරි කොටස් වලින් තොරතුරු රැසක් බලාපොරොත්තු වන්න…9/11 හි සෙසු ගුවන් යානා දෙකට සිදුවූයේ කුමක්ද…? 9/11 විනාශය සිදුකලේ ඇයි..? කවුද…? කෙළෙසද…? කුමන අරමුණු උදෙසාද…? “සයිට්ගයිස්ට්” ව්‍යාපාරය කරමින් පවතින මහා හෙළිදරව්ව සිංහල පාඨක ඔබට ඉදිරි කොටස් වලින් ගෙන එමි…..

9/11 Flight Paths….