“අකඨාක්ෂි” – පළමු වැනි කොටස ( මා විසින් දරන පළමු නව කථා ප්‍රයත්නය )

වේලාව : පස්වරු 6.30 ( පැය 18:30)

දිනය : 03 – 03 – 2012

කොන්ස්ටන්ටින් මෙල්නිකොෆ් පෙදෙස,

ගෝර්කි උද්‍යානය,

මොස්කව් – රුසියානු ජන රජය

 

ස්කිප් ක්‍රීඩාව කරන කුඩා දැරියෝ දෙදෙනෙක් හිටි අඩියේම ස්කිප් ලණුවේ පැටලී එකිය මත එකිය ඇදගෙන වැටුණා….ඔවුන්ගේ ළපටි සිනා හඬින් හිටි අඩියේම වගේ නිදා සිටි උද්‍යානයේ මේ අඳුරු කොටස අවදි වුණා….සුදෝ සුදු හා පැටවුන් දෙදෙනෙකු වගේ සීත කාළයට අඳින ඇඳුම් ආයිත්තම් වලින් ඔතා සිටි මේ දැරියන් දෙදෙනා යළිත් ස්කිප් පටිය අතට ගෙන, ඔවුන්ගේ කබායන් වල ඇති හිම පියලි පිසදා ගන්නා අයුරු සුදුවන් බැම සහිත තලතුනා නෙත් සඟලක් බොහොම උවමනාවෙන් බලා සිටියා….

 

අතු පතර විහිදා නැගී සිටි පැරණි සෝවියට් සේනාංකයක සෘජු බව සහ ප්‍රතාපය සිහි ගන්වන යෝධ ඕක් ගස් පෙළ, මේ වසන්තයේ ආරම්භක උණුසුම් සුලං දහරා වලින් ඒ අත මේ අත වැනෙමින්, උයනේ මේ කළාපයෙ අඳුර වැඩි කළා….”හ්ම්ම්…තවත් එක සෘතු වෙනසක්”….අර තලතුනා ඇස් දෙක අයිති තැනැත්තාට සිතුණා….සැඩ පරුෂ රුසියානු ශීත සමයේ නිරුවත් වී සිටි මේ යෝධ ගස් වල යළිත් කොළ පැහැති රිකිලි, දළු ලාගෙන එනවා….

 

තවමත් හිරු වේලාසන බහින සමය….මාර්තු මාසය එළඹුනත් ඒකෙ ඒ හැටි වෙනසක් නැති ගාණයි…රාස්සිගේ අව්වේ රන්වන් කෙඳි, මොස්ක්වා නදියට වැටී, ඒ නදියේ ජල තරඟ පදින හැටි දෙස ඒ තලතුනා බැමි සඟලේ හිමිකරු, ජෙනරාල් වික්ටර් වසිලියෙව්, ඇස් අහකට නොගෙන බලා සිටියා…ඒත් සමඟම ඔහු හිඳගෙන සිටි බංකුවට යටින් පොළව, ඒ යටින් දුවන නාගරික උමං දුම්‍රියක ගැස්මෙන් සෙලවෙන්න පටන් ගත්තා…ජෙනරාල් වසිලියෙව්ට ඒක අමුත්තක් නෙමෙයි…හැමදාම ඔහුගේ සැඳෑව ගත වෙන්නේ මෙතන…”පොළව ගොරවනවා…තවත් කෝච්චියක් ගෙදර යන්න හදිස්සි බඩගිනි කාරයෝ පුරවපු…” ජෙනරාල් වසිලියෙව් තමන්ටම මුමුණා ගත්තා….යාබද “පාක් කුල්ටුරි” උමං දුම්‍රිය පොලට වැල නොකැඩී යන සිරුරු රාශියක් තුළ, බොහෝ කාළයකට පෙර ඔහුගේ ජීවිතයේ තිබුණු කඩිසර කම ඔහුට පේන්න පටන් ගත්තා….ඇත්තෙන්ම ජෙනරාල් වසිලියෙව් වැඩියෙන්ම අකමැති ඒ පෙනීමටයි….කාළය ඔහුගෙන් උදුරා ගත් දේවල් වලින් ප්‍රධානම එක තමයි, ඒ කඩිසරකම….කාළය හුඟක් දේ වෙනස් කලා….”වෙනද නම් මම මෙහෙම දේවල් හිතෙන කොට දිගු සුසුමක් හෙළලා මගේ කෝපි එකෙන් උගුරක් බොනවා….අද නම් තරමක හොඳ දවසක් වගේ…” ඔහුට සිතුණා….

 

සෑහෙන දිගු ඉතිහාසයක චිත්‍රපටිය ඔහුගේ මනස් තිරයේ තිරගත වීම, සුපුරුදු පරිදිම ඇරඹුනා….සුපුරුදු පරිදි, ඒ චිත්‍රපටියේ ප්‍රධාන ජවනිකාව උනේ ඔහුගේ ජීවිතයේ අඳුරුම දිනයේ රාත්‍රියේ දකින්නට සිදුවුනු ඒ කටුක දර්ශණය….ඔහු නොදැනුවත්වම, 1991 වසරේ දෙසැම්බර් 26 වෙනිදා රාත්‍රියේ ඔහුත්, ඔහුගේ එවකට සිටි අණ දෙන නිලධාරියාත් අයත් කේ.ජී.බී ආරක්ෂක අනුඛණ්ඩය වෙත පාවෙලා ගියා…එදත් මේ සීතල, මූසල, අඳුරු මොස්ක්වා නදිය මේ අයුරින්ම ගලන ඉසව්වක සිට, ඔවුන් දෙදෙනා “ක්‍රෙම්ලින්” මන්දිරයේ ඉදිරි වාහල් කඩ දෙස බලා සිටින මොහොතට ඔහු සම වැදුණා…

 

වසර ගණනක් තිස්සේ ජෙනරල් වසිලියෙව්ට වෘත්තිය ජීවිතය සහ පෞද්ගලික ජීවිතය අතරේ වෙනසක් තිබුණේ නෑ…කැපවුණු කේ..ජී.බී නිලධාරියෙකුට මේ දෙක එකක්…එවකට ලුතිනන් කර්නල් වසිලියෙව් හැටියට ඔහු අනුයුක්ත වී සිටියේ මොස්ක්වා නදියේ නැගෙනහිර ඉවුරු ආරක්ෂක අංශයට…ක්‍රෙම්ලින් මන්දිරයට යන මාවත් පරීක්ෂාව ඔවුන්ගේ ප්‍රධාන කාර්යය වුනේ….ඔවුන්ට ජීවය උණුසුම දුන්න, දිවි හිමියෙන්, ප්‍රාණ පරිත්‍යාගයෙන් ඔවුන් රකින්න කැප වෙලා සිටි, ඔවුන්ට බලාපොරොත්තුව කැන්දූ සෝවියට් ධජය, එදා රාත්‍රියේ හෙමි, හෙමින් කොඩි ගස දිගේ පහළට රූටලා ඇවිත්, ඒ වෙනුවට කවදාවත් ඇසුරු නොකළ ත්‍රිවර්ණ ධජයක් කුඹ ගසේ උඩට මෝදු වෙන හැටි, ලුතිනන් කර්නල් වසිලියෙව් බලා සිටියේ ඇස් වල කඳුළු පුරවගෙන…ඒත් සොල්දාදුවෙකුට අඬන්න අයිතියක් නෑ…විශේෂයෙන්ම වානේ පන්නරය පොවපු බුද්ධි අංශ නිලධාරියෙකුට….එහෙම තමයි පුහුණු පාසැල් වල කියා දී තිබුණේ…ඒ නිසාම වසිලියෙව්ට උවමනා වුණේ ඒ කඳුළු තම ජේෂඨ නිලධාරියාගෙන් වහං කරන්න…

 

 

 

“ජෙනරාල් තුමණි..!”….තරුණයෙකුගේ කට හඬින් ජෙනරාල් වසිලියෙව් යළිත් 2012 වසරට විසි වෙලා වැටුණා….”ෂික්…මේක මහ අසාධාරණයක්…” ඔහු තමාට කියා ගත්තා….

 

ජෙනරාල් වසිලියෙව් හිස ඔසවා බැලුවා තමා ඉදිරියේ සිටින තරුණයා දෙස….කර්නල් ඇලෙස්කි වැගින්….මොස්කව් මිලිටරි දිස්ත්‍රික්කයේ 16 වැනි ස්පෙට්ස්නැස් කොමාන්ඩෝ බල ඇණියේ බුද්ධි අංශ අණ දෙන නිලධාරියා…..

 

“වෑෂ්… උඹ ප්‍රමාදයි දරුවෝ….” ජෙනරාල් වසිලියෙව් තම ගැඹුරු ප්‍රතාපවත් කට හඬ අවදි කළා….

 

“සර්, මට එන්න අවස්ථාවක් ලැබුණේ දැන්…කළින් ආවා නම් සැකයක් ඇති වෙන්න ඉඩ තිබුනා….”ෆ්ලැමින්ගෝ කුරුල්ලාගේ තටු” සෑහෙන පැටළුනා….”

“ෆ්ලැමින්ගෝ කුරුල්ලා තවමත් කූඩුවේද?” ජෙනරාල් වැසිලියෙව් ඇසුවා…..

 

 

“නෑ සර්…ෆ්ලැමින්ගෝ කුරුල්ලා අද සවස උගුල බලා පියාසර කළා…තටු පමණයි මෙහේ තිබුණේ….ඒ නිසයි මට ඉක්මනින් එන්න බැරි උනේ…”

 

 

“කමක් නෑ…කමක් නෑ…මොනවද විස්තර…?”

 

“සර්…”ඇල්බාට්‍රොස්” ( තවත් රුසියානු පක්ෂියෙක් ) ඔබට දැනුම් දෙන්න කිව්වා “රත්වූ තලය” කියලා…”

 

 

ජෙනරාල් වසිලියෙව් යළිත් බිමට හරවා ගෙන සිටි නෙතු සඟල සහිත හිස ඔසවා තමා ඉදිරියේ සිටි තරුණ සොල්දාදුවා දෙස බැලුවේය…මෙවර ඔහුගේ දෙනෙත්, දෙබැම සහ කම්මුල් රුධිරයෙන් පිරී පැහැපත්ව තිබිණි….මෙතෙක් වේලා අසළකවත් නොතිබුණු උතුරා යන ජීවයක් ඒ තලතුනා මුහුණේ විය….ඔහු මඳ සිනාවක් පා හිස සෙළවුවාය…

 

“වෑෂ්…උඹ වහාම ආපසු ගිහින් “ඇල්බාට්‍රෝස්” ට කියපන්, “ප්‍රබල පහර” කියලා මම කිව්වා කියලා…..” ..උතුරා යන ප්‍රීතියක් අසීරුවෙන් රඳවා ගනිමින් ජෙනරාල් වසිලියෙව් ප්‍රතිචාර දැක්විය…..

 

කර්නල් වැගින් “ඔව් සර්..! මේ දැන්ම…!” කියා ඔහු ඉදිරියේ සීරුවෙන් සිටගෙන ආචාර කළේය….ජෙනරාල් වරයාද සරල ප්‍රති ආචාරයක් කළේය….සැණෙකින් හැරුණු කර්නල් වැගින්, ඔහුට හුරු විදුලි වේගයෙන් යෝධ ගස් පෙළ අතර මාවතෙ, අඳුරේ නොපෙනී ගියේය…

 

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

 

රැස්වීම් ශාලා අංක – 2 බී,

දෙවනි මහළ,

ඒකාබද්ධ මිත්‍ර පාක්ෂික මෙහෙයුම් ආඥාපති කාර්යාලය,

උතුරු අත්ලාන්තික් සහයෝගිතා ගිවිසුම් සංවිධාන මූලස්ථානය ( නේටෝ ),

බ්‍රසල්ස් – බෙල්ජියම.

( එම මොහොතේදී )

 

 

“දැන් සැපත් වන්නේ ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ ජනාධිපති කෙනත් ජැක්සන්”….නේටෝ මූලස්ථානයේ තාක්ෂණික හඬ කැවි මැදිරිය භාෂා විසි හතරකින් සියළු රැස්වීම් ශාලා වෙත සම්ප්‍රේෂණය කරන ලදී…..

 

ඇමරිකානු ජනාධිපති කෙනත් ජැක්සන්, සිය රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික පිරිවර සහ ඉහළ පෙලේ හමුදා නිලධාරීන් විසින් පිරිවරනු ලදුව, රැස්වීම් ශාලා අංක දෙක වෙත දිවෙන යෝධ කොරිඩෝවේ එදෙසට එමින් සිටියේය….

 

සිනාමුසු මුහුණින් සැමට ආචාර කළ ඔහු අසළින් ගමන් ගත් ඔහුගේ පෞද්ගලික ලේකම් වරිය ඇවිදින අතර තුරේත් දිගු ලියවිල්ලක පිටු පෙරළමින් සිටියාය…ඔවුන් සැමගේ මුහුණු වල දුටුවේ අහස පොළව ගැටලන සෙයියාවකි…

 

 

“ම්හ්….පිටු 78…නෑ…ඉන්න….ව්‍යතිරේකයන් සමඟ පිටු 116…” ලේකම් වරිය මිමුණුවාය…

 

“දෙයියන්ගේ නාමෙට සැහැල්ලුවෙන් ඉන්න එමිල්ඩා….ඕකෙ ආයෙ මුකුත් වැරදිලා නෑ…බලාගෙන, ඔහොම ඇවිදලා කොහේ හරි වදියි ගිහිං….” ජනපති ඇයට විහිලුවක් කලේය…එහෙත් ඇය එය නෑසුණු සෙයියාවෙන් යළි, යළිත් තමා අත වූ ලේඛණය පිරික්සුවාය….

 

“ජනාධිපති තුමනි…ඔබේ කථාව තව හරියටම මිනිත්තු පනස් පහකින්…” ඇමරිකානු රාජ්‍ය ලේකම් රොනල්ඩ් බ්‍රැඩ්ෆර්ඩ් ජනපතිගේ දකුණු පස සිට සිහි කැඳවුවේය….

 

“රොනී….තාම දිමිත්‍රි ඇවිල්ලා නෑ නේද…?” ජනපති  ජැක්සන් ඇසුවේය…

 

“නෑ සර්…තාම රුසියානු ජනාධිපති තුමන් පැමිණ නෑ…අපට නේටෝ ඇසැක්යුර් – 1 ගෙන් ( “ඇසැක්යුර් – 1″ යන කෙටි නාමයෙන් හඳුන්වන්නේ නේටෝ ගුවන් හමුදා මූලස්ථානයයි…) ලැබෙන තොරතුරු අනුව තවම රුසියානු නායකයා රැගත් ගුවන් යානය එස්තෝනියාවට ඉහළින් පියාසර කරමින් තිබෙන්නේ….”

 

“හ්ම්….එහෙම නම් අපිට තව හුඟ වෙලාවක් බලා ඉන්න වෙයි රොනී…මොකද ඔහු නැතුව මගේ කථාව කරන එක හරි මදි…විශේෂයෙන්ම අද වගේ දවසක…ඓතිහාසික දවසක….”

 

“සර්…ඒත් මම කියන්නේ ඔබේ කථාව නිසි වෙලාවට කරන්න….ලෝකය පුරා ජන මාධ්‍ය ඔබේ කථාව දෙන තුරු බලාගෙන ඉන්නවා…ඒ අය විශාල අමාරුවක වැටී අන්තිමට අපිට දොස් කියයි, විකාශන කාළය පිළිබඳව…”

 

“හ්ම්…හ්ම්…ඔව්…මාධ්‍යවේදියෝ…ඇතුවත් බැරි, නැතුවත් බැරි…”

 

“සර්…ඔබට දුරකථන ඇමතුමක් තිබෙනවා…නේටෝ ගුවන් ආඥාපති ජෙනරල් ස්ටුවර්ට් රැම්සන් ගෙන්…” .. ජනාධිපතිවරයා සමඟ සිටි සී.අයි.ඒ ආරක්ෂක නිලධාරියෙකු දිව විත්, සැටලයිට් දුරකථනයක් ඔහු වෙත දිගු කලේය….

 

ජනාධිපති ජැක්සන් තම අඩිය ඉක්මන් කරමින්ම දුරකථනය අතට ගත්තේය….

 

“ජෙනරල් රැම්සන්…?”

 

“සර්…රුසියානු ජනාධිපතිවරයා රැගත් ගුවන් යානය මේ දැන් පෝලන්ත ගුවන් සීමාවට ඇතුලු වුනා…ඔහු හිතුවට වඩා ටික වෙලාවක් ප්‍රමාද වෙන බව ඔබට දැනුම් දෙන්න කිව්වා…”

 

“රුසියානුවෝ හැබැ‍යි වෙලාවට වැඩ කරන අය”…මුහුණේ රැළි සියල්ල තද කරමින් සිනාසුනු ඇමරිකානු නායකයා දුරකථනය යළි ආරක්ෂකයා අතට දුන්නේය….

 

“සර්..ගිවිසුමේ අඩු ලුහුඩු කිසිවක් මේ මුද්‍රණයේ නෑ…” පෞද්ගලික ලේකම්වරිය යළි හඬ අවදි කළාය…

 

“හැම වෙලාවෙම වගේ…” ජනාධිපති ජැක්සන් සිය මිතුරු ආරක්ෂක ලේකම්වරයා දෙස බලා සිනාසුනේය….

 

ඔවුහු රැස්වීම් ශාලාවේ දොරටුව වෙත පැමිණියහ….පිටත සිටි නේටෝ ආරක්ෂක සෙබළු දෙදෙනා ඔවුන්ට ආචාර කළහ…ජනාධිපති ජැක්සන් තම ටයි පටිය මදක් සකසාගෙන, කබාය හොඳින් ලා ගත්තේය….යළිත් ආරක්ෂක ලේකම් වරයා දෙසට හැරුණු ඔහු ” හොඳයි…දැන් තමයි ඉතිං ඒ මොහොත….අපි ඉතිහාසය ප්‍රතිනිර්මාණය කරලා, ලෝකය න්‍යෂ්ඨික අවි වලින් තොර තැනක් කරමු…” කියා සිනා සුනේය….ආරක්ෂක ලේකම් වරයාද ඔහුට අතට අත දී “එහෙනම් “ඉතිහාස ගත වීම වෙනුවෙන්” සුබ පැතුම් ජනාධිපති තුමනි…!” කීවේය….

 

රැස්වීම් ශාලාවේ දොරටුව විවර විය…අත්පොළසන් නැඟිණි…

 

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

 

මොස්කව් – රුසියානු ජනරජය

( මොස්කව් කාල රේඛාවෙන් පස්වරු 7:25 )

 

“රුසියානු හඬ” ගුවන් විදුලියෙන් ඒ මොහොතේ “ෂාකොව්ස්කි” සිම්ෆනි ඔකෙස්ට්‍රාවේ සොඳුරු නාදය, දවසේ ජීවිත සටනින් විඩාබර රුසියානු නිවෙස් කරා ගෙන යමින් තිබිණි…නිවෙස් විසිත්ත කාමරයන්හි, මුළු තැන් ගෙවල් වල, සීත රුසියානු අහසට දුම් වළලු නංවමින් උණුසුම් කාරක වැඩෙහි යෙදුණාහ….තරු කැට, එකින්, එක මාර්තුවේ පැහැදිලි මොස්කව් ගුවන් ගැබෙහි දිස් වන්නට විය…ඒ නිල් තරු පලසට යට දිගැහැරුණු යෝධ මොස්කව් නගරය, සුපුරුදු රාත්‍රී සංහිදියාවට සහ නාගරික නිද්‍රාවට පත්වෙමින් පැවතියාය….

 

හිටි අඩියේම ඔකෙස්ට්‍රාවේ සොඳුරු මියැසි නාදය නතර විණි…

 

“සමාවෙන්න රසික, රසිකාවියනි…අපි මේ වැඩසටහන තාවකාළිකව අත්හිටුවනවා විශේෂ නිවේදනයක් සඳහා…ක්‍රෙම්ලිනය නිකුත් කරන විශේෂ නිවේදනයක් බලාපොරොත්තු වන්න…නැවතත්…දැනට ගුවන් ගත කරමින් සිටි වැඩසටහන් සියල්ල තාවකාළිකව අත්හිටුවනු ලැබේ…ක්‍රෙම්ලිනයෙන් නිකුත් කරනු ලබන විශේෂ නිවේදනයක් බලාපොරොත්තු වෙන්න…”.”…………..

US Resolution Criticises, Surges Beyond LLRC – By Dayan Jayatilleka

It is almost a crime to lie to the people and mislead them on a matter of vital national interest. When it is committed by politicians it is an act of unconscionable opportunism. When it is perpetrated by so-called intellectuals belonging to civil society, it is a counterfeiting of the currency of the intellect and the function of the educated, which is to educate the public.

One of the rankest untruths in the public domain today is that the US resolution is innocuous and unobjectionable because it only seeks to commit the government of Sri Lanka to implement its own LLRC report within a reasonable time frame. This untruth is perpetrated by the dominant elements of the UNP, the TNA and the civil society commentariat.

The utter falsehood of this assertion is instantly provable by a mere glance at the Resolution itself. Far from limiting itself to the harmless and arguably even constructive pursuit of merely seeking the implementation of the LLRC’s recommendations, the Resolution actually criticises the LLRC. The fifth and final paragraph of the preamble of the US Resolution, immediately preceding its operative clauses, reads: “Noting with concern that the LLRC report does not adequately address serious allegations of violations of international law…”

It is nothing short of disgusting that this sentence, in plain view in the text, is being hidden by pro-US resolution politicians and opinion-makers. It is one thing to be a critic, however harsh, of the government, quite another to be a supporter of the US Resolution and worse still, to brush under the rug that which is quite overt in the Resolution itself.

The Resolution’s criticism of the LLRC report is itself an untruth. That report not only earmarks issues of accountability which it states should be addressed by the government of Sri Lanka, it contains an impressively thick and closely argued chapter precisely on international law issues pertaining to the conflict. Given that one of the LLRC report’s authors is the former Chairperson of the UN Ad Hoc Committee on Terrorism and a former member of the International Law Commission, this assertion by the US Resolution is indeed disingenuous.

Having made this criticism of the LLRC, the US Resolution then goes on to stipulate measures in its operative clauses which range well beyond the LLRC’s recommendations:

“(1). Calls on the Government of Sri Lanka to implement the constructive recommendations in the LLRC report and take all necessary additional steps to fulfill its relevant legal obligations and commitment to initiate credible and independent actions to ensure justice, equity, accountability and reconciliation for all Sri Lankans,

(2) Requests that the Government of Sri Lanka present a comprehensive action plan as expeditiously as possible detailing the steps the Government has taken and will take to implement the LLRC recommendations and also to address alleged violations of international law. (My emphases-DJ)

This plainly gives the lie to the assertion that the US resolution seeks only the (harmless) implementation of the LLRC’s recommendations. It is permissible to argue that the additional measures are good and necessary, but quite another to sweep under the rug, or divert attention from these stipulations which range beyond the LLRC into the domain of international law. That practice of providing a smokescreen for external interventionism is rather like persuading customers, in this case the Sri Lankan citizenry, to participate in a Ponzi scheme.

The third and final operative clause of the US Resolution reads:

(3) “Encourages the Office of the High Commissioner for Human Rights and relevant special procedures to provide, and the Government of Sri Lanka to accept, advice and technical assistance on implementing those steps and requests the Office of the High Commissioner for Human Rights to present a report to the Council on the provision of such assistance at its twenty-second session.”

In other words, the High Commissioner becomes the monitoring authority, with operational functions as well, of the compliance of the elected government of Sri Lanka with the US request to “take all necessary additional steps [beyond the LLRC] to fulfill its relevant legal obligations and commitment to initiate credible and independent actions to ensure justice, equity, accountability and reconciliation for all Sri Lankans…and also to address alleged violations of international law.” This seeks to give the Office of the UN High Commissioner the role of an overseer, in relation to a national process of (national) reconciliation. In the US Resolution, the political and policy implementation process in Sri Lanka changes its circuitry and loops through the Office of the High Commissioner of Human Rights; an extra-national entity, accountable not to the UN Human Rights Council but primarily to the UN Secretary-General in New York.

අයින්ස්ටයින් උන්නැහේ නිවැරදි බව ඔප්පු කළ ජයිරස්කෝප්පුවා – 2

දැන් ලේඩීස් ඇන්ඩ් ජෙන්ට්ල්කාර්ස්…අපි කොයි හරියෙද කථා දමාන හිටියේ…? ආහ්…ආලෝකයේ වේගය, එහි ප්‍රභවය කවර වේගයකින් එම දිශාවටම ගියත්, සුළුවෙන් හෝ වෙනසක් වෙන්නේ නෑ කියන තැන නේ හිටියේ….දැන් ඉතින් අපේ අහිංසක නිව්ටොන් උන්නැහේ ගේ චලිතය පිළිබඳව නියමයන් අනුව නම්, මේ අපි කියපු  වාහනේ ප්‍රවේගයත් ආලෝකයේ ප්‍රවේගයත් යන දෙක සාපේක්ෂ ප්‍රවේගය සමීකරණයකට දාලා හදලා බැලුවොත්, ආලෝකයේ රථයට සාපේක්ෂ ප්‍රවේගය, දෙකම එක දිසාවට යන නිසා අඩුවෙන්ට ඕනෑ නේද…?

 

එතනදි වෙන්නේ ඩොප්ලර් ආචරණය කියලා මෙව්වා එකක්…රාළහාමි මෙහෙම ඉන්නවා….වාහනේ ලයිට් ගහගෙන ඔහොම එනවා…වාහනය රාළහාමි දෙසට එනවිට, රාළහාමිගේ රේඩාර් ගන් එකෙන් නිකුත් වෙන රේඩාර් කිරණ වාහනයේ වැදී, ඒවා යළිත් බම්ප් වී පැමිණෙනවා…එතකොට ඒ තරංග සංඛ්‍යාතය, ආයාමය මත වාහනයේ වේගය කියන්න රාළාමිට ඉඩකඩ ලැබෙනවා…හැබැයි පොඩි සොරි සීන් එකකට තියෙන්නෙ, එතනදිත් රාළාමිට ආලෝකයේ ලැබෙන්නේ එකම ප්‍රවේගයක්…හරි නම් එතනදි රාළහාමිට ( හෙවත් අපේ නිරීක්ෂකයාට ) සාපේක්ෂව ලැබෙන්න ඕන ආලෝකයේ වැඩි ප්‍රවේගයක්…ඒත් එහෙම වෙන්නෙ නෑ…

 

මේ සාපේක්ෂ ප්‍රවේගය කිව්වාම, දැන් මෙතන පොඩි ලොජික් එකක් තියෙනවා…ඒ ලොජික් එක ගැන පොඩි වාක්‍යයක් දාන්නේ නැතුව ගියොත්, මෙතනින් එහාට ඇලජික් වෙන්න පුළුවන්…ඒක නිසා අපි පොඩ්ඩක් හොර පාරෙ රවුමක් ගිහින් හිටපු තැනටම එමු….

 

දැන් අපි සරලම විදියට ඕක කිව්වොත්, ඔන්න හොඳේ මාළිගාවත්තෙ පිංවතෙක්, විසිල් සද්දයක් ඇහිලා, වෙල් ෆැන්ටා බූලියක් කරේ තියාගෙන දුවනවා එක පැත්තකට…පැයට කිලෝමීටර 50 ක වේගෙන් කියමුකෝ…( මිනිහෙකුට දුවන්න පුළුවන්ද මන්දා…අවුලක් නෑ වෙල් ෆැන්ටා ගහලා ඉන්න නිසා දිව්ව කියමු…)….පිටි පස්සෙන් පන්නගෙන එනවා රාළාමි කෙනෙක් පැයට කිලෝමීටර් 40 ක වේගයෙන්…පොලීසියේ රාළාමිලගේ ඇඟවල් වල තියෙන කොලස්ට්‍රෝල් හැටියට වේගෙන් දුවන්නත් බෑනේ…දැන් දෙන්නම එකම දිහාවට දුවනවා වුනත්, මේ දෙන්නගේ ප්‍රවේගයන් වෙන, වෙනම හඳුන්වන්නේ මොකකට සාපේක්ෂවද…? අර නිව්ටන් උන්නැහේ කිව්වා වගේ “සාපේක්ෂ චලිතයේදි” මෙතෑන සාපේක්ෂ මහ පොළවට….ඉතින්,

 

 

බූලිය වඩම්මන බුවාගේ වේගය, මේ මහපොළවට සාපේක්ෂව සහ අර නිවටෝනියානු ස්ථතික අවකාශයට සාපේක්ෂව තමයි 50 පැ.කි.මී…

රාළාමි 40 ට පාගන්නෙත් මහ පොළවට සාපේක්ෂව, සහ සමස්ථයක් ලෙස නිව්ටන් ලොක්කා දුටු නොසැළෙන අවකාශයට සාපේක්ෂව….

 

 

අතර මඟ ඉන්න පොරක් මේ දෙන්නාගේ සාපේක්ෂ ප්‍රවේගය මැන්නොත්, රාළාමිට සාපේක්ෂව අපේ වෙල් ෆැන්ටා බුවාට පැ.කි.මී 10 ක වේගයක් තිබිය යුතුයි… එහෙම වෙන්නෙ….හොරගේ ප්‍රවේගය Vtg ( Velocity of the theif relative to the ground ) වලිනුත්, රාළාමිගේ ප්‍රවේගය Vpg ( Velocity of Police man relative to the ground) වලිනුත් හැඳින්වුවොත්, අඩුවේගයෙන් දුවන්නේ රාළාමියා නිසා, මේ දෙන්නා අතර සාපේක්ෂ ප්‍රවේගය + රාළාමියාගේ ප්‍රවේගය නේ එතකොට වෙල් ෆැන්ටා බුවාගේ ප්‍රවේගය වෙන්නේ….එහෙම නම් අපි සමීකරණය පහත පරිදි ලියනවා…

 

Vtp = Vtg+Vpg….

i.e. Vtg=Vtp-Vpg

 

දැන් සමීකරණයට සංඛ්‍යා ආදේශ කළොත් අපිට එනව පැයට කිලෝමීටර් 10 ක ප්‍රවේගයක් අපේ පොලිස් ලොක්කාට සාපේක්ෂව වෙල් ෆැන්ටා බුවාගේ ප්‍රවේගය….

 

 

මෙතනදි වෙනස් වෙන්නෙ නැති, අකර්මණ්‍ය අවකාශයකටනේ සාපේක්ෂව මේ සියල්ල මනින්නේ…ඔන්න මේ අය කොහොම දිව්වත්, වටේ ඇති අර අපි කළින් කිව්ව වේදිකාව හෙවත් අවකාශය මුකුත් ක්‍රියාවකින් මේකට දායක වෙන්නේ නෑ…මේ ලොජික් එකම තමයි ආයුබොවන්ඩ, ආලෝකය සහ හෙඩ් ලයිට් ගසාගෙන යන වාහනය සම්බන්ධයෙනුත් නිව්ටන් උන්නැහේ හිටිය නම් යොදා ගන්නේ…ඒ අනුව, අර ඉහත අපේ වෙල් ෆැන්ටා වෙළෙන්දා සහ පොලිස් රාළාමි දෙදෙනා අතර සාපේක්ෂ ප්‍රවේගය හොයපු සීන් කෝන් එකම දාලා හරි නම් ආලෝකයේ, එහි ප්‍රභවයට සාපේක්ෂ ප්‍රවේගය, එහෙමත් නැත්නම් ආලෝකයේ සාමාන්‍ය ප්‍රවේගයට වඩා අඩු ප්‍රවේගයක් සොයා ගන්න පුලුවන් වෙන්න ඕන නේද?…

 

මෙම පරීක්ෂණයේදීත් මිචෙල්සන් ලොක්කාට ආවේ ආලෝකයට තියෙන ( තියෙනවා යැයි සිතන ) ප්‍රවේගයේ අගයම තමයි….

 

ඔන්න ඕකට තමයි මේ “අරයාට සාපේක්ෂව, මෙයාගේ ප්‍රවේගය”, “මෙයාට සාපේක්ෂව අරයාගේ ප්‍රවේගය” කියලා කිව්වෙ…නිව්ටන් උන්නැහේට අනුව නම් මේ හැම එකාගේම ප්‍රවේගය සාපේක්ෂ වෙන්නෙ, අර කළින් කිව්ව නිරපේක්ෂ අවකාශයට…ඒක මේ පොඩ්ඩක් ඕෆ් ට්‍රැක් පැනලා විස්තර කොරලා දුන්නෙ, නිකං ඔළුවෙ තියාගෙන ඉන්න පොඩි මෙව්ව එකක්…ඔය ඒ.ලෙවල් වලට පිසික්ස් කරපු භවතුන් සහ භවතියන් මෙව්වා කජ්ජ වගේ දන්නවා…

 

ඒ කාලේ අපේ ටැපික් රාළහාමිලා අතේ දැන් තියෙනවා වගේ රේඩාර් ගන් තිබ්බෙ නෑ…තිබ්බා නම්

අවම තරමේ අර වාහනයට ස්පීඩෝමීටරයක් අල්ලන ටැපික් රාළාමිගේ මීටරේ ආලෝකයේ වේගයට වඩා වෙනස් වේගයක් සටහන් වෙන්න ඕනනේ…..අඩේ…ඉතින් ඒම උනේ නෑනේ…එතකොට මොකක්ද සීන් එක?…ඇයි මේ අහිංසක නිව්ටන් තුමාගේ ලෝස් ඔෆ් මෝෂන් එකට ආලෝකය ඉදිරියේ ලූස් මෝෂන් හැදෙන්නේ….?..

ඔන්න ඔතන තමයි මෙව්ව එක තියෙන්නෙ…දැන් අපි යන වාහනේ චලනය වීමත්, ආලෝකය චලනය වීමත් සිද්ද වෙන්නෙ, අර නිව්ටන් උන්නැහේ කියපු, කම්මැලි, මුකුත් නොකරන, කුජීතු අවකාශයට සාපේක්ෂව නම්, ඉතින් ආලෝකයට ස්ථතික වේගයක් පවත්වා ගන්ට බෑ….

 

 

ඔන්න ඔතනදි තමයි අපේ ඇල්බට් අයින්ස්ටයින් උන්නැහේ දකුණු පය පෙරට තබා වැඩ පටන් ගත්තෙ….දැන් එතුමා එනවා අපූරු නිගමනයකට…අයිසැක් නිව්ටන් තුමා කියනවා වගේ “ඔන්න අවකාශය තියෙනවා…කාළය කියන්නේ අවකාශය තුළ ගලා යන දෙයක්” කියනවා වෙනුවට, මුන්දැ කියාපි “වේගය කියන්නේ, ඕනෑම වස්තුවක් කාළය හරහා තරණය කරනු ලබන අවකාශය පරිමාව” .. ඒ නිසා “මේ කාළය සහ අවකාශය දෙක එකට වැඩ කරනවා…මොකටද එකට වැඩ කරන්නේ…? ආලෝකයේ වේගයෙහි නියත බව සහ ආලෝක ප්‍රභවයෙහි වේගය මොන තරම් උනත්, ආලෝකයේ වේග සීමාව ආරස්සා කොර ගන්න …”

 

 

දැන් එතුමා එනවා අපූරු නිගමනයකට…අයිසැක් නිව්ටන් තුමා කියනවා වගේ “ඔන්න අවකාශය තියෙනවා…කාළය කියන්නේ අවකාශය තුළ ගලා යන දෙයක්” කියනවා වෙනුවට, මුන්දැ කියාපි “වේගය කියන්නේ, ඕනෑම වස්තුවක් කාළය හරහා තරණය කරනු ලබන අවකාශය පරිමාව” .. ඒ නිසා “මේ කාළය සහ අවකාශය දෙක එකට වැඩ කරනවා…මොකටද එකට වැඩ කරන්නේ…? ආලෝකයේ වේගයෙහි නියත බව සහ ආලෝක ප්‍රභවයෙහි වේගය මොන තරම් උනත්, ආලෝකයේ වේග සීමාව ආරස්සා කොර ගන්න …”

 

තේරුනේ නෑ වගේද?… ඔන්න එහෙනම් ලොන්තම පැහැදිලි කිරීම කරනවා, අහ ගන්ඩ වාඩි වෙලා….

 

 

මේ අපි ඉන්න විශ්වය කියන මෙව්ව එකෙත්, මේ මහ පාරවල් වල, අලුතින් දාපු හයිවේ වල වගේ තියෙනවා “ඉස්පීඩ් ලිමිට්” එකක්…ඒක තමයි ආලෝකයේ වේගය, හෙවත් පැයට කිලෝ මීටර් මිලියන 1073…අයින්ස්ටයින් උන්නැහේට අනුව නම්, ඕක පහු කරලා යන්න පුළුවන් ජගතෙක් මේ තෙදියත තාම ඉපදිලා නෑ…පහු කොරන්නත් බෑ..

 

ඇයි බැරි?…අවකාශය සහ කාළය පොඩි ටීම් වර්ක් එකක් දාලා, ආලෝකයේ උපරිම වේග සීමාව ආරස්ස කොර ගන්නවා…යම් කිසි වස්තුවක් ආලෝකයේ වේගය ආසන්නයට එනවාත් සමඟම, එය විසින් අවකාශයේ ගන්නා ලබන ප්‍රමාණය එන්න, එන්න අඩු වෙනවා..උදාහරණයක් හැටියට, අපි හිතුවොත් නැඩ සයිස් ටුවරිස්ට් බස් එකක් ආලෝකයේ වේගයට ආසන්න වෙනවා කියලා, එලියේ ඉඳන් බස් එක දෙස බලා, එය තම “සංජානනයට” ( පර්ස්පෙක්ටිව්, නැත්තං දෘෂ්ඨිකත්වය කියන්නෙ ) ගන්නා නිරීක්ෂකයාට පේන්නෙ මේක යාන්තම් සෙන්ටිමීටර් ගාණක් දිග, හිබිකිච්චං දෙයක් හැටියට…හැබැයි බය වෙන්න එපා, ඇතුලේ ඉන්න ටුවරිස්ට්ලා ටික තැලී, පොඩිවී පරලෝ සැපත් වෙලා නෑ…ඒ ඇතුලේ ඉන්න බුවාලාගේ පර්ස්පෙක්ටිව් එක අනුව බස් එක නෝමල් විදියට තියෙනවා…උන්ගෙ ඔරලෝසු වල කටුත් නෝමල් එකේ වැඩ කරනවා…හැබැයි බස් එක, පිටත අවකාශයේ ගන්නා ප්‍රමාණය එන්න, එන්නම අඩු වෙනවා…ඇයි අඩු වෙන්නේ…? කාළය සමඟ යන අවකාශය ප්‍රමාණය අඩු කරන්න සහ ත්වරණය හෙවත් “ඇක්සිලරේෂන්” එක පල්ලම් බස්සන්න…එහෙම බස්සන කොට මැක්කැයි වෙන්නේ?…ආලෝකයේ ප්‍රවේගයට ළඟා වෙන එක, අවකාශයම නැමී, තව දුෂ්කර කරනවා….

 

දැන් එහෙමත් අමරම කට්ටක් කාලා කොහොම හරි ආවයි කියමුකෝ ආලෝකයේ වේගයෙන් 99.99% කටම…පුළුවන්ද පැන ගන්න?….බෑ…ඇයි බැරි…එතනට එනකොටම, කාළය ගත වීමේ වේගය අඩු වෙන්න පටන් ගන්නවා…හැබැයි වාහනය ඇතුලේ ඉන්නා අයගේ නෙමෙයි…උන්ගේ ඔරලෝසු නෝමල් එකේ වැඩ…නමුත් බාහිර අවකාශයේ කාලය ගත වීම ( වාහනයට සාපේක්ෂව ) ටික, ටික ස්ලෝ ඩවුන් වෙනවා….දැන් නම් ඉතින් මළාට ආලෝකයේ වේගය ඉක්මවන්ට බෑ…ඉතින් ආලෝකයේ වේග සීමාව රැකෙනවා….ආතල් නේ?…

 

මේ කෙංගෙඩිය කොරන්ට අමාරුයි, කාළය සහ අවකාශය කියන දෙක, නොනැමෙන සුළු, ස්ථතික දේවල් වුණා නම්…ඒ වගේම “පැසිව්” හෙවත් අක්‍රීය්, කිසිවකට සාපේක්ෂ නොවන, නිරපේක්ෂ දේවල් උනා නම්…ඉංගිරිසියෙන් කිව්වොත් “කාළය ඇබ්සොලියුට් හෙවත් නිරපේක්ෂ උනා නම්, අවකාශය ඇබ්සොලියුට් හෙවත් නිරපේක්ෂ උනා නම්” මෙහෙම නැමෙන්නෙ නෑ කිසිවක් ආරක්ෂා කොර ගන්න…නමන්නත් බෑ…

 

මොකෝ අපේ අර කළින් ලිපියේ කිව්ව උදාහරණය වන නෙළුම් පොකුණ ඉස්ටේජ් එක නමන්න පුළුවන්ද?…නැමෙයිද?…අඩු ගාණේ අපේ මහ රජතුමා ගෙහුං “නැමියං නැත්තං තෝ තුන් අවුරුද්දකට ඇතුළට යවනවා ” කිව්වත් නැමෙන්නේ නෑ…අවකාශය කාළය යන දෙක ඒ වගේ ඉස්ටේජ් එකක් උනා නම් කීයටවත් මේ වෙනස් වීම සිද්ද වෙන්නේ නෑ…එහෙනං ඒ දෙකත් සාපේක්ෂ වී, එකිනෙක හා දියවීමෙන්, නම්‍යශීලී වී ආලෝකයේ වේගය ආරස්සා කොර දෙනවා…එහෙනම් ඒවාත් සාපේක්ෂයි….ඔන්න ඕකට තමයි ඇල්බට් උන්නාන්සේ සාපේක්ෂතාවාදය කියලා කිව්වෙ…( ජෙනරල් තියරි ඔෆ් රිලෙටිවිටි ) ..

 

 

 

චලිතය සමඟ අවකාශය සහ කාළය දියවී යාම වාහනය ඇතුලේ ඉන්නා පොරවල් වලට අවටින් සංජානනය වන අයුරු….

 

දැන් ඒ තර්කය තුල එතුමා අලුත් සංකල්පයක් හඳුන්වා දුන්නා…ඒ මොකක්ද?..මේ අවකාශය සහ කාළය කියන දෙක, එකතු වෙලා ක්‍රියා කරන “අවකාශ – කාළ” සංකල්පය…දැන් දෙන්නා එකටමයි වැඩ…ගෑණියි, මිනිහයි වගේ….දෙන්නෙක් තමයි, නමුත් එක යුනිට් එකක් හැටියට ක්‍රියාවෙ යෙදෙන්නෙ….!…( මිනිහා මොකාද? ගෑණි මොකාද? වගේ පුරස්න ඇසීම තහනම්….!!….තාම කවුරුත් දන්නෙ නෑ, කවුද උඩින් ඉඳගෙන වැඩේ කරන්නෙ, කවුද යටින් ඉඳගෙන වැඩේට අහුවෙන්නෙ කියලා…)

 

ඒනං ලේඩීස් ඇන්ඩ් ජෙන්ට්ල් කාර්ස්…!

 

අපි පැහැදිලි කිරීම අරඹමු…මේ සාපේක්ෂතාවාදය මෙව්ව එක ඇසුරෙන් අයින්ස්ටයින්ගේ ගුරුත්වාකර්ෂණය පිළිබඳව සංකල්පය…හෙණ වටයක් ගහලානේ දැන් එතනට ආවේ…ආපහු පාරක් පුංචි මතක් කිරීමක් කරමු, ඇයි අපි මේ වටේ ගැහුවෙ කියන එක…මෙන්න මේ පුරස්නෙට පිලිතුරු නිව්ටන් ගොයියා ගාව නොතිබ්බ නිසයි මේ වටේ ගහන්න උනේ…පසුගිය ලිපියෙන්…

 

//….

කන්සෙප්ට් එක එක උනත්, එහෙම ලන්නක් වගේ මොකක් හරි කනෙක්ෂන් එකක් පෘතුවිය සහ හඳ අතරේ නෑ කියලා අපි දන්නවනේ…එහෙනං කොහොමද අප්පේ කිලෝමීටර් ලක්ස හතරක සෙපරේෂන් එකක් ( r ) ඔස්සේ මේ වගේ ආකර්ෂණයක් පවතින්නේ…?

 

පුර සඳ මඩල අපෙන් ඈත් නොවී තියෙන්නෙ කොහොමද පෘතුවියට ඇලිලා….?….

 

ඔන්න කණෝ පිනුම් කිව්වලු….නිව්ටන් උන්නැහේ ජීවතුන් අතර හිටි කාලෙදිත් එක, එක නසරාණි ඔය පුරස්නේ එතුමාගෙන් ඇහුවාම එතුමාටත් ඇඩ්‍රස් නැති වුණා….ඕකට කියන්න දෙයක් උන්නැහැට තිබ්බෙ නෑල්ලු…

 

තව සීන් කෝන් එකක් ඔය අස්සෙ මාට්ටු උනා…දැන් ඔහොම එක්, එක් වස්තූන් ස්කන්ධය සහ ඒවා අතර තියෙන දුරට සමානුපාතික වන බලයකින් ආකර්සණය වෙනවා නම්, ඔව්වා ඔක්කොම එකම කේන්ද්‍රයකට ඇදිලා ගොහිං ආකහේ තරු, ග්‍රහ මණ්ඩල ඔක්කොම එකම කේන්ද්‍රයකට කඩා වැටිලා විශ්වය ප්‍රසාරණය වන්න මහා පිපුරුම් දුන්නු චාලක ශක්තිය අබිබවා මේ කේන්ද්‍රාභිසාරී ගුරුත්වාකර්සන බලය ඉහළ ගිහින්, විශ්වය රිවර්ස් වෙලා හිග්ස් පාටිකල් ( හිග්ස් ලොවෙත් නෑ ඒ කාලේ ) එකක් වෙන්නෙ නැත්තෙ ඇ‍යි….? ….//

 

දැන් මෙන්න සාපේක්ෂතාවාදය ඇසුරෙන් උත්තරේ:

 

දැන් මේ පහත රූප රාමුව දෙස බලන්ඩ….ඔන්න බ්‍රහ්මදත්ත රජතුමාගේ පූල් ටේබල් එක තියෙනවා ( සමහරු ස්නූකර් කියන්නෙත් මේකටමද මන්දා?…මම ඉතින් ගමේ ගොඩේ කොලුවනේ…)…මේ පූල් ටේබල් එකේ තියෙනවා පිංවතුනි, බෝල ගොඩක්…ඒ බෝල තියෙන්නෙ මෙන්න මේ හැඩේට…

 

 

දැන් ඔය ඇත්තො නිකමට හිතලා බලන්න මේ බෝල ටික තමයි අවකාශයේ තියෙන වස්තූන්…එතකොට මේසය තමයි අවකාශය… කාළයත් සමඟම මේවායේ චලිතය හරියට මේ පූල් ටේබල් එක උඩ තියෙන අර සුදු පාට බෝලෙට ඉරට්ටෙන් විද්දාම, ඒක ගිහිල්ලා වැදිලා, අනිත් බෝල ඒ මේ අත යනවා වගේ….

 

 

 

 

දැන් මේ පූල් බෝල් ටික, හෙවත් අවකාශයේ පවතින වස්තූන්, මේ විදියට හැසිරෙන්නේ, අපි අර කළින් කියාපු නිව්ටන් උන්නැහේගේ අවකාශය හෙවත් අචල, ස්ථතික අවකාශ රාමුව ( වේදිකාව ) කියන නිර්ණායකයට අනුව….දැන් අපි හිතාගමු, මේ අවකාශය හෙවත් මේසය සාදා ඇති රෙද්ද, නම්‍යශීලි රෙද්දක් කියලා…නැමෙනවා හොඳට…යමක් ඒක උඩ තිබ්බොත්, ඒක හොඳට, ඒ තියෙන වස්තුවේ ස්කන්ධයට අනුරූපව නැමෙනවා…එහෙම හිතාගමුකෝ…ඔන්න දැන් මේසය මතුපිට නම්‍යශීලියි…

 

ඒ නම්‍යශීලි මේසය මතු පිටින් අපි තියනවා හුඟක් බර, අර පූල් බෝල වලට වඩා විශාල යකඩ බෝලයක්…මෙන්න මේ වගේ…( රූපය බලන්න )

 

 

 

කොහොමද වැඩේ…??…නැමුණ නේද මේසය මතුපිට පහළට…අන්න ස්පේස්-ටයිම් එක කර්ව් එකක් ගැහුනා…වක්‍රතාවයක් ආවා…ඇයි ආවේ…? අර බෝලයේ ස්කන්ධය නිසා, එය පිහිටා තිබෙන අවකාශ-කාළය නැමුණා…එරුණා…වක් වුණා….මාරයි නේ…?

 

දැන් අපේ ස්නූකර් ක්‍රීඩකයා, මේ බර බෝලයට, හෙවත් මේ ඉහත රූපයේ මැද්දෙන් තියාපු “බෝලිං” බෝලය දෙසට විදිනවා අර සුදු පාට චූටි ස්නූකර් බෝලය…

 

 

විද්දාම ඒ බෝලය, මේ බෝලය ළඟට ආවාම අපිට දකින්න ලැබෙන්නෙ මෙන්න මේ වගේ සීන් එකක්….

 

 

අම්මට සිරි…කළින් අර ස්ථතික, නොනැමෙන මේසය තියෙද්දි, දෙකක් එකට හැපුණාම, විවිධ පැති වලට විසි වුණු බෝලනේ දැක්කෙ…දැන් මේ බෝලය ඇවිත්, අර බර බෝලය විසින් ඇති කරන ලද අවකාශ – කාළ ආවාටයේ බෑවුම වටේ රවුමට, රවුමට යනවා….

 

ඔන්න කනෝ කිරිවල පාට කිව්වලු…! දැන් ඔය මැද්දෙන් තියාපු බර “බෝලිං” බෝලය සහ වටේ යන සුදු පාට ස්නූකර් බෝලයට, මම තව දෙන්නෙක්ව ආදේස කොරනවා…ඔන්න මීළඟ කොටුව බලාන්ඩ….

 

 

කොහොමද පිංවත්නි, වැඩේ…??…දැන් තේරුණාද මොකෑ වෙන්නෙ කියලා…??…ලන්නක් දාලා අම්බිලි මාමාව බැඳගෙන ඉන්නෙත් නෑ….අම්බිලි මාමට ඔය තරම් දුරකට අපේ ඉඳන් බලපැවැත්වෙන අමුතු බලයකුත් නෑ….එහෙනං අම්බිලි මාමා කරන්නෙ අවකාශ-කාළයේ අපි විසින් ඇති කරන ලද නැම්මේ, ගැට්ට වටේ රවුමට, රවුමට යන එක…එයාට තියෙන්නෙ නියත වේගයක් නිසාත්, ප්‍රතිරෝධයක් නැති නිසාත්, එයා ස්ලෝ ඩවුන් වෙලා ඇවිත් අපේ ඇඟේ වදින්නෙත් නෑ…හරියට මාරක ළිඳේ මෝටර් සයිකල් එලවනවා වගේ…

 

එහෙනං අපේ සූරිය දිවිය පුත්තරයා, උන්දෑගේ මහා ස්කන්ධයට සහ බරට පිං සිද්ද වෙන්න හදන වක්‍රය වටේ තමයි මේ දුප්පත් අපිත් යන්නෙ….එහෙම ගිහින්, ගැට්ටේ හිටපු තැනට සෙට් වෙනකොට, ඩෝං, පටෝං, චූස්, බූස් ගාලා, “එහෙනං මැණිකෙ ඔය දරුවන්ට කිරිබත් කෑල්ලක් කවල ඉන්ඩකෝ මුලින්ම” කියලා, ඩෙට් පැන්න බිස්කට් පෙට්ටි අරං නෑ ගම් යන්නෙ….තේරුණාද සීන් එක…?

 

 

ගුරුත්වාකර්ෂණය කියන්නෙ එතකොට වෙන මොකක් වත් කෙහෙල් මලක් නෙමෙයි…අවකාශ-කාළයේම හැඩය තමා…එක වස්තුවක් තවත් වස්තුවක් දිහාවට ඇදිලා එන්නෙත් මේ නැම්ම නිසාම තමයි…

 

අපි තව සරල උදාහරණයක් ගමුකෝ….හොඳ ආපිකෝ මෙට්ටෙක ජෝඩුවක් බුදිය ගන්නවා…..මේ ජෝඩුවේ හස්බන්ඩා හුඟක් මහතයි…පොර නිසා මෙට්ටෙ නැම්මක් ඇතිවෙනවා….එතකොට මේ දෙන්නගෙන් වයිෆරේ හීන්දෑරි ගෑණු දරුවෙක්…ඒ ඇත්ති සැතපුණාම, අර නැම්මට තල්ලු වෙලා වැටෙනවනේ…තේරුණාද සීන් එක…?..( ඊට පස්සෙ වෙන ඒවා මගෙන් අහන්න එපා, ඒවා ගිහින් අහගන්නවලා අර “තාඹුගේ ලෝකය” බ්ලොග් එක කරන දොස්තර මහත්තයගෙන්…)

 

ඔන්න දෙයියනේ කියලා දෙවනි කොටස අවසන්…මීළඟ කොටසෙන් අපි එමු, ජයිරස්කෝප්පුවා දෙසට….

අයින්ස්ටයින් උන්නැහේ නිවැරදි බව ඔප්පු කළ ජයිරස්කෝප්පුවා….. – 1

දැන් ලේඩීස් ඇන්ඩ් ජෙන්ට්ල්කාර්ස්… !! අපේ පැරණි සිංහල කියමනක් තියෙනවා “උඩ පැන්නොත් බිම වැටේ” කියලා….උඩ පනින සමහර අය බිම වැටෙන්නෙ ටිකක් කල් ගිහින් තමයි…( ඉවසපන් පපුව…!)…ඒ උනාට, උඩ පැන්නාම කෙළින්ම උඩම නොගොස් බිම වැටෙන්නෙ මොකෑ කියන එක ගැන හිතන්න තරම් වෙන කරන්න වැඩක් නැති වෙච්ච පොරවල් අතර පළමුවැනියා තමයි අපේ අයිසැක් නිව්ටන් සෑර්…එතුමාට උපතින් සෙම් කෝපය තිබිච්ච මහත්තැන් කෙනෙක් නිසා, මේ හද්ද හීතල එංගලන්තෙ ඇපල් ගස් යට වාඩිවෙලා ඉඳියි කියලා හිතන්න එපා…ඒක නිකම්ම නිකං මෙටෆර් එකක් විතරයි….

 

නිව්ටෝනියානු ගුරුත්වාකර්සන දර්සනේ දාන්න කළින්, සුටුස් ගාලා බලලා එමුකෝ එතුමාගේ අවකාශය පිළිබඳව පැහැදිලි කිරීම දෙස….

 

එතුමාට මාර උණක් තිබුණා මේ “අවකාශය” කියන එක ගැන පැහැදිලි අවබෝධයක් ලබා ගන්න….එතුමා ඒ නිසා කල්පනා කරා මේ අප අවට තිබෙන සියල්ල අහක් කොරලා, මුකුත් නැති අවකාශයක් ගැන… ඒත් ඒ මුකුත් නැති තැනත් මොකක් හරි එකක් තියෙනවා… මක්කැයි තියෙන්නෙ?… අවකාශය…

 

“Nothingness is Something” කියලා ඔලුව කස, කස කියපු නිව්ටන් තුමා, එතුමාගේ Principia Mathematica නැමති කෝකටත් තෛලය වූ ග්‍රන්ථ රාජයාගේ මෙහෙම සඳහනක් දැම්මා…

 

” Absolute space, in its own nature, without relation to anything external, remains always similar and immovable. Relative space is some movable dimension or measure of the absolute spaces, which our senses determine by its position to bodies and which is commonly taken for immovable space; such is the dimension of a subterraneous, an aerial, or celestial space, determined by its position in respect of the earth. Absolute and relative space are the same in figure and magnitude, but they do not remain always numerically the same. For if the earth, for instance, moves, a space of our air, which relatively and in respect of the earth remains always the same, will at one time be one part of the absolute space into which the air passes; at another time it will be another part of the same, and so, absolutely understood, it will be continually changed….”

 

 

දැන් මේ මහා පතරංගෙ තේරුම මේකයි.. මුන්නැහේ කල්පනා කොරෙව්වා, මේ අවකාශය කියන්නෙ මේ විශ්වයේ සියළු ගලා යෑම්, සිදුවීම් සිදුවන මහා රඟ මඬල කියලා… දැන් අපි ඕක තව විදියකට කම්පනා කොරලා බලමුකෝ…

 

දැන් ඔය අපේ “නෙළුම් පොකුණ” … සමාවෙන්න… මහා රාජොත්තම රංග සාලාව තියෙන්නෙ… ඕකෙ යනවා නාට්ටියක්… අපි හිතමු මනමේ කියලා… මනමේ කුමාරයයි, කුමාරියි, වැද්දයි, වැද්දගෙ අමුඩෙයි, දුන්නයි, මනමෙගෙ සුප්‍රකට කඩුවයි, සංගීත කාරයොයි, කවි කියන එව්වොයි, තිර රෙදියි, බලන් ඉන්න වාහෙලයි, ලයිට්, අනං මනං සේරම අයින් කොළා කියමුකෝ… දැන් මක්කැයි පේන්නෙ..?… මුකුත් නෑ කියල කෙනෙකුට සස් ගාල කියන්න පුළුවන්… වැරදියි… මුකුත් නැත්තෙ නෑ…

 

ඇයි හත් වලාමේ ඉස්ටේජ් එක… ? … අර ඔක්කොම ගියාට පස්සෙ ඉස්ටේජ් එක ඉතිරියි නෙ… අර සේරම සැරසිලි කොරලා සෙල්ලම් පෙන්නුවෙ ඉස්ටේජ් එකේ නේ… ආං ඒ විදියට තමයි අපේ අයිසැක් නිව්ටන් අයියා “අවකාශය” ( Space ) ගත්තෙ… පොර මේකට නමක් එහෙමත් දැම්මා “නිරපේක්ෂ අවකාශය” ( Absolute Space ) කියලා… හැබැයි අපි කවුරුත් පුංචි කාලේ ආකහේ දිහා බලාන ඉඳලා හිතා ගන්නවා වගේම, පොරත් හිතා ගත්තා, “එළ කිරි… මේ නිරපේක්ෂ අවකාශය වෙනස් වෙන්නෙ නෑ… නොවෙනස්, දෘඨ, ස්ථතික ( Static Space ) අවකාශයක්…. ඒ අවකාශය, ඒක තුල සිද්ද වෙන සංගදි වලට සක්‍රීයව දායක වෙන්නෙ නෑ ඕං… ඒක නිකං බලා ඉන්නවා විතරයි… කොටින්ම කිව්වොත් “අක්‍රීය” නොහොත් Passive Space එකක් තියෙන්නෙ කියලා…

 

 

නිව්ටන් අයියා මේ ඇබ්සොලියුට් ස්පේස් එකේ මැජික් පෙනන්න ගත්තා…අප්‍රමාණ වූ අවකාශය නැමති වේදිකාව මත ප්‍රමාණික වූ ක්‍රියා දාමයන් රඟ දැක්වෙනවාය, ඒක නිසා මේක එක්තරා විදියක මැජික් ෂෝ එකක්ය කියන්න උන්නැහේ පටන් ගත්තා….

 

 

උන්නැහේ මේ ඇබ්සොලියුට් ස්පේස් එකේ පැවැත්ම තහවුරු කරන්න ගිහින් බාල්දියකුත් පෙරල ගත්තා….

 

 

දැන් මේ ඉහත කොටුව දෙස බලාන්ඩ…මේ තමයි නිව්ටන් උන්නැහේගේ බාල්දිය…උන්නැහේ කිව්වා මේ නිරපේක්ෂ අවකාසෙ ඇතුලෙ මොකක් හරි මඟුලක් කෙරෙනව නම්, අන්න ඒ කෙරෙන මඟුල  කෙරෙන්නෙ ඒ අවකාශයට සාපේක්ෂව කියල…දැන් ඔය බාල්දියෙ තියෙන වතුර ටික බලන්නකො…බාල්දිය නිසලව තිබෙන විට, ජෝ ටිකත් නිසලය….බාල්දිය ජෝට සාපේක්සව කැරකෙන්නට පටන් ගත් පසුව, ජෝද කැරකෙයි…කැරකි, කැරකි දෛවේ කියා, එය අවසානයේ බාල්දියට සාපේක්සව යළි නිසලය….හැබැයි බාල්දියේ එක ගෙන ඇත….උන්නැහැ මේක තමයි අවකාසය තුල සිදුවන සියළු ජිල්මාට් පැහැදිලි කොරන්ඩ යොදා ගත්තෙ…

 

ඒත් මේ අහිංසක මනුස්සයට ඒම කියලා ඇපල් ගෙඩියක් කාලා පාඩුවෙ ඉන්ඩ තිබ්බෙ නෑ මේ කෲර ලෝකය…. ජෝජ් බර්කලි කියලා පොරක් සෙට් වෙලා දිගට අරහට ගේමම ඉල්ලන්න ගත්තා…අන්තිමට නිව්ටන් තුමාගෙන් ආපු ප්‍රස්ණ කන්දරාවට දෙන්න එතුමට උත්තර නැතුව ගියා…කියන්න දුකයි පිංවතුනි, ඇඬෙනවා තනි ඇහැට….

 

නිව්ටන් තුමාට ටිකට් එක ලැබී සියවසක් ගිය තැන ප්‍රාදූර්භූත වූ අර්න්ස්ට් මැක්, ඊට පස්සෙ ආපු ඕගස්ට් ෆොප්ල් වගේ අය දිගට අරහට ගේම ඉල්ලන්න ගත්තා බාල්දියෙන්…මැක් උන්නැහැ වෙනම බාල්දියක් හදාගෙන පෙරල ගත්තා…උන්නැහැ කිව්වා බාල්දියේ ඝණත්වය ප්‍රමාණිකව වැඩි නම්, ජලයේ අභ්‍යන්තර එය සමඟ කැරකෙද්දි, ජලයේ මතුපිට පෘස්ටය නිසලව පවතිනවාය, අනං මනං…පික්ෂු පීකුදු…කවුරු දනියිද ඕවා….??

 

ඒ උනාට මේ අවකාශය ගැන නිව්ටන් උන්නැහේ හදාගත්තු තියරි ඔල උඩ ඉඳගෙන එතුමාණෝ චලිතය ගැන බොහෝ නියමයන් දෙසා වැදෑරුවා…මේ නිව්ටෝනියානු Laws of Motion අදටත් අපි බොහෝ දේ සඳහා එදිනෙදා ජීවිතයේදී භාවිතා කරනව කියන එක මතක තියාගෙන, ඊළඟ වතාවෙ ඔපිස් එකේ “ලිෆ්ට්” එකට නැගලා බොත්තම ඔබන කොට, අයිසැක් නිව්ටන් තුමා සිහි කොට, දෙව් මිනිස් සැප කෙලෝර එතුමාට අජරාමර නිවන් සම්පත්තිය අවබෝධ වේවා කියලා පිනක් අනුමෝදන් කොරන්ඩ….

 

ඔන්න ඉතින් පනිනවා “ඕෆ් ට්‍රැක්”…. සොරි වෙන්න ඕන ලේඩීස් ඇන්ඩ් ජෙන්ට්ල්කාර්ස්…! උපන් ගෙයි ඉඳන් තියෙන කැත පුරුද්දක්…අපි නැවතත් ගුරුත්වාකර්ෂණ සජීවි විකාශයට යොමු වෙමු….

 

අයිසැක් නිව්ටන් තුමාගේ මේ අවකාශය පිළිබඳව නිරපේක්ෂ රාමු තියරිය, මොන තරම් ඇටෑක් එකක් එල්ල උනත් කාගෙන වැඩ හිටියා අවුරුදු 183 ක් විතර කාළයක්…මොකැයි කිව්වොත්, “අවකාශය” ගැන මේ විදියට හිතන එක තමයි අපිට කොහොමත් හුරු…. “අම්මගෙ බඩෙ මං හිටියා, අම්ම ගෙදර ඇතුලේ හිටියා, ගෙදර ගාල්ල දිස්ත්‍රික්කෙ ඇතුලේ හිටියා, ගාල්ල ලංකාව ඇතුලේ හිටියා, ලංකාව ආසියාව ඇතුලේ හිටියා, ආසියාව ලෝකෙ ඇතුලෙ හිටියා…” ඔහොමනේ හිතන්න පුරුදු අපිට…ඉතින් අපිට හරි ආතල් මේ නොසැලෙන, නොවෙනස් රාමුවක් ඇතුලෙ, ඒ රාමුවට සාපේක්ෂව එව්වා , මෙව්වා වෙනව කිව්වම…තේරෙනවා අගේට….

 

“මෙන්න මං ඉන්නවා…මං මේ කාමරෙ ඉන්නවා….කාමරෙ බිත්ති හතරයි, සීලිමයි තියෙනවා…යටින් ෆ්ලෝර් බෝඩ් එක තියෙනවා….මම කාමරේ මැද්දෙ ඩාන්ස් එකක් දැම්මොත්, මම හෙල්ලෙනවා, ඒත් කාමරෙ නෝ හෙල්ලුම්…ඒක නිසා මම කාමරේට සාපේක්සව චලනය වෙනවා….රවුමට කැරකුණොත් මට මගේම කැරකීම පේනවා…පේනවා පමණක් නොවෙයි දැනෙනවා….අත් දෙක දෙපැත්තට වේගයෙන් කේන්ද්‍රාපසාරීව විහිදෙනවා…මොකට සාපේක්සවෙයි…? කාමරේට…”

 

නෙද්දකිං විතරක් අසමත්ජාති… නෝට් එක දිහා බලපියව්…

 

 

මේ චින්තනයට ගුරුත්වාකර්ෂණය කියන එක මීටර් උනෙත් “නිරපේක්ෂ අවකාශය” තුල, ඒ රාමුව අස්සෙ, වස්තූන් දෙකක් අතර ඇති “ආකර්ෂණය” ගුරුත්වාකර්ෂණය ලෙස දකින්න උන්නැහේ ඉගැන්නුවේ…ඒ අනුව උන්නැහේගේ ගුරුත්වාකර්සනේ වර්ෂන් එක උනේ සෑම වස්තුවක්ම අනෙක් වස්තුව, ඒ වස්තූන් දෙකට සංකේන්ද්‍රික වූ රේඛාවක් ඔස්සෙ, ඒවායේ ස්කන්ධයන් අතර ගුණිතයට අනුලෝමවත්, එව්වා අතර දුරෙහි වර්ගයට ප්‍රතිලෝමවත් සමානුපාතික වන බලයකින් ආක්‍ර්සනය වේය කියන එක තමයි…

 

F = G m1*m2 / r^2

 

කියන මහා සමීකරණ රාජයා මේ ලෝකයට දායාද කලේ ඒ නියමය අනුව….

 

හැබැයි පුතේ මේ ඩෙවිනීසොං එකේ පොඩි කොස්සක් හිටියා…. මුන්නැහේගේ චලිතය සම්බන්ධ නියමයන් සේරටමත් ඒ පරහ හිටියා… ( පරහ පරහක් ලෙස හඳුනා ගත්තෙ කොහොමදැයි කියලා අපි ඊගාවට බලමු… ) .. පරහ තමයි මෙයා හැම විටම කියලා කිව්වට, මේ ගුරුත්වාකර්සන වැඩේට අවකාශය / විශ්වය සක්‍රීයව දායක වෙනවා කියන එක අවබෝධ කොරං උන්නෙ නෑ… උන්නැහේට අනුව නම් අවකාශය නිසලයි, අනිත් එව්වා සලයි…අවකාශය ස්ථතික, නොවෙනස් රාමුවක්….

 

දැන් පුරස්නයක් මතු වුනා….මේ කියන මඟුල් සමීකරණය යසට තිබ්බට මේ විශ්වය තුළ එකිනෙකට කිලෝමීටර් ( ආලෝක වරුස කිව්වත්  ) ලක්ස ගාණක් ඈතින් තියෙන වස්තූන් එකිනෙකට ගුරුත්වාකර්ෂණයෙන් බැඳී පවතින්නේ කොහොමද?… මේ තරම් දුරකට ක්‍රියාත්මක වන බලය මොකක්ද…? මොකෝ ලන්නක් දාලා බැඳගෙන කැරකෙනවයැ…? බාල්දියේ සීන් එක ආයෙ මතකයට ගන්නකො…පෘතුවිය භ්‍රමණය වෙනවා….පෘතුවිය භ්‍රමණය වන නිසා, පෘතුවියට සාපේක්සව හඳත් පෘතුවිය වටේ යනවා….අර ඔලිම්පික් වල “හැමර් ත්‍රෝ” සෙල්ලමේ වගේ පෘතුවිය කැරකෙද්දි, ලන්නක් දාලා හඳ බැඳගෙන කැරකෙනවා නෙමෙයි නේ මේ පින්තුරේ තියෙන්නා වගේ….

 

 

කන්සෙප්ට් එක එක උනත්, එහෙම ලන්නක් වගේ මොකක් හරි කනෙක්ෂන් එකක් පෘතුවිය සහ හඳ අතරේ නෑ කියලා අපි දන්නවනේ…එහෙනං කොහොමද අප්පේ කිලෝමීටර් ලක්ස හතරක සෙපරේෂන් එකක් ( r ) ඔස්සේ මේ වගේ ආකර්ෂණයක් පවතින්නේ…?

 

පුර සඳ මඩල අපෙන් ඈත් නොවී තියෙන්නෙ කොහොමද පෘතුවියට ඇලිලා….?….

 

ඔන්න කණෝ පිනුම් කිව්වලු….නිව්ටන් උන්නැහේ ජීවතුන් අතර හිටි කාලෙදිත් එක, එක නසරාණි ඔය පුරස්නේ එතුමාගෙන් ඇහුවාම එතුමාටත් ඇඩ්‍රස් නැති වුණා….ඕකට කියන්න දෙයක් උන්නැහැට තිබ්බෙ නෑල්ලු…

 

තව සීන් කෝන් එකක් ඔය අස්සෙ මාට්ටු උනා…දැන් ඔහොම එක්, එක් වස්තූන් ස්කන්ධය සහ ඒවා අතර තියෙන දුරට සමානුපාතික වන බලයකින් ආකර්සණය වෙනවා නම්, ඔව්වා ඔක්කොම එකම කේන්ද්‍රයකට ඇදිලා ගොහිං ආකහේ තරු, ග්‍රහ මණ්ඩල ඔක්කොම එකම කේන්ද්‍රයකට කඩා වැටිලා විශ්වය ප්‍රසාරණය වන්න මහා පිපුරුම් දුන්නු චාලක ශක්තිය අබිබවා මේ කේන්ද්‍රාභිසාරී ගුරුත්වාකර්සන බලය ඉහළ ගිහින්, විශ්වය රිවර්ස් වෙලා හිග්ස් පාටිකල් ( හිග්ස් ලොවෙත් නෑ ඒ කාලේ ) එකක් වෙන්නෙ නැත්තෙ ඇ‍යි….?

 

ඔන්න ඔය වගේ ප්‍රස්ණ ඔල කස්ටිය පැටලිලා ඉන්න කොට තමයි අපේ කථා නායක ඩයල් එක සීන් එකට එන්ටර් වෙන්නෙ…හරියට හින්දි පිචර් එහෙක ආක්සේ කුමාර් බයික් එකෙන් බැහැලා, හෙල්මට් එක ගලවලා, සනිය සාක්කුවෙ දාගෙන එන්නා වගේ….

 

එන්ටර් ඇල්බට් අයින්ස්ටයින්….

 

අයින්ස්ටයින් තුමාට මීටර් උනා ආලෝකයේ වේගය ගැන අමුතු සීන් එකක්…මීට කළින් අවකාශය, කාළය ආදී මේ සියල්ල ගැන දාර්සණික මෙව්වා දීපු කිසි කෙනෙකුට මීටර් නොවිච්ච අමුතු එකක්….

 

මේ මහා පරිමාණ මීටර් විල්ලට දායක වුණේ අයින්ස්ටයින් ලොක්කාට පෙර සිටි තවත් ඇල්බට් කෙනෙක්…කොටින්ම කිව්වොත් මේ අලුත් තියරිය ඇල්බට්ලා ගහපු ගේමක්…ඇල්බට් මිචෙල්සන් කියන විද්‍යාඥයා සහ භෞතික ගණිතඥයා තමයි මුලින්ම පරීක්සන පවත්වලා සොයා ගත්තෙ , මේ ආලෝකයේ ප්‍රවේගය එහි ප්‍රභවයේ ප්‍රවේගයෙන්ද ස්වාධීනයි කියලා… ඒක අපි ජුංඩක් සරලව පැහැදිලි කළොත්, මෙහෙමයි….ඔන්න දැන් හිතන්නකො අපි වාහනේක යනවා කියලා….වාහනේ ඩ්‍රයිවර් බුවා එකසිය ගාණට තියලා පාගනවා….පාරෙ ඉන්න ටැපික් රාළහාමිගේ අතේ තියෙන “එකෝ රීඩර්” එකට ගාණට වදිනවා යන්නෙ පැයට කිලෝමීටර් 100 කට කියලා….එකෙන්ම දඩ කොළේ ලියනවා….හැබැයි අපි හිතමුකෝ රාළහාමි කාර් එකේ ඉස්පීඩ් අල්ලන්නෙ නැතුව, කාර් එකේ හෙඩ් ලයිට් වලින් එන ආලෝක කිරණ වල ඉස්පීඩ් එක මැන්නා කියලා…දැන් මොකැයි වෙන්නේ…? සාමාන්‍යයෙන් ආලෝකයේ වේගය කීයද?….අපි දන්න පමණින් නම් පැයට කිලෝමීටර් මිලියන 1073 ක් නේ….ඉතින් ඔන්න වාහනය නතර කර තියෙන වෙලාවක එක පාරට හෙඩ් ලයිට් දාලා, අපි ඒ ලයිට් වලින් එන ආලෝක කිරණ වල වේගය මැන්නොත්, ඒ එන්නේ ඔය උඩින් තියෙන කිලෝමීටර් ගාණ…..හැබැයි ඔන්න අපි වාහනේ ඉස්ටාට් කොරගෙන ගමන පිටත් වෙනවා…නිව්ටන්ගේ චලිතය සම්බන්ධ සමීකරණ දාලා ගණන් හැදුවොත් නම්, ඒ වාහනය පිටත් වී ඇති විට, ඒ වාහනයේ හෙඩ් ලයිට් වලින් එන ආලෝක කිරණ වල ප්‍රවේගය වැඩි වෙන්න ඕන නේද….? .. හරි නම් වාහනයේ වේගය ආලෝකයේ වේගයට එකතු වී, ආලෝකයේ වේගය වැඩි කරන්න පොඩි තල්ලුවක් දෙන්න ඕන….එතකොට ආලෝකයේ වේගය කළින් වාහනය නිසලව තියෙන අවස්ථා වලදි ලබා ගත් දත්ත වලට වඩා වැඩි වේගයක් පෙන්නුම් කොරන්ට ඕන නේද…?….අන්න එතන තමයි ඔබ්සර්වේෂන් එකේ කොස්ස තියෙන්නෙ….වාහනය ගමනේ යෙදෙද්දිත් ආලෝකයේ වේගයට එන්නෙ ඉහත අගයමයි…නිරීක්ෂකයාගේ හෝ ආලෝක ප්‍රභවයේ චලිතය ආලෝකයේ වේගයට බලපාලා නෑ…

 

මිචෙල්සන්ගේ පරීක්ෂණ වාර්ථාව අතට ගෙන කල්පනා කරපු අයින්ස්ටයින්ට මොනවද හිතුණේ….? දෙවනි කොටසින්…..