ගණ පති දෙති නුවණ…
නැති උන් සිටිති අපමණ…..
ගුද මගද නැති වෙන….
අසන් මිනිසුනි මුගේ නුහුගුණ….
ගණඳුරම ඉඹපන්….
අලි හොඬවැලට වැඳපන්….
පෙං ෂුයි හාස් කං….
අනේ ආසිරි තියල ඉඳගන්….
පුදං ආ ගොං කං…
මතු මත්තටත් දොක් කං…
යන්න මැටි බක්කං….
හදන එක නොවැ අපේ යුතු කං….
ගණ දෙවියෝ උඩ දාන්ට….
සරස්වතී ගොඩ දාන්ට…
වනිගෙ උඹත් පොරක් වෙන්ට…
තව විදපන් බොරු ළමුන්ට….
සූරිය ලෙස විදු පැතුමා….
පායන සියවසට සැමා….
කාරිය වෙන හැටි පුදුමා….
දෙයියගෙ බෙටි නමෝ නමා….
සාස්තරේ ලිපට දමා…
“පාස්” කරා ලෙසින් තමා….
“කෑෂ්” කරන අමන කමා….
බාස් කොත්තු උඹම තමා…..
තිත්ත බොරුව රට වටමා…
සිද්ද කරන දවස හැමා…
ඇත්ත වහන ලොවට ළමා…
සද්ද බිඳිමු වෙමු නොපමා….
ඇන්ද මහෝධර ගණයා…
වන්ද වමින පොඩි ළමයා….
කොන්ද බිඳුණු ජහ මනයා…
ඉන්ද සැදෙනු මෙලෙසක යා….
ගණිතය විදු නැණ කන්දා….
හැර අන් දෙවි කොයිබින්දා…
සමත් නොවෙමු “දෙවි හින්දා”….
රැකගමු දරුවනි කොන්දා…..
ඉසුරු පතා මුසා බසින්….
සිටිති මුලා කරන එවුන්….
නුවණ ලැබෙයි නම් හොඬයෙන්…
ගොසින ලබනු පින්නවලින්…..
නොදන්න මඟුල් කථා කරමු.. 